یک سطل چالش

«مقابل دوربین ایستاده. اول توضیحاتی در مورد یک بیماری می‌دهد. اسم سه نفر را با خنده می‌گوید و هنوز حرفش تمام نشده یک سطل آب یخ روی سرش خالی می‌شود. جیغی می‌زند و یک‌دقیقه‌ای خشک‌اش می‌زند و بعد سعی می‌کند لبخندی به لب داشته باشد. می‌گوید که با خالی کردن سطل آب یخ روی سر خود، برای چند ثانیه فلج و بی‌حسی را تجربه می‌کند. یک بی‌حسی محض که کلیه بیماران ای‌ال‌اس با آن درگیر هستند.» این داستانی است که به صورت ویدئوهای کوتاه و متعدد کل فضای مجازی را درگیر خود کرده است؛ مساله‌ای که به چالش سطل آب یخ تبدیل شد و بعد از مدتی، ذهن کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی را نیز درگیر خود کرد. طولی نکشید که کاربران ایرانی نیز به این چالش پیوستند و سطل‌های آب یخ روی سر کاربران ایرانی ریخت. اما ماجرا از کجا شروع شد؟ چالش سطل آب یخ فعالیتی است که شامل ریختن یک سطل آب یخ روی سر یک نفر می‌شود. این مساله‌ ابتدا به بهانه کمک به جامعه سرطان در نیوزیلند و موسسه خیریه کمک به بیماران اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ای‌ال‌اس) در آمریکا آغاز شد. هرچند که بیشتر تلاش کسانی که در این چالش درگیر هستند، شناساندن بیماری ای‌ال‌اس است. بیماری ای‌ال‌اس یک بیماری بدخیم است که سلسله اعصاب رابط مغز و ماهیچه‌ها را درگیر خود کرده و به تدریج سلول‌های عصبی را از کار می‌اندازد. در نتیجه بدن بعد از مدتی علائم مغزی را نمی‌تواند به ماهیچه‌ها برساند. ویروس شناساندن این بیماری به سرعت در شبکه‌های اجتماعی گسترش یافت تا جایی که از مبداء آغاز آن به ایران رسید. آن‌طور که برخی منابع خبری عنوان می‌کنند، پیت فرتز کاپیتان ۲۹ساله تیم بیسبال دانشگاه بوستون، از سال ۲۰۱۲ مبتلا به بیماری ALS شد و نخستین کسی است که چالش سطل آب یخ را برای حمایت از بیماران مبتلابه ALS مطرح و از دوستانش دعوت کرد تا این حرکت را برای حمایت از مبتلایان به این بیماری انجام دهند؛ دعوتی که بعد از مدتی تبدیل به یک حرکت واحد برای شناخت یک بیماری غیرقابل درمان شد. اهمیت این کار، استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی برای شناخت یک بیماری بود. آن هم یک بیماری غیرقابل درمان که شاید قبل از آن کمتر کسی نسبت به آن شناخت داشت. کسانی که سطل آب یخ را روی سر خود خالی می‌کردند، نام سه نفر دیگر را عنوان می‌کردند. افراد نامبرده 24 ساعت زمان داشتند تا 100 دلار به بیماری ای‌ال‌اس کمک کنند یا سطل آب یخ را روی سر خود خالی کنند. در تمام چالش‌ها اما، شرکت‌کنندگان سطل آب یخ را روی سر خود خالی می‌کردند و قبل از آن مبلغی را برای کمک به این بیماری، اختصاص می‌دادند. به تدریج میلیاردها دلار برای این بیماری جمع شد. هرچند که بیماری فوق، درمانی ندارد و پول‌های جمع‌شده تنها برای کمک به تحقیقاتی است که در این رابطه انجام می‌شود. موج چالش سطل آب یخ بیشتر از ستارگان مطرح دنیا شروع شد و همین مساله‌ سبب وارد شدن آن به ایران شد. با این حال، معروف شدن این چالش اهمیت استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی را دوچندان کرده است چرا که در مدت اندکی، خیل عظیم افرادی که در شبکه‌های اجتماعی عضو بودند، به این چالش پیوستند و همین مساله‌ تبدیل به یک حرکت فراگیر شد تا یک بیماری ناشناخته، جهانی شود. با این حال، در ایران به دلیل مشکلاتی که در سرعت اینترنت و گسترش پهنای باند وجود دارد، استفاده از ظرفیت این شبکه‌ها با تردید همراه است. هرچند که بدون شک نمی‌توان تاثیر این شبکه‌های اجتماعی را حتی در ایران نادیده گرفت اما مساله‌ نحوه استفاده از این شبکه‌هاست که شاید قدری نیاز به درایت مسوولان داشته باشد.