بریده روزنامه‌ها
وقتی محمدعلی رامین «لیمونارنجی» بود
در گفت‌وگو با محمدعلی رامین در خصوص تغییر نام فامیلش نوشت: در زمان رضاخان که تازه انتخاب نام خانوادگی مرسوم شده بود، هرکسی به واسطه شغلی که داشت، اسم فامیلش را تعیین می‌کرد؛ به مناسبت شغل پدرم که باغدار و تاجر عمده مرکبات بودند، اسم خانوادگی ما «لیمونارنجی» تعیین شد. برادر بزرگ ما مهندس تجربی در سد‌سازی و کانال‌سازی بود. زمانی که در منطقه «رامین اهواز» کار می‌کرد (سال‌های ١٣48-1346)، تصمیم گرفت فامیل خودش را از «لیمونارنجی» که دیگر هیچ نسبت شغلی با آن نداشت، به «رامین» تغییر دهد. بعد از ایشان، پدرم نیز پذیرفتند نام‌خانوادگی ما هم به «رامین» تبدیل شود.
♦♦♦
مقایسه روحانی با حجاریان و شریعتمداری
به نقل از غلامحسین کرباسچی نوشت: فاصله‌گرفتن روحانی از اصلاح‌طلبان درست نیست. تفاوت واعظی و جهرمی از لحاظ سیاسی چیست؟ قرار نیست رئیس‌جمهور در یک برنامه تلویزیونی به جای صحبت از برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی، مثل دوران مبارزات انتخاباتی شعار دهد. روحانی را باید با توجه به شخصیتش ارزیابی کرد. او را نمی‌توان با تاج‌زاده و حجاریان مقایسه کرد. همان‌طور‌که نمی‌توان او را با حسین شریعتمداری یا سردار عباسی مقایسه کرد. درست است که او پیش از انتخابات لحن دیگری داشت، اما این تغییر لحن قاعده کار است و برای اداره کشور باید به فکر هماهنگی دستگاه‌های مختلف بود. اکنون مبارزات انتخاباتی تمام شده و وقت سروسامان‌دادن به کشور است.
♦♦♦
مانع فقهی زنان برای رجل سیاسی شدن
نوشت: عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان در خصوص مساله رجل سیاسی نوشت: کل چیزی که در سیاست‌ها آمده شاخص‌ها و معیارهای رجل مذهبی سیاسی و مدیر و مدبربودن است. این مساله هرچند در رسانه‌ها فقط به‌عنوان بحث سیاسی مطرح می‌شود، اما بحث سیاسی نیست، بلکه بحثی فقهی و قدیمی است و بحثی نیست که در طول دوره انقلاب به آن رسیده باشیم. این یک نظریه فقهی است که زن نمی‌تواند به مفهوم شرعی ولایت داشته باشد و عده‌ای می‌گویند ریاست‌جمهوری و وزارت چون جزئی از آن ولایت است پس زن نمی‌تواند وزیر و رئیس‌جمهور شود. این نظریه فقهی جدید نیست اما باید روی آن بحث کرد.
♦♦♦
یک عده نمی‌خواهند مسأله حصر حل شود
در گفت‌وگو با عباس عبدی در خصوص مساله حصر نوشت: قبل از اینکه کسی با موسوی و کروبی صحبت کند، عده‌ای پیگیر بودند که با آنها ملاقات شود و دوستان نزدیک به دیدارشان بروند اما راه نمی‌دهند. یک عده‌ای نمی‌خواهند مساله حل شود. مشکل حکومت ایران این است که با اپوزیسیون ارتباط ندارد. الان آقایان کروبی، موسوی و خانم رهنورد 7 سال است در حصر هستند، چند نفر از حکومت رفتند با آنها صحبت کنند که شما به این دلایل این وضعیت را دارید و تا این زمان اینگونه ادامه پیدا می‌کند و شرط رفع حصر هم این است؟ آنان یا می‌پذیرند یا نمی‌پذیرند.
