شارح کینز

...کسانی که در دهه 1980 اقتصاد کلان خوانده‌اند، افرادی چون گریگوری منکیو، بن برنانکی و دیگران یک گروه بسیار از خودراضی هستند. آنها در تطابق با شرایط جدید و غیرقابل‌پیش‌بینی، مثل آنچه تجربه کرده‌ایم1، بسیار ناتوان هستند. جالب اینکه فهمیدم بسیاری از این افراد در دانشگاه ام‌آی‌تی، پرینستون یا هاروارد تحصیل کرده‌اند. من در هر دو کتاب پرفروش منکیو یعنی اقتصاد کلان یا مبانی علم اقتصاد به فهرست راهنمای آخر کتاب مراجعه کردم تا عبارت دام نقدینگی را بیابم. اما چنین عبارت مهمی آنجا وجود نداشت. به پایان‌نامه دکترای برنانکی هم نگاهی انداختم. پایان‌نامه‌اش در مورد رکود بزرگ بود. به این نتیجه رسیدم که وقتی در دهه 1980 در پایان‌نامه بنویسید، به دلیل وجود یک طرز تفکر وسیع در جهان، بسیاری از نکات ظریف و دقیق را در مورد آنچه واقعاً در طول بحران کبیر رخ داده است از دست می‌دهید.
من به عنوان یک اقتصاددان کینزی شناخته می‌شوم. کتابم که در دوره‌ای بالغ بر 50 سال میلیون‌ها نسخه فروخته است، برای اولین بار جان کلام نظام اقتصاد کلان کینزی را به این کشور، نه‌تنها در لیگ حرفه‌ای ورزشی که حتی به کالج‌ها و دبیرستان‌ها وارد کرد. از دید من این یک موفقیت است چرا که تا پیش از آن فقط یک کتاب کینزی بود که توسط لوری تارشیس2 نوشته شده بود. این کتاب به دلایلی که من هرگز نفهمیدم توسط یک گروه فاشیست و البته بیل باکلی3 به عنوان یک کتاب ناسالم معرفی شده بود. این ناعادلانه بود که این کتاب هیچ‌گاه شانس خوبی پیدا نکرد. تارشیس به معنای واقعی دانشجوی کینز بود. بعد کتاب من آمد و این دیدگاه را به طور کامل زدود و چنان الگوی کاملی بنا نهاد که بعد از این هر نویسنده کتاب درسی اقتصاد که بخواهد نویسنده دیگری را به سرقت ادبی متهم کند جز این نخواهد گفت که «این نوشته یک کپی از کتاب ساموئلسون است».
پی‌نوشت‌ها:
1- بحران 2008
2- اقتصاددان کانادایی که نخستین کتاب دانشگاهی با مبانی اقتصاد کینزی را نوشت و به دانشگاه‌های آمریکا آورد.
3-روشنفکر محافظه‌کار آمریکایی که نشریه نشنال ریویو را راه انداخت.