چرا اکونومیست خود را «روزنامه» می‌خواند

جان میکلوایت / سردبیر فعلی اکونومیست

این هفته به مناسبت سالروز انتشار اولین شماره اکونومیست در دوم سپتامبر 1843، در اینجا به برخی از متداول‌ترین پرسش‌های شما در مورد اکونومیست پاسخ می‌دهیم.
«برخلاف» سایر هفته‌نامه‌های خبری، اکونومیست خود را روزنامه می‌خواند و در سرمقاله‌های خبری خود از عبارت «این روزنامه» استفاده می‌کند (مانند اخبار اخیر در خصوص سوریه و فدرال رزرو در شماره اخیر). اما چرا؟
در آگوست 1843 وقتی جیمز ویلسون کلاهدوز اسکاتلندی، اطلاعیه اکونومیست یعنی همان نشریه‌ای را که قصد داشت راه بیندازد منتشر کرد، آن را هفته‌نامه‌ای توصیف کرد که قرار است هر شنبه منتشر ‌شود. در اولین شماره که دوم سپتامبر منتشر شد اکونومیست در زیر لوگوی مجله خودش را یک «مجله سیاسی، بازرگانی، کشاورزی، و تجارت آزاد» توصیف کرد. ما در آن زمان از ویرگول آکسفورد1 استفاده می‌کردیم. از دیدگاه مدرن، شکل سیاه و سفید قرن نوزدهمی اکونومیست به وضوح یک روزنامه بود و نشریه تا قرن بیستم تقریباً به همین شکل باقی ماند. لوگوی قرمز‌رنگ اولین بار در سال 1959 ظاهر شد، اولین جلد رنگی سال 1971 استفاده شد، و تنها در سال 2001 بود که چاپ تمام‌رنگی برای همه صفحات داخلی استفاده شد. تا زمانی که دگردیسی از قالب روزنامه به مجله کامل شد همچنان عادت اینکه خودمان را روزنامه بنامیم به قوت خود باقی مانده بود.
علاوه بر این اکونومیست همچنان خود را به لحاظ جان‌مایه بیشتر یک روزنامه محسوب می‌کند تا مجله. هدف اکونومیست این است که روزنامه هفتگی جامعی برای کل دنیا باشد. اگر در یک بیابان گیر افتاده باشید و فقط بتوانید یک نشریه را درخواست کنید که از آسمان برای شما پایین بیفتد تا در جریان اخبار دنیا قرار بگیرید، امید ما این است که انتخاب شما «اکونومیست» باشد. این هدف مطمئناً بیشتر در گرو داشتن رویکردی روزنامه‌ای به جای رویکردی مجله‌ای است. اصطلاح دوم [مجله] از یک لغت فرانسوی به معنای انباری مشتق شده و بیشتر دلالت بر یک نشریه تخصصی که به موضوعی خاص می‌پردازد دارد، به جای آنکه حوزه پوشش آن مسائل جاری باشد. در واقع اکونومیست بیشتر بر مبنای برنامه یک روزنامه تولید می‌شود تا یک مجله. دقیقاً مانند یک روزنامه روز یکشنبه که اخبار را تا آخر روز شنبه پوشش می‌دهد، اخبار روز پنجشنبه ممکن است در نسخه اکونومیست که روزهای جمعه منتشر می‌شود ظاهر شود.
دقیقاً مثل اینکه مردم هنوز از «گرفتن» شماره تلفن صحبت می‌کنند در حالی که تلفن‌ها دیگر شماره‌های قدیمی را ندارند، یا استفاده از واژه «رونوشت»2 در ای‌میل، برخی اصطلاحات بر خلاف تغییرات در تکنولوژی هنوز وجود دارند. اگر روزی برسد که این روزنامه دیگر روی کاغذ منتشر نشود، بلکه به جای آن به صورت دیجیتالی تحویل داده شود، به نظر می‌رسد همچنان خودش را «روزنامه» بنامد.
توضیح: این مطلب در تاریخ دوم سپتامبر تصحیح شد تا بازتاب‌دهنده نکته‌ای باشد که توسط یکی از مدیران اجرایی پیشین اکونومیست ذکر شد؛ اینکه برنامه تولید اکونومیست بیشتر شبیه به یک روزنامه است تا یک مجله.
پی‌نوشت‌ها:
1-Oxford Comma به ویرگولی گفته می‌شود که در انتهای یک لیست و پیش از «و» استفاده می‌شود. این ویرگول نخستین بار توسط انتشارات آکسفورد استفاده شد و اکنون استاندارد نگارشی رایجی در زبان انگلیسی است. به عنوان مثال جمله: من رنگ‌های قرمز، زرد و آبی را دوست دارم با استفاده از ویرگول آکسفورد به صورت من رنگ‌های قرمز، زرد، و آبی را دوست دارم نوشته می‌شود. این ویرگول برای جلوگیری از کژتابی معنایی و بخشیدن شخصیت مستقل به آخرین کلمه استفاده می‌شود زیرا در حالت اول منظور نویسنده را می‌توان به جای علاقه به سه رنگ مختلف ذکر‌شده، علاقه به رنگ قرمز و همچنین ترکیب رنگ‌های زرد و آبی (به جای زرد و آبی به صورت مستقل) برداشت کرد.
2- مخفف CC که در سرویس‌های ای‌میل برای ارسال همزمان ای‌میل به چند نفر استفاده می‌شود. حروف اول عبارت Carbon Copy است.