گرمایش زمین و نوشیدنی‌ها
کودکان در معرض چه خطراتی قرار دارند؟
محمدامین طباطبایی: لنست، کمیسیونی مشتمل بر پژوهشگران خود و مشاوران سازمان جهانی بهداشت و صندوق توسعه ملل متحد تشکیل داده و پژوهشی پیرامون مخاطرات احتمالی جهان در سال‌های آینده منتشر کرده است. این پژوهش که خلاصه‌ای از آن در این نوشتار آمده است به ترسیم وضعیت جهان و میزان آماده بودن بستر برای رشد و توسعه کودکان و نوجوانان می‌پردازد. اهمیت آن در به‌روز بودن و نکاتی است که نسبت به آن آگاه‌سازی انجام داده است. در ابتدای خلاصه سیاستی این پژوهش چنین آمده است: «به‌رغم پیشرفت‌های چشمگیر در امر بقا، تغذیه و آموزش طی دهه‌های اخیر، کودکان در دنیای امروز با آینده‌ای نامشخص روبه‌رو هستند. تغییرات آب و هوایی، تخریب محیط زیست، جمعیت مهاجر، منازعه، نابرابری‌های فراگیر و اقدامات تجاری غارتگرانه سلامت و آینده کودکان در هر کشوری را تهدید می‌کند.»
به خوبی می‌دانیم که در سال 2015، کشورهای جهان در مورد اهداف توسعه پایدار (SDGs) به توافق رسیدند، با این حال تقریباً پنج سال بعد، تعداد کمی از کشورها پیشرفت زیادی در جهت دستیابی به آنها به ثبت رسانده‌اند. این کمیسیون تمرکز خود را بر محوریت کودکان و نوجوانان (از ابتدای تولد تا 18سالگی) در اهداف توسعه پایدار قرار داده است. در همین راستا دو مساله از اهمیت اساسی برخوردار است یکی مفهوم پایداری و دیگری تلاش مشترک. این دو مفهوم الزاماتی را به ویژه برای دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی و مردم‌نهاد به همراه می‌آورد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
برای تامین مزایای مادام‌العمر، بین‌نسلی و اقتصادی در سلامت کودکان سرمایه‌گذاری کنید
شواهد و مدارک واضح است: سرمایه‌گذاری‌های اولیه در بهداشت، آموزش و توسعه کودکان دارای مزایایی است که در طول زندگی کودک و حتی برای فرزندان کل جامعه به وجود می‌آورد. جوامع موفق روی فرزندان خود سرمایه‌گذاری و از حقوق آنها حمایت می‌کنند، همان‌طور که در کشورهایی که در چند دهه گذشته اقدامات درمانی و اقتصادی را انجام داده‌اند، چنین چیزی مشهود است. با وجود این بسیاری از سیاستمداران هنوز سرمایه‌گذاری روی کودکان را در اولویت قرار نمی‌دهند و آن را پایه و اساس پیشرفت‌های گسترده‌تر جامعه نمی‌دانند. حتی در کشورهای ثروتمند، بسیاری از کودکان در شرایط فقر مطلق یا گرسنگی زندگی می‌کنند، به ویژه آنهایی که متعلق به گروه‌های اجتماعی حاشیه‌نشین هستند از جمله جمعیت بومی و اقلیت‌های قومی. همچنین این امر در اغلب اوقات، از پتانسیل کودکان دارای معلولیت چشم‌پوشی می‌کند و سبب کاهش مشارکت آنها در جامعه می‌شود. علاوه بر این، میلیون‌ها کودکی که در جنگ و ناامنی بزرگ شده‌اند و از دریافت ابتدایی‌ترین خدمات بهداشتی، آموزشی و توسعه‌ای محروم هستند نیز درنظر گرفته نمی‌شوند.
تصمیم‌گیرندگان در این موضوع به دید بلندمدت نیاز دارند. همان‌طور که سلامتی و تغذیه مناسب در دوره قبل از تولد و سال‌های اولیه، بنیان یک دوره زندگی سالم را پایه‌گذاری می‌کند، یادگیری و مهارت‌های اجتماعی‌ای که در سنین جوانی به دست می‌آوریم، نیز پایه و اساس توسعه‌های بعدی را فراهم می‌کند و می‌تواند پشتیبان یک اقتصاد ملی قوی بشود. کیفیت خدمات درمانی در سطح جهانی باید اولویت اصلی باشد. شکی نیست که مزایای سرمایه‌گذاری روی کودکان بسیار زیاد خواهد بود و هزینه‌ها نیز زیان‌آور نیستند: تجزیه و تحلیل اهداف توسعه پایدار حاکی از شکاف تامین مالی 195دلاری برای هر شخص است. برای حصول اطمینان از توسعه اقتصادی و همچنین اقتصادی قوی‌تر، همه دولت‌ها باید چگونگی بسیج بودجه را با استفاده از ابزارهایی که به فقیرترین نسبت جمعیت کمک می‌کند تا این شکاف را برای کودکان پر کند، ارزیابی و اینها را به عنوان قدرتمندترین نوع سرمایه‌گذاری در جامعه قلمداد کنند. اما سرمایه‌گذاری‌ها فقط پولی نیستند: مشارکت شهروندان و اقدام جامعه‌محور، از جمله صدای خود کودکان، نیروهای قدرتمندی برای تغییر هستند که برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار باید بسیج شوند. به علاوه، جنبش‌های اجتماعی باید در تحقق حقوقی که جوامع برای مراقبت از کودکان و تامین خانواده‌ها در نظر می‌گیرند نقشی تحول‌گرا ایفا کنند.
دولت وظیفه مراقبت و محافظت در همه بخش‌ها را بر عهده دارد
کشورهایی که از نسل‌های آینده حمایت می‌کنند با انجام کارهایی مثل مرخصی با حقوق به والدین، مراقبت‌های بهداشتی رایگان اولیه در زمان زایمان، دسترسی سالم و کافی به مواد غذایی، آموزش دولتی یا آموزش حمایت‌شده و سایر اقدامات مربوط به حمایت اجتماعی کودکان را در اولویت سیاستگذاری‌های خود قرار می‌دهند. این کشورها اطمینان حاصل می‌کنند که کودکان در محیط‌های سالم، با آب و هوای پاکیزه و فضاهای ایمن بازی کنند. آنها به حقوق برابر دختران، پسران و کسانی که هویت جنسیتی غیرمطابق دارند احترام می‌گذارند. سیاستگذاران در این کشورها دغدغه تاثیر کلیه سیاست‌ها بر همه کودکان را دارند، به ویژه آنهایی که در خانواده‌های فقیر و جمعیت حاشیه‌نشین زندگی می‌کنند. دولت در ابتدا کارش را با ثبت تولد آغاز می‌کند تا بتواند در طول دوره زندگی کودکان را مورد حمایت قرار دهد و به آنها کمک و اطمینان حاصل کند که به شهروندانی بالغ و کارآمد تبدیل می‌شوند.
حقوق کودکان در کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل (CRC) که توسط همه کشورها به جز ایالات‌متحده تصویب شده، درج شده است. کشورها ممکن است این حقوق را از طرق مختلف فراهم کنند، اما تحقق آنها تنها راهی است که کشورها برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار در حوزه سلامت و رفاه کودکان پیش‌رو دارند، و این مساله نیاز به یک اقدام عمومی قاطع و قوی دارد.
از آنجا که تهدیدهای مربوط به سلامتی و رفاه کودکان از همه بخش‌ها نشات می‌گیرد، یک رویکرد چندمنظوره برای اطمینان از زنده ماندن و شکوفایی کودکان و نوجوانان از ابتدای تولد تا سن ۱۸سالگی، امروز و آینده مورد نیاز است. به علاوه سرمایه‌گذاری در بخش‌هایی فراتر از بهداشت و آموزش - از جمله مسکن، کشاورزی، انرژی و حمل‌ونقل- برای رفع بیشترین تهدیدات برای سلامتی و رفاه کودکان ضروری است. تعهد سیاسی در سطح اجرایی برای هماهنگی بین بخش‌ها و هم‌افزایی اهرم‌ها در طول دوره زندگی، همچنین اطمینان از پوشش جهانی بهداشت الزام دیگری در این زمینه است. امنیت غذایی برای همه؛ برنامه‌ریزی شهری؛ مسکن و حمل‌ونقل ایمن و مقرون به صرفه؛ انرژی پاک برای همه؛ و سیاست‌های عادلانه رفاه اجتماعی را هم باید به این فهرست افزود. حکمرانی چندمنظوره ممکن است در هر کشور اشکال مختلفی داشته باشد، اما به همکاری‌های استراتژیک، هماهنگی کابینه بین وزارتخانه‌ها و مدیریت شرکای متنوع، با نقش‌های واضح برای هر یک، از جمله بازیگران غیردولتی و بخش خصوصی نیاز دارد. روسای ایالت‌ها یا نخست‌وزیران باید یک وزارتخانه متقاطع دولت یا معادل آن را برای اطمینان از اقدام مشارکت‌محور و نیز بودجه برای سیاست‌های پیش‌بینی و تعیین تقاضای کمک از طرف همه ذی‌نفعان جهانی تعیین کنند. اما حمایت از این امر در حال حاضر تکه‌تکه و ناکارآمد است.
علاوه بر نحوه شکوفایی کودکان، نحوه اثرگذاری انتشار گازهای گلخانه‌ای در نابودی آینده‌شان را هم اندازه بگیرید
در کشورهای ثروتمند به‌طور کلی کودکان از سلامت بالاتری برخوردار هستند، اما انتشار گازهای گلخانه‌ای به صورت تاریخی و در حال حاضر جان همه کودکان را تهدید می‌کند. آسیب‌های زیست‌محیطی که امروز به وقوع پیوسته است منجر به به خطر افتادن آینده زندگی کودکان در سیاره ما یعنی تنها خانه آنها می‌شود. در نتیجه، درک ما از پیشرفت در زمینه سلامت کودک و بهروزی باید اقدامات پایداری زیست‌محیطی و برابری را در اولویت قرار دهد تا از همه کودکان، از جمله آسیب‌پذیرترین افراد محافظت کنیم. ما امکان سنجش پیشرفت کشورها را از طریق پروفایل جدید شکوفایی و آینده کودک، که بر اساس شاخص‌های زنده ماندن و شکوفایی اهداف توسعه پایدار گزارش‌شده توسط 180 کشور و سرزمین داریم که در آن وضعیت رفاه کودکان با استفاده از پروکسی گاز گلخانه‌ای ارزیابی شده است. همچنین مشخصات موجود را با اقدامات موجود در حقوق اقتصادی تکمیل کردیم. فقیرترین کشورها مسیری طولانی را در پیش دارند تا بتوانند از توانایی فرزندانشان در زندگی سالم حمایت کنند، اما در کشورهای ثروتمند آینده همه کودکان از طریق آلودگی کربن در حال تهدید شدن است و این امر باعث ایجاد تغییر شرایط آب و هوایی و فاجعه محیطی می‌شود. باید اذعان داشت که حتی یک کشور هم نبوده که همه این موارد را به خوبی انجام داده باشد.
شاخص‌های اهداف توسعه پایدار در حال حاضر بنیانی قوی برای نظارت بر پیشرفت ایجاد می‌کنند. با این حال، ما فقط به داده‌های کشورهای بسیار اندکی برای شاخص‌های مورد استفاده برای ردیابی سلامت کودکان و بهروزی، که همه کشورها با جمع‌آوری آن موافقت کردند، دسترسی داریم. نظارت بر اهداف توسعه پایدار به تقویت سرمایه‌گذاری در جهت خنثی کردن شکاف‌های بزرگ داده در شاخص‌های اصلی نیاز دارد، تا در صورت موافقت دولت، نظارت، بازبینی و عمل را برای تفکیک بین‌بخشی فراهم کند. برای اطمینان از رشد و شکوفایی فرزندانمان، به داده‌های به موقع و دقیق جمعیت، بهداشت، تغذیه، دسترسی به تحصیلات و عملکرد تحصیلی، مسکن و امنیت محیطی نیاز داریم. استفاده از سازوکارهای پاسخگویی شهروندان برای پر کردن شکاف داده‌ها ضروری است.
تصویب پروتکل جدید برای مقابله با آسیب‌های تجاری به کودکان
اگرچه ما نقش مشاغل را در ثروت و اشتغال‌زایی به رسمیت می‌شناسیم، انگیزه سودبخش تجاری تهدیدات بسیاری را متوجه سلامتی و رفاه کودکان می‌کند، به ویژه آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از صنعت کنترل نشده است. کودکان در سراسر جهان به شدت در معرض تبلیغات مشاغل قرار می‌گیرند که تکنیک‌های بازاریابی از آسیب‌پذیری توسعه آنها سوءاستفاده می‌کنند و محصولات آنها می‌تواند به سلامتی و رفاه آنها آسیب برساند. شرکت‌ها سود زیادی از بازاریابی مستقیم محصولات به کودکان و ترویج کالاهای اعتیادآور یا ناسالم از جمله فست‌فودها، نوشیدنی‌های بدون قند، الکل و دخانیات می‌برند که همه اینها دلایل عمده بیماری‌های غیرواگیر هستند. قرار گرفتن کودکان در معرض بستر آنلاین، در عین حال که از لحاظ دسترسی به اطلاعات و پشتیبانی اجتماعی سودمند است، همچنین آنها را در معرض سوءاستفاده و نیز قلدری، قمار، و سوءاستفاده‌های جنسی قرار می‌دهد.
مقررات‌گذاری‌های فعلی برای صنعت چندان جواب نمی‌دهد و چارچوب‌های جهانی موجود کافی نیست. بنابراین یک رویکرد بسیار قوی‌تر و جامع‌تر برای تنظیم مقررات لازم است. ما خواستار ایجاد پروتکل اختیاری به CRC برای محافظت از کودکان در برابر بازاریابی دخانیات، الکل، نوشیدنی‌های حاوی قند مصنوعی، قمار، و به‌طور بالقوه آسیب‌زایی رسانه‌های اجتماعی و استفاده نادرست از اطلاعات شخصی آنها هستیم. کشورهایی که مسیر حمایت از کودکان در برابر مضرات بازاریابی تجاری را، با حمایت جامعه مدنی پیموده‌اند، می‌توانند از این پروتکل برای تصویب در مجمع عمومی سازمان ملل حمایت کنند و انگیزه‌ای برای حمایت بیشتر قانونی و قانون اساسی برای کودکان در سطح ملی فراهم کنند.
کودکان و نوجوانان سرشار از انرژی، ایده و امید به آینده هستند. آنها همچنین از وضعیت جهان عصبانی هستند. در سراسر جهان، دانش‌آموزان و جوانان نسبت به تهدیدهای زیست‌محیطی از اقتصاد سوخت‌های فسیلی اعتراض می‌کنند. ما باید راه‌های بهتری برای تقویت صدا و مهارت‌های آنها برای آینده پایدار و سالم سیاره بیابیم. اهداف توسعه پایدار از دولت‌ها می‌خواهند که کودکان را در مرکز برنامه‌های خود قرار دهند تا این بحران را برطرف کنند. این کمیسیون توصیه‌هایی خوش‌بینانه ارائه می‌کند - اما ما هیچ زمانی برای تلف کردن و هیچ عذر و بهانه‌ای در صورت عدم موفقیت هم نداریم. در دنیای امروز یک حرکت جدید جهانی برای سلامت کودکان و نوجوانان ضرورتی فوری است.
بحث‌های درون‌گروهی
از چهار بند مهم فوق که بگذریم، این کمیسیون مهم‌ترین الزامات مدنظر خود را به صورت گفت‌وگوهای پنلی درآورده که محورهای اصلی مربوط به هرکدام در ادامه آورده شده است.
الف) توصیه‌هایی برای قرار دادن کودکان در مرکز اهداف توسعه پایدار (SDG)
پیش از هر چیز روسای دولت‌ها باید سازوکارهای مرتبط با کودکان در بین بخش‌ها ایجاد کنند. محیطی توانمند برای اجرای سیاست‌های دوستدار کودک بسازند و تاثیر همه سیاست‌ها را بر کودکان ارزیابی کنند.
سپس باید برای ردیابی تخصیص بودجه به بهروزی کودک، سیستم نظارتی ایجاد یا تعیین کنند و با استفاده از این روند به بسیج منابع داخلی، به کمک ابزارهای مالی که به فقیرترین قشر جامعه بهره می‌رسانند اقدام کنند. مقامات دولتی در وزارتخانه ذی‌ربط، دانشگاهیان در سطح ملی و موسسات تحقیقاتی باید راهبردهایی برای بهبود گزارشگری داده‌ها برای شاخص‌های مربوط به اهداف توسعه پایدار در جهت اندازه‌گیری رفاه کودکان، عدالت و انتشار کربن بیندیشند و با استفاده از سیستم‌های اطلاعات داده‌ای کشوری و نیز پاسخگویی رهبران به شهروندان، این روند را سرعت بخشند. به علاوه رهبران دولت محلی باید گروهی متقابل را برای فعالیت در زمینه سلامت و رفاه کودکان ایجاد کنند، که شامل جامعه مدنی، خود کودکان و در صورت لزوم سایر ذی‌نفعان باشد. نهایتاً اینکه سفیران بهداشت کودکان در یونیسف و سایر مدافعان جهانی کودکان باید دولت‌ها و جوامع را برای اتخاذ سیاست‌های بهروزی و پایداری با محوریت کودکان بسیج کنند.
رهبران حوزه سلامت، حقوق و پایداری کودکان باید درک خود را در مورد اهداف توسعه پایدار برای کودکان و همچنین تهدید آینده آنها ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای آن هم عمدتاً توسط کشورهای پردرآمد افزایش دهند. در ضمن برای کودکان باید بسترهای سطح بالایی فراهم شود تا نگرانی‌ها و ایده‌های خود را به اشتراک بگذارند و حقوق خود را برای آینده و سیاره سالم مطالبه کنند. در زمینه بهداشت و حقوق کودک رهبران کشور باید به تصویب پروتکل‌های جدید توسط کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل در راستای حافظت از کودکان در برابر اقدامات مضر تجاری اقدام کنند. علاوه بر این، نمایندگان کشورها در سازمان ملل باید با هم همکاری کنند تا بتوانند یک معماری ساده و موثر چندجانبه سازمان ملل برای کاهش انشقاق‌ها و اقدامات جزیره‌ای فراهم کنند. سازمان جهانی بهداشت و یونیسف باید با روسای سایر آژانس‌های سازمان ملل متحد ملاقات کنند تا برای همکاری کشورها در جهت اتخاذ سیاست‌های متمرکز و موثر برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار، برنامه‌ریزی و با نهادهای منطقه‌ای همکاری کنند تا کشورها را در جهت پیشرفت و اتخاذ بهترین روش‌ها یاری دهند.
ب) قرار دادن کودکان در مرکز سیاست‌های اهداف توسعه پایدار
شکی نیست که پایداری و اهداف توسعه پایدار، می‌تواند در اقدام برای سلامتی و رفاه کودکان مفید باشد. در ضمن بدیهی است که سلامت کودکان و آینده آنها با سلامت سیاره ما ارتباط تنگاتنگی دارد. این نکته را نباید فراموش کرد که مداخلات برای بهبود سلامتی و رفاه در دوران کودکی دارای فواید فوری، طولانی‌مدت و بین‌نسلی است که به صورت هم‌افزایی بین سرمایه‌گذاری اقتصادی و سرمایه‌گذاری در بهداشت و آموزش کودکان خود را نشان می‌دهد نهایتاً اینکه در دولت، همه بخش‌ها در بهبود سلامت و رفاه کودکان نقش دارند.
ج) سعادت کودکان به گفته‌های خودشان وابسته است
ما از کودکان 6 تا 18ساله خواسته‌ایم که در بحث گروه‌های متمرکز بر جوامع بومی، احساس رضایت و سلامت را توصیف کنند. درنتیجه افراد بومی مائوری از روستاهای نیوزیلند؛ محله‌های محروم شهری در لبنان؛ جوامع نسبتاً مرفه از نیجریه؛ و اجتماعات بسیار فقیر از لاپلاتای آرژانتین انتخاب شدند. در همه چارچوب‌ها، کودکان برای رضایت و خوشبختی از مباحث مهمی مانند همبستگی خانواده، ایمنی در مقابل خشونت، محیط‌های تمیز و دسترسی به فرهنگ و آموزش، به عنوان اصلی‌ترین موارد نام بردند. وقتی از سلامتی پرسیده می‌شود، کودکان اولویت اول خود را چنین عنوان کردند: «چیزهایی که مرا خوشحال و راحت می‌کند این است که والدین من مرا دوست دارند و ما در خانواده‌ای کامل هستیم» (نیجریه)، یا «سالم بودن و بهره‌مندی از خانواده گسترده با مادر و پدر» (نیوزیلند). کودکان غالباً خوشبختی خود را با خوشبختی اطرافیان خود، چه در خانواده‌های دوست‌داشتنی و دلسوز و چه در همسایگی‌های گسترده خود پیوند می‌دهند. دختری از لبنان گفت: «وقتی دیگران خوشحال می‌شوند، ما خوشحال می‌شویم.» شادی کودکان در زندگی غالباً با لذت‌های ساده بیان می‌شود: همان‌طور که یک کودک کم‌شنوا در نیجریه می‌گوید، «کودک بودن سرگرم‌کننده است زیرا شما فرصتی برای بازی دارید».
کودکان نسبت به محیط خود، چه در خانه خود و چه نسبت به محله خود حساس بودند، که گاهی اوقات نارضایتی خود را از زباله، سروصدا، اگزوز، آلودگی یا سایر آلاینده‌ها توصیف می‌کردند. در آرژانتین، نوجوانان از موش‌ها به عنوان تهدیدی برای سلامتی خود یاد می‌کردند و از زباله‌ها ناراحت بودند.
کودکان و نوجوانان غالباً تمایل به مشارکت در تمیز کردن محیط‌های محلی خود را چه با پاک کردن محلات (نیجریه)، تمیز کردن ساحل (نیوزیلند)، جارو کردن جاده‌ها (لبنان) یا به‌طور کلی «بهبود کشور» (آرژانتین) ذکر می‌کردند.
کودکان گفتند که بهروزی در معرض خشونت قرار گرفته است. در محیط‌های ناامن، بچه‌ها مرتباً می‌گفتند از شاهد خشونت بودن، از قبیل دعوا، تیراندازی یا تصادف با ماشین یا موتورسیکلت کشنده، می‌ترسند. مصرف مواد مخدر، عدم امنیت و رواج دزدی به عنوان دغدغه انسجام جامعه، در جایی مانند آرژانتین ذکر شده است: «اگر آنها شما را بشناسند، به‌طور کلی خشونت علیه شما وجود ندارد. وقتی مردم یکدیگر را می‌شناسند، خشونت کمتری دیده می‌شود.» اما در موارد دیگر، کودکان از ضرب و شتم یا خشونت خانگی سخن می‌گفتند: «والدین نباید نسبت به آنها سختگیر باشند. این کودک‌آزاری در حق خردسالان است» (نیجریه). غالباً کودکان نگران قلدری، گاهی به دلیل مذهب، قومیت یا ملیت خود یا آزار جنسی هستند.
سرانجام، کودکان اغلب تمایل به حضور در مدرسه و یادگیری و مشارکت در فرهنگ خود را ذکر می‌کردند. آنها گفتند که کودکان نباید مجبور به کار یا ازدواج شوند: «کودکان باید در مدرسه باشند و یاد بگیرند» (نیجریه). در آرژانتین، نوجوانان گفتند که مدارس اطلاعات لازم را در اختیارشان می‌گذارند تا بتوانند در زندگی درست انتخاب کنند و سلامت روان خود را از طریق هنر و موسیقی بهبود بخشند. کودکان بومی نیوزیلند همچنین بر ارتباط آنها با فرهنگ خود و اهمیت صحبت به زبان مادری آنها و یادگیری در مورد سنت‌های ترانه و داستان‌پردازی تاکید کردند. کودکی گفت: «وقتی مائوری هستی، احساس ویژه‌ای می‌کنی.»
د) اطمینان از دریافت حقوق اساسی کودکان
حق و حقوق کودکان به‌طور جامع توسط معاهدات بین‌المللی تعریف می‌شود، از جمله کنوانسیون حقوق کودک که به‌طور گسترده مورد تصویب کشورها قرار گرفته است. کودکان ذی‌نفعان اصلی در یک شبکه متقابل از حقوق و مسوولیت‌ها هستند، که بشریت را در یک تلاش مشترک برای مراقبت متقابل با هم و با سیاره ما پیوند می‌دهد. کودکان حق دارند که حق خود را مطالبه کنند و در بحث در مورد نحوه ارائه آنها شرکت کنند. خانواده‌ها می‌توانند به بهترین وجه مراقبت از کودکان را انجام دهند البته هنگامی که حقوق مادران و سایر مراقبانشان تحقق یافته باشد. جوامع نیروهای قدرتمندی برای تغییر مثبت در زندگی کودکان، به ویژه هنگامی که جامعه به عدالت بها می‌دهد هستند البته همچنان دولت‌ها باید از نظر عمومی کارهای بیشتری انجام دهند. کارهایی مانند تامین اعتبار خدمات، تحویل موثر، و حمایت اجتماعی عادلانه، به اندازه کافی برای تامین اهداف توسعه پایدار.
ه) گرفتن حق حاکمیت برای کودکان
دولت‌های ملی پایه و اساس تلاش برای به ثمر رساندن حق کودکان هستند. قاب‌بندی جدید و قدرتمند کودکان با محوریت اهداف توسعه پایدار می‌تواند به ایجاد اولویت سیاسی ملی و افزایش سرمایه داخلی کمک کند اما در اصل برای اطمینان از اینکه بخش‌های مختلف به‌طور مشترک در مورد آنها عمل می‌کنند، باید به انتخاب طراحی آگاهانه پرداخت. دولت‌های محلی دولت‌های ملی را به خانواده‌ها و جوامع پیوند می‌دهند، اما به حمایت مالی و قدرت واگذاری نیاز دارند. سخن اصلی این است که حاکمیت جهانی را می‌توان با یک میان‌افزار قدرتمند جدید پیرامون حقوق کودک و اهداف توسعه پایدار بهبود بخشید.
و) تنظیم بازاریابی تجاری به کودکان
در کشورهایی در سراسر جهان، کودکان از طریق تکنیک‌هایی که از آسیب‌پذیری‌های رشدی آنها سوءاستفاده می‌کنند، در معرض بازاریابی محصولاتی قرار می‌گیرند که برای سلامتی آنها مضر است.
قرار گرفتن در معرض بستر آنلاین باعث می‌شود کودکان در برابر سوءاستفاده از داده‌ها، تصاویر و شخص خود آسیب‌پذیر باشند. با این حال، دسترسی به اینترنت همچنین فرصت‌هایی را برای فعالیت‌های ارتقایافته سالم و موثر ایجاد می‌کند. شواهد فراوان نشان می‌دهد که مقررات‌گذاری داوطلبانه توسط صنعت جواب نمی‌دهد. بلکه باید با اضافه کردن پروتکل اختیاری به کنوانسیون حقوق کودک در مورد تنظیم بازاریابی تجاری گامی محکم در جهت محافظت از کودکان در برابر اثرات مضر آن برداشت. این امر باید از سوی ائتلاف گسترده‌ای از کشورها، آژانس‌های سازمان ملل و سازمان‌های جامعه مدنی دنبال شود.
ز) نظارت، بررسی و عملکرد در مورد اهداف توسعه پایدار
نیازهای داده‌ای برای اندازه‌گیری و نظارت بر پیشرفت به سمت اهداف سلامت و بهروزی کودکان زیاد است، اما بیشتر کشورها به‌طور منظم داده‌های قابل مقایسه‌ای را برای بخش بزرگی از شاخص‌های اهداف توسعه پایدار مربوط به کودک جمع‌آوری نمی‌کنند. برای اطمینان از عقب نماندن هیچ‌کس، سرمایه‌گذاری‌های بیشتری به منظور تقویت سیستم‌های جمع‌آوری و استفاده از داده‌های معمول و کشوری، برای تکمیل گزارش در مورد حقوق صاحبان سرمایه مورد نیاز است. متولی اصلی این امر خود کشورها هستند.
شکوفایی کودک برای همه کشورها با استفاده از شاخص‌هایی که گزارش شده است قابل اندازه‌گیری است، اما یک تصویر کامل نیاز به حسابداری در مورد پایداری و سلامتی سیاره ما دارد. از جمله ابتکارات در این مورد، می‌تواند استفاده از انرژی و ظرفیت‌های جدید برای غلبه بر موانع جمع‌آوری داده‌ها در جهت پیشرفت اهداف توسعه پایدار، و همچنین تحقق حقوق مشارکت، مالکیت مشترک و مسوولیت جامعه‌محور باشد.
جمع‌بندی
واقعیت این است که ما در عصری منحصر به فرد زندگی می‌کنیم. فرزندان ما آینده خوبی دارند، اما آنها در برابر بحران آب و هوا ایستاده‌اند. کشورهای جهان با همکاری یکدیگر، با چارچوب اهداف توسعه پایدار موافقت کرده‌اند تا زمین را به جایی سالم‌تر برای نسل‌های آتی تبدیل کنند، اما دستور کار اهداف توسعه پایدار هنوز جای کار بسیار دارد. چالش‌های ما بسیار زیاد است و به نظر می‌رسد ناتوان هستیم. این کمیسیون یک جنبش جهانی جدید برای قرار دادن کودکان در محوریت اصلی اهداف توسعه پایدار را پیشنهاد می‌کند. کنوانسیون حقوق کودک معتبرترین پیمان حقوق بشر در جهان است که قدرت کودکان را برای متحد کردن در جهت منافع عمومی نشان می‌دهد. تلاش برای بهبود سلامتی و بهروزی کودکان می‌تواند انگیزه همه ما برای نجات سیاره خود برای آنها و خودمان باشد.
در این کمیسیون، ما به‌طور هدفمندانه نگرش سطح بالایی از مشکل سلامت کودک و بهروزی در نظر گرفته‌ایم. اول، ما برای یک دوره زندگی و رویکرد بین‌نسلی استدلال کرده‌ایم تا نشان دهیم که مزایای مداخله برای بهبود سلامت کودک و بهروزی در طول زندگی کودک و فرزندان آنها به صورت تصاعدی بالا می‌رود. ما همچنین نشان می‌دهیم که چگونه همه بخش‌ها در مقابل کودکان مسوول‌اند و دستور کار برای متحد ساختن در جهت همکاری مشترک را تعیین می‌کنند.
دوم، ما با خلاصه کردن مجموعه‌ای از حقوق برای کودکان که قبلاً مورد توافق کشورهای جهان قرار گرفته است، این دستور کار را عملیاتی کردیم. ما همچنین توضیح داده‌ایم که چگونه خانواده‌ها، جوامع و دولت‌ها می‌توانند برای تحویل آنها بسیج شوند. تلاش بسیار زیادی نیاز است، اما اگر نتوانیم فرزندان خود را دریابیم، تا چه حد می‌توانیم بگوییم دارای تمدن هستیم؟
سوم، چنین پروژه جمعی عظیمی نیاز به مشارکت حاکمیت دارد. ما تغییراتی را در مدیریت مورد نیاز در سطح ملی، محلی و جهانی ارائه داده‌ایم. با توجه به اینکه سلامتی و رفاه کودکان مورد توجه همه بخش‌هاست، توجه ویژه‌ای به همکاری‌های چندبخشی و همچنین هماهنگی عمودی بین سطوح مختلف حاکمیتی داشتیم تا اطمینان حاصل کنیم که تلاش‌های ما برای تاثیر حداکثری هماهنگ شده‌اند.
چهارم، ما بحث خود را در مورد حاکمیت گسترش دادیم تا در مورد تنظیم بازاریابی تجاری بحث کنیم. از آنجا که تهدیدات تجاری برای سلامتی کودکان به طرز خطرناکی مورد ارزیابی قرار نمی‌گیرد، ما اقدامات ویژه و محکمی را برای بازیگران جهانی و ملی برای محافظت از کودکان در برابر اقدامات تجاوزگرانه و غیرقانونی تجاری پیشنهاد می‌کنیم.
سرانجام، آنچه اندازه‌گیری می‌شود، به سمت عملیاتی شدن هم پیش می‌رود. ما نگاهی سخت به داده‌ها و پاسخگویی تحت لوای اهداف توسعه پایدار انداخته‌ایم و دریافتیم که تلاش‌ها باید سرعت بیشتری بگیرند. فقط مشارکت شهروندان، جوامع و کودکان می‌تواند بر شکاف‌های عظیم داده‌های مربوط به اهداف توسعه پایدار غلبه کند و از آنجا که ارزیابی عملکرد کشورها باید معیار پایداری برای حمایت از آینده فرزندان و حال آنها باشد، ما شکوفا کردن پتانسیل‌های کودکان را پیشنهاد داده‌ایم و چشم‌انداز آینده برای انجام این کار را ترسیم کرده‌ایم.
در نهایت هرچند کار زیادی لازم است صورت گیرد و ما در حال حاضر ناتوانی‌هایی را تجربه می‌کنیم. اما این کمیسیون در مورد آینده خوش‌بین است و به رهبران جسور و آینده‌ساز چشم امید بسته است. با این حال می‌دانیم که زمانی برای تلف کردن نداریم و در آینده هیچ عذر و بهانه‌ای پذیرفته نیست.