جرم‌زدایی با ماری‌جوانا

بیش از 20 ایالت در آمریکا قوانین مصرف دارویی ماری‌جوانا را به تصویب رسانده‌اند که تا حدودی به جرم‌زدایی از آن منجر شده است. در این تحقیق که با عنوان «آیا ماری‌جوانای قانونی در حال فلج کردن سازمان‌های قاچاق مواد مخدر مکزیک است؟ اثر قوانین ماری‌جوانای پزشکی بر جرائم ایالات متحده» در ژورنال اقتصادی دانشگاه آکسفورد منتشر شده، نویسندگان نشان می‌دهند که وضع قوانین ماری‌جوانای پزشکی (MML) منجر به کاهش جرائم خشن در ایالت‌های همسایه مرز مکزیک می‌شود. کاهش جرائم برای مناطق نزدیک به مرز (کمتر از 350 کیلومتر) و جرائم مربوط به قاچاق مواد مخدر، شدیدتر است. علاوه بر این، نویسندگان در‌می‌یابند که تصویب MML در یک ایالت منجر به کاهش جرم در نزدیک‌ترین ایالت مرزی می‌شود. نتایج این تحقیق با این نظریه سازگار است که جرم‌زدایی از تولید و توزیع ماری‌جوانا منجر به کاهش جرائم خشن در بازارهایی می‌شود که به طور سنتی توسط گروه‌های قاچاق مواد مخدر مکزیک کنترل می‌شوند.

مقدمه، چارچوب و ادبیات موضوع

بیشتر مواد مخدر غیرقانونی در ایالات متحده از طریق مکزیک تامین می‌شود و هر ساله حدود شش میلیارد دلار به عنوان سود گروه‌های بزرگ قاچاق مواد مخدر (DTO) از مرز خارج می‌شود (کیلمر و همکاران، 2014). DTOها عاملان اصلی جرم در ایالت‌های مرزی آمریکا هستند. فعالیت نامی آنها -‌ قاچاق مواد مخدر غیرقانونی‌- با سطوح شدید خشونت همراه است که DTOها از آنها برای رقابت در بازار مواد مخدر استفاده می‌کنند. در مرز آمریکا،

DTOها با باندهای محلی متحد هستند که به نام خود به ارتکاب جنایت در منطقه مرزی کمک می‌کنند (مرکز اطلاعات ملی باند (NGIC)، 2011). جای تعجب نیست که نیروی انتظامی ایالات متحده بخش عمده‌ای از تلاش‌ها و منابع خود را بر جلوگیری DTOها از واردات مواد مخدر خود به ایالات متحده متمرکز کرده است. البته حتی پیشرفته‌ترین فناوری‌ها نیز اغلب توسط جنایتکاران خلاق قابل دور زدن هستند. به طور کلی، تعدادی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که استراتژی‌های بازدارنده در کاهش خشونت مربوط به مواد مخدر ناکارآمد یا حتی بی‌ثمر هستند (دابکین و نیوکوزیا، ۲۰۰۹؛ دل، ۲۰۱۵؛ لیندو و پادیلا، ۲۰۱۵).

در این مقاله، نویسندگان استدلال می‌کنند که یک سیاست متفاوت ممکن است به طور ناخواسته در کاهش نقش DTOهای مکزیکی در ایالات متحده موثرتر بوده باشد. بیش از 20 ایالت در سراسر ایالات متحده قوانین ماری‌جوانای پزشکی (MML) را اعمال کرده‌اند. هدف اصلی MML اجازه مصرف و تولید ماری‌جوانا برای اهداف پزشکی است اما تعریف اهداف پزشکی فضای کافی برای تفسیر صلاحدیدی را می‌دهد. در نتیجه، MML عملاً مصرف را جرم‌زدایی می‌کند. علاوه بر این، بر‌خلاف سیاست‌های جرم‌زدایی در سایر کشورها، MML اولین سیاستی است که تولید ماری‌جوانا را جرم‌زدایی می‌کند.

در این مقاله، این‌طور استدلال می‌شود که تفاوت اصلی بین ایالات با MML و بدون آن، در دسترس نبودن ماری‌جوانا نیست -‌ماری‌جوانا به طور گسترده‌ای در ایالات بدون MML موجود است (گزارش ارزیابی ملی تهدید مواد مخدر NDIC، 2011؛ کیلمر و همکاران، 2014) – بلکه به منشأ مواد مخدر بستگی دارد. به طور سنتی، DTOهای مکزیکی کنترل شدیدی بر بازارهای ماری‌جوانای آمریکا داشتند. MML اجازه تولید محلی ماری‌جوانا را در ایالات‌متحده می‌دهد و موانع ورود به بازار را کاهش می‌دهد، در نتیجه رقابت برای DTOهای فعلی ایجاد می‌شود.

مقدار زیادی شواهد حکایتی وجود دارد که نشان می‌دهد MML سود DTOها را در بازار ماری‌جوانا کاهش داده است. چندین مقاله در رسانه‌های مشهور حاکی از آن است که افزایش تولید ناشی از MML و پس از آن، قانونی شدن ماری‌جوانا در کلرادو و واشنگتن بر سود DTOهای مکزیک تاثیر منفی می‌گذارد (به عنوان مثال مقالاتی از واشنگتن و هافینگتون پست، خازان، 2012؛ میراف، 2014). علاوه بر این، مصرف ماری‌جوانای پزشکی واقعی است. داده‌های جمع‌آوری‌شده نشان می‌دهد که به طور متوسط در ایالت‌های با MML، به ازای هر شش داروخانه عادی یک مرکز ارائه ماری‌جوانا وجود دارد.

اگر MML منجر به ورود کشاورزان محلی به بازار ماری‌جوانا شود، این شوک عرضه باعث کاهش درآمد DTOها می‌شود. در نتیجه، این بر انگیزه DTOهای مکزیکی برای سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های خشن تاثیر می‌گذارد. به طور شهودی، DTOها نمی‌توانند از دادگاه‌های قضایی برای حل اختلافات در بازارهای مواد مخدر غیر‌قانونی استفاده کنند. در عوض، آنها معمولاً برای حل اختلافات به خشونت متوسل می‌شوند (گلدشتاین، 1985)، مانند جنگ بر سر منطقه یا درآمد به‌دست‌آمده رقبا. تصمیم به سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های خشونت‌آمیز و مقدار آن به طور مثبتی به میزان درآمد مناقشه‌برانگیز بازارهای مواد مخدر بستگی دارد. اگر درآمد کاهش یابد، انگیزه سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های خشن نیز کاهش می‌یابد. استدلال مشابهی اخیراً در کار کاستیلو و همکاران (۲۰۱۴) و دوب و همکاران (۲۰۱۴) ارائه شده است. در این مقالات، نویسندگان از تغییرات تصادفی عرضه کوکائین و قیمت زمین استفاده می‌کنند تا نشان دهند که کاهش سود موجود برای DTOها منجر به کاهش فعالیت خشونت‌آمیز می‌شود. اگر MML منجر به کاهش سود در دسترس DTOها شود، بنابراین باید جرائم خشن انجام‌شده توسط DTO‌ها کاهش پیدا کند.

روش تحقیق

برای آزمایش نظریه، نویسندگان از داده‌های جرم دو منبع استفاده می‌کنند. ابتدا از داده‌های «گزارش‌های یکنواخت جرائم (UCR)» استفاده می‌شود. UCR یک داده پنل با نرخ جرائم خشن برای بخش‌های ایالت‌های آمریکاست. همچنین از داده‌های گزارش‌های تکمیلی قتل (SHR) استفاده می‌شود که اطلاعاتی را در مورد قتل در ایالات متحده ارائه می‌دهد. این داده‌ها به نویسندگان تحقیق اجازه می‌دهد تا به این سوال پاسخ دهند که آیا قتل‌ها به خشونت مواد مخدر مربوط می‌شوند یا خیر. هر دو مجموعه داده دوره 2012–1994 را پوشش می‌دهند.

شناسایی اثر MML بر جرائم خشن توسط DTOهای مکزیکی پیچیده است. زیرا مکانیسم‌های جایگزین قابل قبولی وجود دارد که MMLها را به جرائم خشن مرتبط می‌کند. استراتژی شناسایی نویسندگان این تحقیق به مشاهدات پیش‌رو متکی است. DTOهای مکزیکی بیشترین حمل‌و‌نقل مواد مخدر خود را در ایالات متحده در بخش‌های ایالت‌های مرزی مکزیک انجام می‌دهند. اگر MMLها واقعاً بر فعالیت‌های خشونت‌آمیز توسط DTO تاثیر گذاشته باشند، تاثیر MML در یک بخش باید با توجه به نزدیکی این بخش به مرز مکزیک متفاوت باشد. MMLها در بخش‌های نزدیک‌تر به مرز می‌بایستی تاثیر بیشتری بر میزان جرائم خشونت‌آمیز داشته باشند.

تجزیه و تحلیل اصلی این تحقیق از یک روش تفاوت در تفاوت در تفاوت (DDD) استفاده می‌کند. ابتدا بخش‌ها قبل و بعد از معرفی MML مقایسه می‌شوند. سپس بخش‌هایی که تحت سیاست قرار می‌گیرند با بخش‌هایی که تحت سیاست قرار نمی‌گیرند، مقایسه می‌شوند. سرانجام، بخش‌های تحت تاثیر سیاست که در ایالت‌های مرزی و ایالت‌های مرکزی قرار دارند با یکدیگر مقایسه می‌شوند. روش DDD این امکان را می‌دهد تا شوک‌هایی که بر میزان جرم و جنایت در ایالت‌های مرزی تاثیر می‌گذارند، مانند افزایش گشت‌های مرزی یا طرح‌های اجرای قانون مکزیک، به طور کامل کنترل شوند.

قوانین ماری‌جوانای پزشکی همچنین ممکن است هزینه‌های اجتماعی مربوط به مصرف ماری‌جوانا را کاهش دهد و بنابراین منجر به افزایش تقاضا برای مواد مخدر شود (جاکوبی و ساوینسکی، 2016). چنین افزایشی در تقاضا ممکن است منجر به افزایش درآمد DTO شود و تا حدی تاثیر منفی ورود کشاورزان محلی را خنثی کند. با تنها یک ابزار MML، هیچ راهی برای جدا کردن اثر ورود کشاورزان محلی از افزایش بالقوه تقاضا وجود ندارد. با این حال، از آنجا که هر دو اثر در جهت مخالف کار می‌کنند، برآوردهای این تحقیق به عنوان یک حد پایین برای تاثیر «شوک عرضه خالص» عمل می‌کنند.

نتایج

نویسندگان این تحقیق نشان می‌دهند که MML منجر به کاهش شدید 5 /12‌درصدی در نرخ جرم خشن برای مناطق نزدیک به مرز مکزیک می‌شود. علاوه بر این، در ایالت‌های مرزی مکزیک، نویسندگان به این نتیجه می‌رسند که شدیدترین کاهش در میزان جرائم خشن در مناطق نزدیک به مرز اتفاق می‌افتد در حالی که با فاصله گرفتن یک منطقه از مرز، اثر آن ضعیف می‌شود. MML تاثیر قابل توجهی در جرم و جنایت مناطق ایالت‌های مرکزی ندارد.

هنگامی که نویسندگان یک تجزیه و تحلیل سرریز انجام می‌دهند، متوجه می‌شوند که وقتی همسایه یک ایالت مرزی مکزیک قوانین MML را تصویب می‌کند، این منجر به کاهش قابل توجهی در میزان جرائم خشن در ایالت مرزی می‌شود. به طور کلی، به نظر می‌رسد که وقتی یک ایالت MML را تصویب می‌کند، میزان جرم و جنایت در ایالتی که نزدیک‌ترین گذرگاه مرزی مکزیک در آن واقع شده است، کاهش می‌یابد. این شواهد با این فرضیه که MML منجر به کاهش تقاضای ماری‌جوانای غیرقانونی و به دنبال آن کاهش درآمد برای DTO مکزیک و از این‌رو کاهش خشونت در منطقه مرزی مکزیک است، سازگار است.

به منظور گره‌گشایی بیشتر از سازوکار این اثرگذاری، نویسندگان این تحقیق اطلاعات جرم را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کنند. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که پس از معرفی MML، سرقت‌ها، قتل‌ها و حملات شدید در ایالت‌های مرزی مکزیک کاهش می‌یابند. تجزیه و تحلیل داده‌های SHR نشان می‌دهد که MML منجر به کاهش 40‌درصدی قتل‌های مربوط به مواد مخدر در ایالت‌های مرزی مکزیک شده است. این نتایج به طور مشترک شواهد مهمی درحمایت از این نظریه ارائه می‌دهند که MML بر جرائم خشن ارتکابی توسط DTO تاثیر منفی می‌گذارد.

همچنین این فرضیه که اثر تخمینی این تحقیق نتیجه تغییر در استراتژی‌های پلیس بوده است با استفاده از داده‌های دستگیری UCR رد می‌شود. آدا و همکاران (2014) شواهدی پیدا می‌کنند که نشان می‌دهد یک آزمایش جرم‌زدایی ماری‌جوانا در لندن به پلیس اجازه داده است تا منابع تخصیص‌یافته به جرم مربوط به ماری‌جوانا را به سایر جرائم مرتبط با مواد مخدر و خشن اختصاص دهد. نویسندگان تحقیق فعلی هیچ مدرکی پیدا نمی‌کنند که MML تاثیر مشابهی در استراتژی‌های پلیس داشته باشد. در حقیقت، پس از معرفی MML، میزان دستگیری برای جرائم ماری‌جوانا کمی افزایش می‌یابد که این تجزیه و تحلیل قبلی در مقاله چو (۲۰۱۴) را تایید می‌کند. این مساله نشان می‌دهد که جرائم غیرقانونی مربوط به ماری‌جوانا بر خلاف موارد پزشکی، پس از معرفی MML همچنان در اولویت قرار دارند.

در یکسری بررسی‌های مربوط به پایداری نتایج، نویسندگان تحقیق کلانشهرهای با بیش از 250 هزار نفر و مناطقی را که در آنها نرخ جرم و جنایت در سال‌هایی به جای گزارش توسط آژانس‌ها، توسط FBI محاسبه می‌شود مستثنی کرده و مفاد متعددی از MML را کنترل می‌کنند. در هیچ‌کدام از این حالت‌ها نتیجه اصلی تحقیق تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. علاوه بر این، اثر MML بر قتل در مکزیک در نظر گرفته می‌شود اما هیچ اثر قابل توجهی پیدا نمی‌شود.

دو مقاله به شدت مرتبط آلفورد (2014) و موریس و همکاران (2014) نیز رابطه بین MML و جرم را بررسی می‌کنند. با استفاده از داده‌های UCR در سطح ایالت، موریس و همکاران (2014) رابطه منفی غیر‌معناداری بین MML و جرائم خشن پیدا می‌کنند. تحقیق فعلی با نشان دادن اینکه رابطه منفی توسط مناطق در مجاورت مرز مکزیک هدایت می‌شود و تاثیر MML بر جرم در این مناطق قابل توجه است، بر نتایج مقاله موریس و همکاران می‌افزاید. آلفورد (2014) تاثیر جزئیات خاص MML، مانند مجاز بودن فعالیت داروخانه‌ها را بر جرم در نظر می‌گیرد. در یک بررسی تحلیل حساسیت، نویسندگان تحقیق فعلی این مساله را در نظر می‌گیرند که آیا نتایج پس از کنترل این جزئیات پایدار هستند یا خیر که نتیجه مثبت است.

نتایج این تحقیق برای سیاستگذارانی که به دنبال قانونی کردن یا جرم‌زدایی از تولید ماری‌جوانا در حوزه قضایی خود هستند، دارای اهمیت است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که MML منجر به کاهش شدید جرم و جنایت در مناطقی می‌شود که DTOهای خشن مکزیکی و باندهای وابسته به آنها فعال هستند. می‌توان انتظار داشت که قانونی شدن کامل تولید ماری‌جوانا حتی اثرات شدیدتری داشته باشد زیرا این امر امکان تولید در مقیاس بزرگ توسط شرکت‌ها و همچنین نظارت دولت را فراهم می‌کند. این مساله احتمالاً DTOها را به طور کامل از بازار ماری‌جوانا بیرون خواهد کشید. بنابراین، قانونی بودن ممکن است راهی برای کاهش جرائم خشن در مناطقی باشد که ماری‌جوانا و جرائم سازمان‌یافته به شدت با هم ارتباط دارند. از طرف دیگر، یک نکته قابل توجه آن است که نمی‌توان بررسی کرد که آیا DTOها فعالیت خود را به جنایات دیگر مانند قاچاق افراد تغییر می‌دهند یا خیر.