شورش و اعتراض

مرتضی مرادی: دو دسته کشور وجود دارند. یک دسته کشورهایی که به اصلاحات اقتصادی روی می‌آورند و این اصلاحات به مذاق متضرران خوش نمی‌آید و یک دسته کشورهایی که اصلاحات اقتصادی را به تعویق می‌اندازند. هر دو با آشوب مواجه می‌شوند اما روسیاهی برای سیاستمدارانی می‌ماند که اصلاحات را به تعویق می‌اندازند. چون سیاستمداری که اصلاحات اقتصادی را انجام داده است در نهایت محبوب مردم می‌شود. اما چرا اصلاحات اقتصادی اعتراضات خیابانی را با خود به همراه دارد؟ اعتراضات علیه اصلاحات اقتصادی بدتر است یا شورش به خاطر وضعیت نامساعد اقتصادی‌ای که در نتیجه روی نیاوردن به اصلاحات به وجود می‌آید؟ در بسیاری از کشورهای دنیا، اصلاحات اقتصادی با خود اعتراضات خیابانی را به دنبال دارد. طی سال‌های اخیر تعدادی از بزرگ‌ترین اعتراضات خیابانی به اصلاحات اقتصادی در مکزیک، یمن، آرژانتین، برزیل، بنین، فرانسه و اکوادور رخ داده است. اما اگر اقتصاد اصلاح نشود، مشکلاتش مانند تورم، بیکاری، فقر و نابرابری روزبه‌روز بیشتر خواهد شد. چنین وضعیتی با خود شورش را به همراه خواهد داشت. طی سال‌های گذشته تعدادی از بزرگ‌ترین شورش‌های خیابانی به خاطر وضعیت نامساعد اقتصادی در اسپانیا، ایتالیا، تونس، مراکش، الجزایر و مصر رخ داده است. در این پرونده به این سوالات پاسخ خواهیم داد که اساساً چرا اصلاحات اقتصادی با هزینه همراه است. همچنین به این سوال پاسخ می‌دهیم که اهمیت مساله زمان و بررسی‌های کارشناسی در انجام اصلاحات اقتصادی چقدر است. به علاوه اینکه چرا بعضی از سیاستمداران به اصلاحات اقتصادی روی می‌آورند و بعضی دیگر اصلاحات را به تعویق می‌اندازند؟ چه چیزی باعث می‌شود یک سیاستمدار جسارت اصلاحات را داشته باشد و یک سیاستمدار محافظه‌کار از آب درآید؟ مفهوم جنگ فرسایشی به ما می‌گوید که سیاستمداران منتظر فرا رسیدن زمانی هستند که در آن زمان هزینه اصلاحات اقتصادی پایین است؛ زمان‌هایی مانند بحران. همچنین مفهوم تضاد منافع به ما می‌گوید که چرا در بسیاری از کشورهای در حال توسعه حتی در زمان بحران نیز سیاستمداران به اصلاحات اقتصادی روی نمی‌آورند.