نه به افراط

حسن روحانی در روزهای پایانی بهمن‌ماه ضمن ابراز نارضایتی از رد صلاحیت نامزدهای اصلاح‌طلب و میانه‌رو از مردم خواست تا فرصت اسفندماه امسال را از کف ندهند و با حضور خود در این رقابت مانع از نقش‌آفرینی موثر تندروها در تحولات آتی کشور شوند. اکبر هاشمی‌رفسنجانی و یکی دیگر از رهبران ائتلاف میانه‌روها و اصلاح‌طلبان نیز در روزهای گذشته به روش‌های مختلف خواهان حضور گسترده مردم در انتخابات برای جلوگیری از ورود تندروها به دو مجلس مهم و تاثیرگذار کشور شدند. با توجه به تجربیات مختلف بازیگران سیاست ایران به ویژه اصلاح‌طلبان در مواجهه با انتخابات، به نظر می‌رسد در بزنگاه اسفندماه 94 نوعی اجماع میان نخبگان، دانشگاهیان، احزاب اصلاح‌طلب، اصولگرایان معتدل، دلسوزان کشور و منتقدان جریان افراطی برای حضور در انتخابات به وجود آمده است. اجماعی که به یقین از اشتیاق بخش‌های مختلف جامعه در تکرار تجربه موفق خردادماه 92 نشات گرفته است. ائتلاف حامیان دولت متشکل از اصلاح‌طلبان، میانه‌روها و اصولگرایان معتدل با توجه به وضعیت امروز نقشه سیاست ایران و محدودیت‌هایی که در ورود مهره‌های اصلی خود به آوردگاه مجلس شورای اسلامی داشته‌اند عملاً در صورتی که علی مطهری، مسعود پزشکیان، محمدرضا عارف و... را فاکتور بگیریم، تنها با پیاده‌های خود وارد شطرنج انتخابات شده‌اند. در این فضا برای در آغوش کشیدن شاهد موفقیت باید بر بسیاری از محدودیت‌ها فائق آمد. طبق آنچه در روزهای گذشته درباره فهرست ائتلاف حامیان دولت در رسانه‌ها منتشر شده است، به نظر می‌رسد این ائتلاف در غیاب چهره‌های شاخص خود تلاش کرده است لیست‌هایی حداکثری از نامزدهای ناشناس، اما همفکر تهیه و با امضای چند چهره شاخص که اتفاقاً از موج‌آفرینان خرداد 92 بودند، بلیت بهارستان را برای آنها تهیه کنند. مهم‌ترین هدفی که در این راهبرد مورد توجه قرار گرفته است، جلوگیری از ورود افراطی‌ها به مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری نظام است. همچنین با توجه به همزمانی انتخابات خبرگان و مجلس شورای اسلامی، قاعدتاً این دو رقابت تاثیراتی را روی هم خواهند گذاشت. به این ترتیب ممکن است در صورت رای یکپارچه حامیان دولت، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در هردو انتخابات برخی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین چهره‌های تندرو و منتقد دولت از راهیابی به این دو مجلس باز بمانند و حسن روحانی با خیالی آسوده‌تر به رتق و فتق امور کشور و مردم بپردازد. در صورت پیروزی این راهبرد، رئیس‌جمهوری حجتی تازه بر حمایت مردم از برنامه‌های اصلاحی خود خواهد یافت و با قاطعیت بیشتر به اصلاح امور خواهد پرداخت. با همه این احوال باید تاکید کرد که این راهبرد واجد کاستی مهمی نیز هست. نقصانی که می‌تواند در حکم اسب تروا در قلعه ائتلاف حامیان دولت باشد. با توجه به اینکه هنوز تحزب در این کهن‌دیار قوام نیافته است، هنوز هیچ راهکار و ضمانت اجرایی وجود ندارد که بسیاری از نامزدهای گمنام یا غیرمطرح که با سکوی پرش ائتلاف حامیان دولت وارد مجلس شده‌اند، در مجلس به شعارها و قول ‌و قرارهای گذشته پایبند باشند. شاهد این مدعا نیز تجربه انتخاب شهردار در شورای شهر پایتخت بود که با خلف وعده یکی‌دو عضو فهرست اصلاح‌طلبان، رقیب صدرنشین «بهشت» شد. با همه این احوال باید تصریح کرد که هیچ عاقلی از ترس مرگ خودکشی نمی‌کند و حتی اگر هیچ سیستم کنترلی برای تضمین وفای به عهد منتخبان ملت جز، رای ندادن به آنها در انتخابات بعد نباشد، باز ممانعت از ورود نمایندگان بداخلاق، افراطی، غیر‌معتقد به حقوق ملت و‌... می‌تواند انگیزه‌ای مناسب برای بسیاری از شهروندان برای حضور در انتخابات به شمار ‌رود. این فرصت به نظر یکی از مهم‌ترین حجت‌های جریان حامی دولت برای رفتن به پای صندوق‌های رای به‌شمار می‌آید. باید منتظر ماند و دید راهبرد ائتلاف میانه‌روها، اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل به چه نتایجی منجر خواهد شد.