فاز مثبت فولاد

هفته گذشته انجمن جهانی آهن و فولاد از رشد 15درصدی تولید فولاد ایران در سه‌ماهه اول سال 2014 خبر داد. طبق آمار ارائه‌شده ایران در مدت یاد‌شده 796/3 میلیون تن فولاد تولید کرده است. در نگاه اول افزایش در میزان تولید فولاد کشور بسیار امیدوارکننده است ولی اگر با نگاه دقیق‌تری به صنعت فولاد و پتانسیل‌های موجود در آن بنگریم متوجه خواهیم شد هنوز راه زیادی برای رسیدن به اهداف و جایگاه واقعی صنعت فولاد کشور داریم. در سند چشم‌انداز 20ساله‌ کشور مقرر است ایران سالانه 55 میلیون تن فولاد تولید کند که در حال حاضر حدود 15 میلیون تن فولاد در کشور تولید می‌شود. ایران با دارا بودن ذخایر عظیم سنگ‌آهن پتانسیل آن را دارد که تا حدود 100 میلیون تن فولاد در سال تولید کند. ایران در حدود 2/5 میلیارد تن سنگ‌آهن کشف‌شده دارد که از این لحاظ در رتبه‌ 12 دنیا قرار دارد. ولی متاسفانه به دلیل سرمایه‌گذاری کم و مشکلات عدیده دیگر بخش زیادی از سنگ‌آهن تولیدی در معادن بزرگ ایران به کشورهای دیگر صادر می‌شود و در مقابل ایران مجبور است فولاد تولیدی از سنگ‌آهن ایرانی را وارد کشور کند. در سال‌های اخیر در کشور اکثر طرح‌های بهره‌برداری شده مربوط به واحدهای تولیدی میلگرد و مقاطع فولادی است که توسط بخش خصوصی در کشور راه‌اندازی شده است ولی در بخش تولید شمش فولادی با وجود برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده برای ساخت واحدهای فولادسازی در عمل گام‌های بلندی برداشته نشده و اکثر طرح‌های مصوب مانند هشت طرح بزرگ فولادی به دلیل مشکلات مالی هنوز به ثمر نرسیده است. سال گذشته معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت اعلام کرد در بودجه‌ سال 1393 از صندوق توسعه ملی درخواست شده تا مبلغ پنج میلیارد دلار منابع ارزی به هشت طرح فولادی اختصاص یابد. به اعتقاد کارشناسان یکی از مشکلات صنعت فولاد کشور مکان‌یابی نامناسب برای واحدهای تولید فولاد است. اکثر واحدهای در دست ساخت در فاصله‌ دوری نسبت به معادن و زیر‌ساخت‌های ارتباطی مانند راه‌آهن و بنادر ساخته‌شده یا در حال ساخت است که این مساله به دلیل نگاه دولت به محرومیت‌زدایی از استان‌های کشور است در حالی که در اجرای یک طرح تولیدی باید توجیه اقتصادی نیز مدنظر باشد که کمتر به آن توجه شده است. از طرف دیگر مشکل تامین گاز و برق مصرفی واحدهای فولادسازی نیز وجود دارد به گونه‌ای که در زمستان سال گذشته گاز مصرفی بخش فولاد به مدت 40 روز قطع شد و خسارت زیادی به این واحدها وارد کرد. صنعت فولاد کشور نیز مانند سایر صنایع کشور با معضل بهره‌وری روبه‌رو است به گونه‌ای که کشور چین با وجود آنکه از سنگ‌آهن وارداتی استفاده می‌‌کند، قیمت تمام‌شده کمتری نسبت به فولاد ساخته‌شده در ایران دارد لذا توجه بیشتر صنعت فولاد و دولت در مورد افزایش بهره‌وری امری ضروری به نظر می‌رسد. به هر حال آنچه مشخص است صنعت فولاد کشور به عنوان یکی از صنایع مادر و با دارا بودن پتانسیل بسیار بالا این قابلیت را دارد تا به یکی از صنایع پیشرو در صادرات تبدیل شود و نقش موثری در اشتغال کشور بازی کند به گونه‌ای که بسیاری معتقدند صنعت فولاد کشور می‌تواند اقتصاد ایران را از کشور تک‌محصولی و وابسته به نفت رهایی بخشد.

رینگ صنعتی: هفته گذشته نیز در گروه فولادی شاهد رقابت بین خریداران بودیم و در اکثر نمادها افزایش قیمت به وقوع پیوست. فولاد خوزستان 30 هزار تن شمش تولیدی خود را عرضه کرد که با افزایش قیمت با میانگین قیمتی 1606 ریال دادوستد شد. آلومینیوم نیز هفته‌ خوبی را پشت سر گذاشت. شرکت‌های آلومینیوم ایران، المهدی و هرمزگان محصولات خود را عرضه کردند و همگی با افزایش قیمت روبه‌رو شدند. برخلاف فولاد و آلومینیوم، مس همچنان در رکود قرار دارد و فعالان بازار تمایل زیادی از خود نشان نمی‌دهند.

رینگ پتروشیمی: هفته‌ گذشته پلیمرها بیشترین حجم معاملات را به خود اختصاص دادند و در حدود 44 هزار تن انواع پلیمر دادوستد شد که در اکثر نمادها افزایش قیمت رخ داد. در گروه شیمیایی‌ها شاهد دادوستد کریستا ملامین، بنزن، آروماتیک سنگین و ایزوبوتانول بودیم. محصول قیر نیز در رینگ داخلی و صادراتی مورد دادوستد قرار گرفت. هفته‌ گذشته دبیر کل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پتروشیمی از برداشته شدن محدودیت صادرات اوره خبر داد. احمد مهدوی در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: محدودیت‌های صادراتی که پیش از این بر روی صادرات برخی محصولات پتروشیمی وضع شده بود برطرف شد و در مورد محصول اوره نیز، طبق مصوبه‌های قبلی دولت، تا پایان فروردین‌ماه سال جاری، صادرات اوره با محدودیت‌هایی مواجه بود که این محدودیت‌ها اکنون برداشته شده است.

رینگ کشاورزی: هفته گذشته تالار کشاورزی شاهد عرضه محصولات نظیر گندم، جو دامی، کنجاله، کلزا، شکر سفید و ذرت دامی بود. به نظر می‌رسد روند داد و ستد در تالار کشاورزی بهبود پیدا کرده است و فعالان بازار توجه بیشتری به این رینگ از خود نشان می‌دهند اما هنوز تا رسیدن به اهداف خود فاصله‌ زیادی دارد.