تاریخ انتشار:
بزرگترین تولیدکننده و بزرگترین مصرفکننده زغالسنگ جهان
چین پادشاه دو اقلیم
چین بزرگترین تولیدکننده و مصرفکننده زغالسنگ دنیاست، به طوری که در حال حاضر نیمی از مصرف زغالسنگ جهانی را به خود اختصاص داده است.
سازمان انرژی آمریکا در تحلیل سال 2012 خود از کشورهای دیگر، کوتاه به چین اشاره کرده است؛ «زغالسنگ بخش عظیمی (70 درصد) از مصرف انرژی چین را تشکیل میدهد. میزان مصرف این کشور در سال 2009 میلادی 90 کادریلیون واحد گرمایی انگلیسی بود. سازمان جهانی انرژی تخمین میزند سهم زغالسنگ از کل مصرف انرژی چین به 59 درصد در سال 2035 میلادی کاسته خواهد شد. دلیل این امر صرفهجویی در مصرف انرژی و تلاش این کشور برای کاستن از انتشار گازهای گلخانهای به ازای هر واحد تولید ناخالص ملی است.» بر اساس گزارش هیات جهانی انرژی در سال 2011، از ذخیره قابل بازیافت زغالسنگ چین 128 میلیارد تن کاسته شده بود و به این ترتیب این کشور پس از آمریکا و روسیه سومین ذخایر زغالسنگ دنیا را در اختیار دارد (حدود 13 درصد ذخایر زغالسنگ دنیا در چین است). در همین سال تولید این کالا در چین 8/3 درصد افزایش یافت و سبب شد این کشور بزرگترین تولیدکننده زغالسنگ در دنیا لقب بگیرد. در 27 استان چین معدن زغالسنگ وجود دارد و مصرف این کالا در کشور نسبت به سال 2000 میلادی سه برابر شده است. بیش از نیمی از زغالسنگ چین برای تولید الکتریسیته و گرما به کار میرود. البته
این یک روی سکه است، آنچه شرایط را پیچیدهتر میکند این است که چین قبلاً یک صادرکننده بزرگ زغالسنگ بود و در سال 2009 میلادی برای نخستین بار پس از 20 سال به واردکننده خالص تبدیل شد. چین باید انرژی وارد کند تا چرخ اقتصادش بچرخد بنابراین قرارداد واردات با پکن یک معامله سراسر سود به نظر میرسد. اما لزوماً چنین نیست، این درست همان چیزی است که اندونزی در حال کشف آن است. چین، یک بازار خرید زغالسنگ است بنابراین میتواند قیمتها را بکاهد. اندونزی بزرگترین صادرکننده زغالسنگ گرمایی برای پایگاههای تولید الکتریسیته است و به دنبال گسترش بازار صادرات خود فراتر از چین است تا بتواند از این طریق تولیدات روزافزون خود را بفروشد. همزمان ذخایر افزوده چین سبب شده است قیمت زغالسنگ به پایینترین میزان خود از ژانویه 2010 برسد. «دست نامرئی» بازار صادرات زغالسنگ اندونزی به چین را کاهش داده است. بارت لوکارلی مدیر شرکت رلووا انرژی خیلی ساده به نکتهای مهم اشاره میکند: تولیدکنندگان اندونزیایی زغالسنگ فراوانی به چین میفرستند و تصور میکنم اکنون درباره خطر وابستگی بیش از حد به بازار چینی درس خوبی گرفتهاند. هنگامی که در اوایل
سال جاری شرایط بازار ضعیف شد، خریداران چینی زغالسنگ تهیهکنندگان اندونزیایی را مجبور کردند قیمت قراردادهای خود را در ازای مقادیر عظیم این کالا بکاهند. از سوی دیگر اندونزی با رقابت خارجی سختتری برای تسلط بر بازار داخلی زغالسنگ چین روبهرو شد. سوپریاتنا سوهالا مدیر اجرایی بنیاد کاوشگری زغالسنگ اندونزی اشاره میکند در آفریقا کشورهای موزامبیک، آنگولا و کنیا صادرات زغالسنگ را آغاز کردهاند و از سوی دیگر مغولستان نیز هماکنون تولید خود را آغاز کرده است و به بازار چین چشم دوخته است. از آن بدتر هنگامی که معدن 5/7 میلیارد تنی تاوان تولگوی وارد بخش عملیاتی شود، این امر فشار بیشتری را متوجه تمام کشورهایی میکند که صادرکننده این کالا به چین هستند. تاوان تولگوی دومین معدن بزرگ زغالسنگ مغولستان است. در حال حاضر تولید زغالسنگ مغولستان حدود پنج میلیون متریک تن است و تخمین زده میشود پتانسیل ذخیره 125 میلیارد متریک تنی را دارا باشد.
دیدگاه تان را بنویسید