شورش طرفداران فوتبال

بازیکنان فوتبال برزیل پیشرفت‌های خود را در جام کنفدراسیون‌ جشن می‌گیرند؛ اما در فورتالزا طرفداران‌شان علیه افزایش قیمت بلیت اتوبوس، فساد و سایر موضوعات اجتماعی اعتراض می‌کنند. بازیکنان فوتبال در شرایط بدی قرار دارند و روی یخ نازک قدم می‌زنند. در صحنه‌های خشونت‌آمیز خیابان‌های فورتالزا در هفته گذشته تظاهرات‌‌کنندگان به سوی پلیس سنگ پرتاب کردند و افسران پلیس هم با گلوله پلاستیکی و بمب‌های دودزا به آنها پاسخ دادند. یکی از تظاهرات‌کنندگان که دانشجوی 23 ساله رشته هنر است، می‌گوید: ما اجازه نمی‌دهیم پلیس ما را سرکوب کند. ما آماده‌ایم برای برزیل بهتر مبارزه کنیم. همزمان درست سه کیلومتر آن طرف‌تر پسر طلایی برزیل که او را به نام نیمار می‌شناسند، تیم خود را برای برتری دو بر صفر مقابل مکزیک رهبری کرد. طرفداران فوتبال در ورزشگاه جشن گرفتند. اما در برزیلی که دیوانه فوتبال است،‌ مساله اصلی این روزها توانایی و موفقیت تیم ملی فوتبال نیست، بلکه اعتراضات گسترده خیابانی است. کشور بزرگ‌ترین راهپیمایی‌های خود را در 20 سال گذشته شاهد است. دوشنبه هفته پیش بیش از 200 هزار تظاهرات‌کننده به خیابان‌های شهرهای بزرگ ریختند. دولت برزیل و سازمان بین‌المللی فوتبال (FIFA) نگران آن هستند که اعتراضات به ورزشگاه‌های جام کنفدراسیون‌ها کشیده شود. پلیس برزیل شمار زیادی از افسران خود را در اطراف ورزشگاه کاستلائو در فورتالزا مستقر کرده است. تظاهرات‌کنندگان با درگیری با پلیس و مجروح کردن پنج افسر با سنگ تلاش کردند از سد آنها بگذرند؛ اما این تلاش بیهوده بود. در مقابل آنها با گلوله‌های پلاستیکی، بمب‌های دودزا و اسپری فلفل پلیس مواجه شدند. سیدگونر فرماندار ایالت سیرا -که فورتالزا مرکز آن است- اعلام کرد «پلیس باید از حق 60 هزار تماشاگر فوتبال دفاع کند. تصور کنید اگر تظاهرات‌کنندگان بتوانند وارد ورزشگاه شوند، حادثه تلخی روی خواهد داد».

مشهور به خاطر سواحل، نه تظاهرات

فورتالزا یک مقصد پرطرفدار گردشگری در برزیل است. هتل‌های بزرگ و مرتفع کنار یکدیگر در شهر صف کشیده‌اند و در فصل گردشگری هزاران چتر و صندلی راحتی شن‌های سفیدرنگ سواحل را می‌پوشانند. این شهر فرهنگی تسلیم‌نشدنی دارد بنابراین تعجبی نیست که 25 هزار نفر از مردم آن علیه هزینه بالای رقابت‌های ورزشی و هزینه بالای زندگی اعتراض کردند و تقاضا داشتند نظام آموزش و پرورش بهبود یابد. تعدادی از تماشاگران دولت قبل از مسابقه برزیل- ایتالیا پوسترهایی را در دست گرفتند. روی یکی از این پوسترها که به افزایش کرایه اتوبوس‌ها در سائوپائولو و ریودوژانیرو اشاره می‌کرد،‌ نوشته بود: موضوع فقط چند سنت نیست، بلکه میلیاردهاست که از هزینه‌های عمومی دزدیده شده است. بحث افزایش کرایه‌ها منتفی شد، اما اعتراضات هنوز ادامه دارد. هنگامی که سرود ملی در ورزشگاه نواخته شد، تماشاگری که پوستر را در دست داشت، دست راستش را بر روی قلب گذاشت و با اشتیاق شروع به خواندن کرد تا آشکار کند که عصبانیت آنها متوجه دولت است، نه تیم ملی.

یخ نازک

بازیکنان تیم ملی با اعتراض‌کنندگان ابراز همدردی می‌کنند اما در اظهارات خود معتدل هستند. دانته بازیکن تیم بایرن مونیخ پس از پایان بازی در مقابل مکزیک گفت: «طبیعی است که ما روند اعتراضات را پیگیری می‌کنیم. این افراد می‌خواهند شرایط کشور را بهتر کنند و من امیدوارم در پایان آنها به هدف‌شان برسند.»

اسکولاری مربی تیم فوتبال گفت بازیکنان می‌توانند عقیده خود را بیان کنند،‌ اما در عین حال باید متوجه مسوولیت‌های خاص خود باشند. پیام او واضح است: با طرفداری از دولت یا تظاهرات‌کنندگان، اوضاع را برای خود دشوار نکنید. بازیکنان بر روی یخ نازک قرار دارند. تیم به هیچ عنوان قصد ندارد نماینده دولتی باشد که به شدت تحت انتقاد قرار گرفته است. از طرف دیگر بازیکنان قهرمانان رویدادهای بزرگی هستند که همزمان در قلب اعتراضات بزرگ در حال رخ دادن هستند. به گفته اسکولاری «تیم ملی متعلق به مردم است. ما همان مردم هستیم. ما قصد داریم به مردم انگیزه دهیم و نماینده خوبی برای آنها باشیم».