بد شانس‌ترین نسل تاریخ
چرا هزاره‌ها به این روز افتادند؟
نسل هزاره به نسلی گفته می‌شود که میان سال‌های 1981 تا 1996 میلادی به دنیا آمده است. این نسل خیلی خوش‌اقبال نیست و با توجه به بحران اقتصادی کنونی، متوسط زمانی که طول می‌کشد تا هزاره‌ها بتوانند وارد بازار کار شوند، بیش از هر نسلی در ایالات متحده است و این نسل شاهد یکی از کندترین رشدهای اقتصادی در زمان ورود خود به بازار کار بوده‌اند. هزاره‌ها این زخم‌های اقتصادی را تا پایان عمر خود متحمل خواهند شد، به شکل درآمدهای کمتر، ثروت کمتر و نقاط عطف تاخیری، مانند مالکیت خانه. زیان‌های واردشده به این نسل به‌ویژه در بخش شغلی بسیار شدید است. چند فصل مداوم، حمله وحشیانه ویروس کرونا به جهان، وضعیت بازار کار را به وضعیتی رساند که هزاره جدید را با آن آغاز کرده بود.
در ماه آوریل 2021، اقتصاد با تقریباً تعداد مشاغلی به پایان رسید که در نوامبر 1999 به پایان رسیده بود. پسرفت اقتصادی به دوران سال‌های 1999 و 2000 نماد مناسبی برای نسلی است که - بیش از هر نسل دیگر- با رکود رو‌به‌رو بوده است. اوضاع در ماه می بهبود یافت، اما این بهبود فقط به این معنی است که ما به سطح اشتغال در دسامبر 2000 بازگشته‌ایم. برای هزاره‌هایی که در آن زمان به بلوغ رسیدند، گویی همه توسعه‌های پرشتاب و احیای مشاغل دوران همنام آنها در چند هفته از بین رفت. ضربه‌های واردشده به بازار کار صرفاً نمادین نیستند. این رکود، کارگران جوان‌تر را درست زمانی که هزاره‌ها وارد سال‌های اولیه کاری خود می‌شدند، با مشکل مواجه کرد. مسن‌ترین نسل هزاره‌ها به 40سالگی نزدیک می‌شوند، در حالی که جوان‌ترین آنها در اواسط دهه 20 زندگی خود هستند. محاسبات ما نشان می‌دهد که اشتغال هزاره‌ها در ماه مارس و آوریل امسال 16 درصد کاهش یافته است. این سرعت، بیشتر از نسل x ( 12 درصد) و نسل رشد سریع پس از جنگ (13 درصد) است. به تناسب، حتی نسل جوان‌تر که به زومر معروف هستند، بدتر از همه آنها آسیب دیدند. یک‌سوم از مشاغل آنها در دو ماه در سال 2020 تبخیر شد. اما نسل Z به‌تازگی وارد نیروی کار شده است - قدیمی‌ترین زومرها در اوایل دهه 20 زندگی خود هستند- بنابراین ضرر و زیان آنها از نظر مطلق به این اندازه نبود. در آغاز سال 2019، هزاره‌ها به بزرگ‌ترین نسل در نیروی کار تمام‌وقت ایالات متحده تبدیل شدند و از نسل X پیشی گرفتند. اما بحران کرونا وضعیت نسل هزاره را چنان نامتناسب کرد که در پرتگاهی هستند که جایگاه برتر را به نسل X بازگردانند. گری کیمبرو، اقتصاددان دانشگاه آمریکایی به قدیمی‌ترین هزاره‌ها، مانند خودش اشاره می‌کند که حملات تروریستی 11 سپتامبر را پشت‌سر گذاشته و در رکود اقتصادی وارد بازار کار شده‌اند. تقریباً در همان زمان آنها سال‌های اولیه خود را در تلاش برای یافتن کار در طول بهبودی شغلی گذراندند، اما با رکودی بزرگ و بهبودی پس از آن بار دیگر ضربه خوردند، هرچند که آنها بیش از یک‌بار با رکودهای شدید رو‌به‌رو بوده‌اند.
کیمبرو ادامه می‌دهد: «داستان در اینجا فقط این نیست که رکود موضوع بدی است و بیشتر جوانان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، بلکه رکود به افرادی که قبلاً آسیب دیده‌اند دوباره ضربه می‌زند و ممکن است این ضربه شدیدتر از بار پیش باشد.»
سارا دنیلز دیدگاهی خوش‌بینانه و خنده‌ای آماده دارد، اما مانند بسیاری از هزاره‌ها، مسیر او برای یافتن شغل و ورود به بازار کار دشوار بود. دنیلز در شهرستان الدورادو بزرگ شد، جایی که دره مرکزی کالیفرنیا در مسیر سیرا نوادا قرار دارد. او اکنون 38ساله است و در یک بازار کار نامطلوب وارد نیروی کار شد و با مواد مخدر، الکل و قمار دست‌و‌پنجه نرم کرد. او دو بار هم حبس شده است. از زمان آزادی در سال 2016، او شغلی را برای کمک به دیگران به عنوان مشاور سوء‌مصرف مواد مخدر انتخاب کرده است. اما این بحران عوارض زیادی را به همراه داشته است. او یکی از مشاغل پاره‌وقت خود را از دست داد و هنوز بازپرداخت مالیات یا چک کمک مالی خود را دریافت نکرده است. دنیلز می‌گوید: «من قبلاً همه کارها را اشتباه انجام می‌دادم. برای اولین‌بار در زندگی‌ام، کار می‌کنم و هر کاری را که باید انجام دهم، انجام می‌دهم و احساس می‌کنم هر چیزی 10 برابر سخت‌تر است.» دنیلز توانسته دوباره روی پاهایش بایستد و بازهم یک کار تمام‌وقت پیدا کند اما او هنوز با مادرش زندگی می‌کند. او ممکن است هرگز نتواند برای خودش خانه‌ای بخرد. حتی اگر بتواند آپارتمانی یک خوابه نیز برای خود خریداری کند، به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده است. او ادامه داد: «شما همه کارها را درست انجام می‌دهید و پس از آن هنوز احساس می‌کنید نمی‌توانید هیچ مسیری به جلو پیدا کنید.»
هزاره‌ها هیچ‌وقت از رکود بزرگ خارج نمی‌شوند
رکود بزرگ کارگران جوان را چند پله پایین‌تر از نردبان دستمزد راند. تحقیقات نشان می‌دهد که درآمد آنها حتی زمانی که همکاران قدیمی‌شان تمام چیزهایی را که از دست داده بودند به دست آوردند، هرگز بهبود پیدا نکرد. این موضوع برای بسیاری از همان کارگران جوان دوباره و در رکود بعدی تکرار می‌شود.
در یک مقاله منتشرشده در سال 2019، کوین رینز، اقتصاددان اداره سرشماری ایالات متحده، از تفاوت‌های منطقه‌ای در شدت رکود بزرگ استفاده کرد تا محاسبه کند در حالی که اشتغال هزاره‌ها یک دهه پس از رکود بزرگ بهبود پیدا کرده است، اما مشخص شد که درآمد آنها هیچ بهبودی را نشان نمی‌دهد. رینز با تکیه بر کار قبلی دانشگاه کالیفرنیا در برکلی که به وسیله دنی یاگان انجام شده بود، یافته‌های خود را براساس بیش از ده سال داده سالانه بیش از 1 /4 میلیون نفر در پایگاه داده دولتی منتشر کرد. رینز دریافت که به دلیل رکود بزرگ، افراد هزاره به طور متوسط حدود 13 درصد از درآمد خود را در سال‌های 2005 تا 2017 از دست دادند. این بدتر از کاهش 9درصدی نسل X و تقریباً دو برابر ضرر هفت‌درصدی بود که بچه‌های رشد سریع پس از جنگ با آن مواجه بودند. در پایان دوره، درآمدهای بچه‌های رشد سریع پس از جنگ بهبود یافته بود و درآمد هزاره‌ها به‌شدت پایین‌تر از آن جایی که باید می‌بود، قرار داشت. هزاره‌ها که از بیکاری بالا در طول رکود رنج می‌بردند، در نهایت کمتر برای کارفرمایان ثروتمند کار می‌کردند و کمتر احتمال داشت که به دلیل دستمزد پایین، بتوانند تحصیلات خود را در دوره رکود یا پس از آن به اتمام برسانند. آنها مجبورند در اوایل زندگی شغلی خود به مشاغل سطح پایین‌تری بسنده کنند که پتانسیل درآمد آنها در طول زندگی را کاهش می‌دهد. رینز دریافت که طرف کارفرما نیز تغییر کرده است. کارفرمایان بزرگ در مناطقی که به‌شدت آسیب‌دیده بودند، قدرت خود را بر بازارهای کار تثبیت کردند و به نوبه خود، به کارگران جوانی که گزینه‌های کمی داشتند، پیشنهادات شغلی با درآمد کمتری ارائه کردند.
آنا کنت، تحلیلگر سیاستگذاری در بانک فدرال‌رزرو سنت لوئیس در این زمینه معتقد است: «اگر افراد در دوران رکود وارد نیروی کار شوند و به مشاغل کم‌درآمد وارد شوند، این امر باعث می‌شود تا بیشتر مشاغل آنها در طول زندگی نیز چنین وضعیتی داشته باشند و نتوانند وارد شغل‌هایی با درآمدهای بالاتر شوند. این نه‌تنها بر درآمد، بلکه بر ثروت آنها و همچنین توانایی آنها برای پس‌انداز به منظور پیش‌پرداخت و توانایی آنها برای رسیدن به سایر اهداف زندگی تاثیر می‌گذارد.»
تحلیل کیمبرو از داده‌های فدرال‌رزرو نشان می‌دهد که هزاره‌ها دیرتر ازدواج می‌کنند و دیرتر بچه‌دار می‌شوند، و در سنی که بچه‌های پس از جنگ و نسل X در حال تجمیع ثروت بودند، هزاره‌ها حتی امکان خرید مسکن را نیز نداشتند. بررسی میزان هزینه‌کرد نشان می‌دهد که هزاره‌ها در سن مشابه کمتر از نسل x و بچه‌های پس از جنگ خرج می‌کنند. در 34سالگی بیشتر آنها به دنبال پس‌انداز برای دوران بازنشستگی هستند و بررسی‌ها نشان می‌دهد که در این سن 52 درصد از هزاره‌ها در حال پس‌انداز برای بازنشستگی هستند، اما این موضوع درباره بچه‌های پس از جنگ در همان سن، حدود 42 درصد است. کنت می‌گوید: این جمله که «وای، باید سخت‌تر کار کنی، اگر تلاش نکنی غرق می‌شوی و باید حداکثر تلاش خود را بکنی» بسیار آمریکایی است، اما این واقعیت را نادیده می‌گیرد که اکنون تلاطمات بازار کار بسیار قوی است و هزاره‌ها در بدترین موقعیت ممکن شنا می‌کنند.
تحصیل‌کرده‌تر، متنوع‌تر و آسیب‌پذیر‌تر
هزاره‌ها تحصیل‌کرده‌ترین و متنوع‌ترین نسل تاریخ هستند، حداقل تا زمانی که زومرها از آنها عبور کنند. این تمایز اما برای آنها مشکلاتی نیز ایجاد کرده است. ویلیام گیل، یکی از همکاران ارشد موسسه بروکینگز، گفت افزایش بدهی هزاره‌ها از دستاوردهایی که در آموزش به دست آورده‌اند، بیشتر است. او افزود: «والدین و مقامات دولتی آنها نسبت به نسل‌های قبلی حجم کمتری از تحصیلات دانشگاهی آنها را پرداخت کرده‌اند.» این موضوع با جمعیت هزاره‌ای بزرگ
آفریقایی-آمریکایی و لاتین تلفیق می‌شود، زیرا این گروه‌ها همچنان از تاثیرات تبعیض سیستماتیک رنج می‌برند. گیل و چندین نفر از همکارانش در مقاله‌ای که توسط اداره ملی تحقیقات اقتصادی منتشر شده است، حتی پس از کنترل تفاوت‌ها در سن، تحصیلات، وضعیت تاهل و حتی درآمد، به افزایش شکاف ثروت بین خانواده‌های سیاه و سفید اشاره می‌کنند. این بخشی از روند عقب افتادن گروه‌های به حاشیه رانده شده است. کنت دریافت که هزاره‌هایی که مدرک دانشگاهی دارند، از نظر ثروت از نسل‌های قبلی فاصله زیادی ندارند، اما همسالانشان که تحصیلات کمتری دارند، در مقایسه با نسل‌های قبلی، کمی بیش از نیمی از ثروتی را دارند که در این مرحله انتظار داشتند.
کنت ادامه می‌دهد: «همه هزاره‌ها وضعیت ناگواری ندارند.» یک دختر 29ساله به عنوان نمونه به خود اشاره می‌کند. او خود را اسپانیایی‌تبار معرفی می‌کند، یعنی از جمعیتی که به طور شدیدی از رکود آسیب دیده‌اند، اما دکترا و شغل یقه‌سفید او را از بحرانی که برای اولین‌بار کارگران کم‌سواد صنعت خدمات را تحت‌تاثیر قرار داد، مصون نگه داشت. کنت در اوایل این هفته نوشت: «برخی از هزاره‌ها -به‌ویژه آنهایی که سیاهپوست، اسپانیایی‌تبار یا زن هستند، یا دارای مدرک لیسانس یا پایین‌تر هستند، نسبت یه پیش از بحران، از نظر مالی آسیب‌پذیرترند.»
طبق تحلیل کنت از داده‌های فدرال‌رزرو، در سطح ملی، حدود 12 درصد از همه کارگران نمی‌توانند هزینه اضطراری 400دلاری را حتی با کمک خانواده یا کارت‌های اعتباری پوشش دهند. عدد 12 درصد برای هزاره‌های سفیدپوست غیرلاتین صدق می‌کند، اما این رقم برای هزاره‌های سیاهپوست غیرلاتین به 32درصد، برای هزاره‌های لاتین به 20 درصد و برای زنان هزاره به 17 درصد می‌رسد. برای همه هزاره‌هایی که مدرکشان کمتر از لیسانس است، این رقم 25 درصد است. کنت ادامه می‌دهد: حتی پس از سال‌ها توسعه و توسعه اقتصادی، آنها همچنان پایین‌تر از جایی هستند که باید باشند. تصادفی نیست، تجزیه و تحلیل کنت از داده‌های وزارت کار ایالات متحده نشان می‌دهد که زنان، کارگران لاتین‌تبار و افراد کم‌سواد زیادی در میان هزاره‌های بیکار‌شده در طول همه‌گیری قرار دارند.
