تحصیل

اینکه آیا یک نوجوان می‌تواند حساب و ریاضیات را درک کند یا خیر از نظر ژئوپولتیک اهمیتی ندارد. با این حال از زمان معرفی اولین برنامه ارزیابی بین‌المللی دانش‌آموزان (PISA) در سال 2000، عملکرد ضعیف دانش‌آموزان آمریکایی سیاستگذاران این کشور را نگران کرده است. به ویژه به آن دلیل که دانش‌آموزان چینی و ساکنان شهر شانگهای درصدر رتبه‌های این آزمون قرار دارند. 

در مورد برخی از ویژگی‌های خوب شانگهای اغراق شده است. به عنوان مثال، فرزندان مهاجران فقیر در نمونه‌گیری‌های استعدادها لحاظ نمی‌شوند. آمریکا در سایر آزمون‌های بین‌المللی اندکی بهتر عمل می‌کند. اما به‌طور متوسط نوجوانان آمریکایی به ویژه در ریاضیات از همتایانشان‌ در شرق آسیا عقب مانده‌اند. در میان 15ساله‌های 69 کشور و منطقه شرکت‌کننده در آزمون ریاضی سال 2015، 36 کشور و منطقه از آمریکا بالاتر، 28 منطقه پایین‌تر و پنج مورد تقریباً هم‌تراز با آمریکا بودند. پس از آنکه نمره‌های اولیه آزمون در سال 2010 اعلام شد آرن دانکن اولین وزیر آموزش‌و‌پرورش دولت اوباما گفت: «ما می‌توانیم به نمرات اعتراض کنیم یا این حقیقت تلخ را بپذیریم که در تحصیل عملکرد خوبی نداشته‌ایم.»

این نگرانی‌ها سابقه تاریخی دارد. در سال 1983 گزارش «ملت در خطر» که به دستور رونالد ریگان تهیه‌ شده بود هشدار می‌داد که «موجی فزاینده از میانه‌روی و متوسط بودن آینده ما را به عنوان یک کشور و یک ملت تهدید می‌کند». این گزارش در ادامه می‌گوید آمریکا به دیگران اجازه داد در تحصیل از آن جلو بزنند و با این کار «اقدامی یک‌جانبه‌ در خلع سلاح تحصیلی مرتکب شد». با وجود پایان تنش‌های جنگ سرد، این نگرانی همچنان وجود دارد که نسل جدید آمریکا سابقه تسلیحاتی علم‌ و تحصیل را به همتایانش می‌بازد. از زمانی‌که اولین مرحله آزمون‌های سه‌ساله پیزا (PISA) در سال 2000 برگزار شد میانگین نمرات دانش‌آموزان آمریکایی پیشرفت زیادی نداشته است. 

دلایل زیادی برای این رویداد اعلام شده‌اند که از آن جمله به سیاست‌ها و والدین می‌توان اشاره کرد. کتاب‌ها و مقالات زیادی در مقایسه دانش‌آموزان سخت‌کوش آسیایی با همتایان تنبل و تن‌پرور آمریکایی‌شان نوشته شد. اما شاید عملکرد ضعیف دانش‌آموزان آمریکایی صرفاً به خاطر آن باشد که آنها برای آزمون پیزا اهمیتی قائل نیستند و از این‌رو برای آن تلاش نمی‌کنند. این احتمال نتیجه مقاله‌ای است که به تازگی توسط سالی سداف از دانشگاه کالیفرنیا و پنج اقتصاددان از دانشگاه‌های آمریکایی و چینی نوشته می‌شود. 

پژوهشگران این مقاله سال گذشته آزمایشی را در دبیرستان‌های چین و آمریکا اجرا کردند. در هر دو مکان دانش‌آموزان به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول به 25 سوال ریاضی پاسخ دادند که قبلاً در آزمون پیزا آمده بود. گروه دوم نیز همین امتحان را دادند اما قبل از امتحان به آنها پاکتی حاوی 25 دلار یا معادل آن به یوآن داده شد. به این گروه گفته شد به ازای هر پاسخ غلط یک دلار از پاکت آنها کسر می‌شود.

خانم سداف و همکارانش متوجه شدند در میان دانش‌آموزان آمریکایی گروهی که پاکت پول داشتند از گروه دیگر نمرات بهتری گرفتند در حالی که داشتن پاکت پول در دو گروه دانش‌آموزان چینی تفاوتی ایجاد نکرد. طبق محاسبات تقریبی، اگر نتایج این تحقیق به نمرات آزمون پیزا تعمیم داده شود رتبه آمریکا از 36 به 19 ارتقا پیدا می‌کند هرچند دانش‌آموزان چینی هنوز در صدر رتبه‌ها هستند. ارتقای رتبه آمریکا برای دانش‌آموزانی که معمولاً در حد متوسط بوده‌اند بسیار معنادار و قابل توجه است.

البته این پژوهش فقط در پنج دبیرستان انجام گرفت و لازم است محققان دیگر آن را تکرار و بازبینی کنند ولی می‌توان گفت حتی با وجود تشویق‌ها و انگیزه‌های نقدی دانش‌آموزان آمریکایی هنوز از همتایانشان در شرق آسیا عقب‌ترند. شاید یکی از برداشت‌های پژوهش آن باشد که نتایج آزمون‌های مقایسه‌ای مانند پیزا تفاوت توانایی‌ها و استعدادها را منعکس نمی‌سازند. اگر صرفاً با تطمیع و پرداخت چند دلار بتوان نمرات را بهبود بخشید پس می‌توان گفت که توانایی بالقوه دانش‌آموزان آمریکایی بیشتر از آن چیزی است که سیاستمداران تصور می‌کنند.