نهادگرای جدید

دارون عجم‌اوغلو، اقتصاددانی ترک است که در 3 سپتامبر 1967 در استانبول به دنیا آمد و هم‌اکنون در آمریکا زندگی می‌کند. او که هم‌اکنون تابعیت آمریکا را نیز دارد، استاد موسسه تکنولوژی ماساچوست (ام‌آی‌تی) و برنده مدال جان باتیس کلارک در سال 2005 است. او در میان10 اقتصاددانی که مقالات‌شان بیشترین میزان ارجاع را دارد، قرار دارد و پر‌استنادترین مقاله او «ریشه‌های استعماری توسعه تطبیقی» (2001) است.
عجم‌اوغلو در استانبول به دنیا آمد و در سال 1986 از دبیرستان گالاتاسرای در همین شهر فارغ‌التحصیل شد. او مدرک کارشناسی‌اش را از دانشگاه یورک انگلیس و کارشناسی ارشد خود را با تحصیل در رشته اقتصاد‌سنجی و اقتصاد ریاضی و سپس دکترا را در سال 1992 از مدرسه اقتصاد لندن گرفت. او در سال
1993-‌1992 مدرس اقتصاد در مدرسه اقتصاد لندن بود و در سال 1993 به عضویت دانشگاه ام‌آی‌تی درآمد و در سال 2000 در همین دانشگاه به درجه استاد تمام ارتقا یافت. عجم‌اوغلو یکی از اعضای برنامه رشد اقتصادی موسسه کانادایی تحقیقات پیشرفته است. همچنین در دفتر ملی تحقیقات اقتصادی، مرکز عملکرد اقتصادی، مرکز رشد بین‌المللی و مرکز تحقیقات سیاست‌های اقتصادی فعالیت می‌کند.
حوزه‌های علاقه اصلی او شامل اقتصاد سیاسی، توسعه اقتصادی، رشد اقتصادی، فناوری، نابرابری درآمد و دستمزد، سرمایه انسانی و آموزش، اقتصاد نیروی کار و اقتصاد شبکه است. جدیدترین آثار او بر نقش نهاد‌ها در توسعه اقتصادی و اقتصاد سیاسی تمرکز دارد.
دارون عجم‌اوغلو از اعضای مجله‌های Econometrica و Review of Economics and Statistics و همچنین در زمره اقتصاددانانی است که با مجله Journal of Economic Growth همکاری می‌کنند. عجم‌اوغلو عضو هیات تحریریه مجله Annual Review of Economics نیز محسوب می‌شود. او در سال 2006 به عنوان همیار آکادمی علوم و هنر آمریکا انتخاب شد.
پایان‌نامه دارون عجم‌اوغلو شامل هفت فصل اصلی است که هر یک از این فصول به خودی خود از کیفیت بالایی برخوردار هستند. در واقع می‌توان گفت حتی سه مورد از ضعیف‌ترین مباحث مطرح‌شده توسط او برای گرفتن دکترا کافی بوده است.

کتاب «چرا کشور‌ها نا‌کام می‌مانند»
از جمله مباحثی که در کتاب «چرا کشور‌ها نا‌کام می‌مانند» مطرح می‌شود این است که چرا برخی از کشورها از جمله ایالات متحده آمریکا ثروتمند و قدرتمند شده‌اند در حالی که دیگران هنوز درگیر فقر هستند و چرا بعضی از این ابر‌قدرت‌ها مثل اتحاد جماهیر شوروی تا روم باستان ابتدا گسترش یافتند و سپس دچار فروپاشی شدند. از آدام اسمیت و ماکس وبر تا به امروز تعداد زیادی از اندیشمندان با این سوالات دست و پنجه نرم کرده‌اند. برخی از آنها مانند وبر اختلافات مذهبی و فرهنگی را ریشه تفاوت اقتصادی بین کشورها دانسته‌اند. در حالی که باقی کشورها کمبود یا عدم وجود منابع طبیعی یا تخصص فنی را علت عدم پیشرقت اقتصادی کشورها می‌دانند.
دارون عجم‌اوغلو از ام‌آی‌تی و جیمز رابینسون از هاروارد طور دیگری به این سوال پاسخ داده‌اند. از نظر آنها سیاستگذاری‌ها باعث این‌گونه تفاوت‌ها شده است. کشورهایی که دارای آنچه دولت‌ سیاسی فراگیر نامیده می‌شود، هستند و همچنین به گسترش حقوق سیاسی و حق مالکیت شهروندان خود احترام می‌گذارند و زیرساخت‌های عمومی خوبی تعبیه کرده‌اند، در درازمدت تجربه بیشترین رشد را دارند. در حالی که عجم‌اوغلو و رابینسون ادعا کرده‌اند که کشور‌هایی با نظام «سیاسی استخراجی» که در آن قدرت در دست یک گروه کوچکی از نخبگان صاحب قدرت قرار دارد، با شکست در توسعه اقتصادی مواجه شده‌اند.
عجم‌اوغلو با یک مجموعه فوق‌العاده غنی از نمونه‌هایی که بر فضا و مکان دلالت می‌کنند، تفاوت‌های بین کشورهای مختلف از نظر سیاسی و اقتصادی و موفقیت اقتصادی و تفاوت‌های بین موفقیت‌های اقتصادی در گذر زمان را توضیح می‌دهد.
دارون عجم‌اوغلو در کتاب «چرا کشور‌ها نا‌کام می‌مانند» درباره نابرابری درآمد هم مقاله‌ای دارد که در آن نگاهی به تاثیر اقتصاد و رشد اقتصادی بر سیاست می‌اندازد و این‌طور می‌نویسد: «فکر می‌کنم درباره تاثیرات اقتصادی نابرابری درآمد بحث زیادی وجود داشته باشد. بحثی درباره اینکه چگونه نابرابری درآمد سرعت رشد اقتصادی را کاهش می‌دهد. چرا که این نابرابری محیط مساعد برای تقاضای مصرف‌کننده را از بین می‌برد و من همراه با رابینسون به این نتیجه رسیده‌ایم که اثر نابرابری درآمد بیشتر از آنکه به طور مستقیم باشد، غیرمستقیم است و به صورت نابرابری سیاسی ظاهر می‌شود. این یک الگوی کلی در طول تاریخ است و ما امروز مثال‌های آن را در اطراف می‌بینیم. هنگامی که نابرابری اقتصادی افزایش می‌یابد افرادی که سطح درآمد بالاتری دارند از این قدرت خود استفاده می‌کنند تا به قدرت سیاسی دست یابند و اگر آنها این امکان را پیدا کنند که قدرت سیاسی را به انحصار خود درآورند سعی خواهند کرد قوانین را به سود خود تغییر دهند. این خطر جدی‌ای است که ایالات متحده با آن روبه‌رو است. عجم‌اوغلو به تصمیم دیوان عالی کشور آمریکا اشاره می‌کند و می‌گوید آمریکا با اهمیت بخشیدن به پول در سیاست‌هایش، این مشکل را تجدید می‌کند و قدرت سیاسی را از طبقه پایین و متوسط گرفته و به قشر ثروتمند می‌دهد.» او در جایی دیگر می‌گوید: «افزایش رشد یک‌درصدی در یک دوره 20ساله در آمریکا نه‌تنها موجب افزایش درآمدها و ایجاد اشتغال می‌شود، بلکه هزینه‌های دولت را هم کاهش می‌دهد. افزایش دو درصدی در رشد سالانه در یک دوره 20ساله موجب افزایش 49درصدی درآمدهای مالیاتی کشور می‌شود و افزایش سه‌درصدی رشد در هر سال این میزان را به 81 درصد افزایش می‌دهد. اگر‌چه اقتصاد آمریکا دارای ظرفیت‌های نوآورانه بسیار بالایی است و حتی در عمق همین بحران فعلی می‌توان سیاست‌های تشویقی نوآورانه را مورد بهره‌برداری قرار داد و بی‌توجهی به این موضوع خطرات زیادی را در پی خواهد داشت. برای مثال نتیجه یکی از این بی‌توجهی‌ها، انفجار حقوق در وال‌استریت است که همه افرادی را که می‌توانستند در مشاغل دیگر فعالیت کنند به خود جلب کرده است.»

جوایز
جایزه بهترین مقاله چاپ‌شده در مجله Economic Journal؛ در سال 1996
جایزه تی. دبلیو شولتز در دانشگاه شیکاگو؛ در سال 2004
جایزه شروین روزن برای بسط و توسعه‌های برجسته در حوزه اقتصاد نیروی کار؛ در سال 2004
مدال جان باتیس کلارک؛ در سال 2005
عضو انتخابی آکادمی علوم و هنر آمریکا؛ در سال 2006
برنده جایزه در آکادمی علوم ترکیه؛ در سال 2006 (عجم‌اوغلو این جایزه را به پاس توسعه‌های نظری و تجربی‌اش در حوزه «نقش نهادها در فرآیند توسعه اقتصادی، بر پایه مثالی از آثار بلندمدت بر جای‌مانده از سوی نهادهایی که دولت‌های استعمارگر اروپایی ایجاد کردند» دریافت کرد)
جایزه جان فون نویمان؛ در سال 2007
جایزه اروین پلین نمرز در اقتصاد؛ در سال 2012 (به خاطر کمک‌های اساسی او در فهم نهادهای سیاسی، تغییر فنی و رشد اقتصادی)
برنده جایزه کتاب سال از نظر فایننشال تایمز و موسسه گلدمن ساکس «چرا کشور‌ها نا‌کام می‌مانند: ریشه‌های قدرت، رفاه و فقر»

منابع:
1-http://en.wikipedia.org/wiki/Daron_Acemo%C4%9Flu
2-http://thinkprogress.org/economy/2012/03/23/451166/acemoglu-income-inequality-political-powe/?mobile=nc
3- http://blogs.hbr.org/cs/2011/08/the_real_solution_is_growth.html