مجلس ژلاتینی

با اعلام نتایج مرحله دوم انتخاب مجلس دهم در ابتدای هفته پیش، ترکیب نهایی چهره‌هایی که قرار است بر کرسی‌های سبز‌رنگ هرم بزرگ پایتخت تکیه بزنند، مشخص شد. اگر نگاهی به آمار این انتخابات داشته باشیم، به اعداد جالبی دست خواهیم یافت. در این دوره از انتخابات 18 زن توانستند خود را به صحن مجلس برسانند. هرچند که با توجه به افزایش تعداد نمایندگان مجلس در چند دوره اخیر از نظر میزان درصد، تفاوت معناداری میان تعداد نمایندگان زن مجالس پنجم و ششم -14 و 13 نماینده از مجموع 270 نفر- با این دوره -18 نماینده از مجموع 290 نماینده- وجود ندارد، اما نفس افزایش تعداد نمایندگان زن نشان از تشدید تحرک بانوان برای دخالت بیشتر در مقدرات جامعه دارد. نکته مهم دیگر در زمینه ترکیب نمایندگان زن در مجلس دهم، عدم رای اعتماد مجدد شهروندان به اعضای فراکسیون اصولگرایان مجلس نهم است. به این ترتیب هیچ یک از بانوان نماینده اصولگرا نتوانستند، اجاره‌نامه بهارستان را برای چهار سال دیگر تمدید کنند. فارغ از حضور بانوان، نمی‌توان به سادگی از برخی دیگر از یافته‌های آماری این رقابت گذر کرد. به‌طور نمونه از میان 50 نماینده امضاکننده نامه استیضاح رضا فرجی‌دانا وزیر علوم دولت حسن روحانی؛ تنها پنج نفر از آنها توانستند به مجلس دهم راه یابند. نکته جالب دیگر درباره میزان رای اعتماد مجدد شهروندان به مخالفان «برجام» در رقابت‌های مجلس دهم است. عددی که می‌تواند محک مناسبی برای مقبولیت این دستاورد دولت در میان عامه به شمار آید. طبق آمار از میان 80 نماینده مخالف برجام در مجلس نهم، تنها 12 نفر امکان حضور در مجلس جدید را یافته‌اند. با همه این احوال باید گفت مهم‌ترین عدد در مجلس دهم عدد 81 است. عددی که میزان نمایندگان مستقل در این نهاد قانونگذاری را نشان می‌دهد. در روزهای گذشته هر دو طیف مهم سیاسی کشور خود را پیروز انتخابات اعلام کرده‌اند. از سویی حامیان دولت - ائتلاف اصلاح‌طلبان، میانه‌روها و اصولگرایان معتدل- با استنناد به حدود 40 عضو راه‌یافته فهرست امید در مرحله دوم انتخابات به مجلس خود را برنده انتخابات مجلس دهم خواندند، از سوی دیگر رسانه‌های منتقد دولت، طیف اصولگرایان تندرو را به عنوان مهم‌ترین و سنگین‌وزن‌ترین فراکسیون مجلس آینده معرفی کردند. در بسیاری از دموکراسی‌های کارآمد دنیا با وجود سیستم حزبی قوی و منسجم امکان اعلام پیروزی همزمان دو جناح در یک رقابت تا حدود زیادی پایین آمده و عملاً با اعلام نتایج و شمارش راه‌یافتگان هر فهرست به مجلس جناح اکثریت و اقلیت به سادگی قابل تشخیص هستند. اما در این مرز پرگهر با توجه به ضعف نهادهای حزبی هیچ دلیلی وجود ندارد که یک نامزد که با فهرست و نردبان یکی از جناح‌های سیاسی وارد نهادهای انتخابی شده است، به متحدان پیشین خود وفادار باشد و اصلاً بعید نیست در نخستین بزنگاه‌ها به اردوگاه حریف بپیوندد. به‌طور نمونه می‌توان به تجربه اصلاح‌طلبان در شورای شهر چهارم پایتخت و خلف وعده برخی اعضای فهرست انتخابات این گروه در انتخاب شهردار اشاره کرد. با توجه به حضور بیش از 80 چهره مستقل در فهرست راه‌یافتگان مجلس دهم به سادگی نمی‌توان رفتار آینده این مجلس را پیش‌بینی کرد. مجلسی که به سبب حضور مستقل‌ها می‌تواند تا حدود زیادی ویژگی ژلاتینی داشته باشد. هر‌چند که طبق آمار، فهرست حامیان دولت اکثریت مجلس را در اختیار دارند، اما برای پیش‌بینی نوع اقدامات این مجلس و تعامل آن با سایر نهادهای کشور باید منتظر آغاز دور جدید مجلس باشیم.