مطلوبیت اتاق

شاید به کار بردن واژه «مطلوب» با بار معنایی مشخص آن که در فرهنگ‌های لغات آمده است برای یک تشکل، سازمان یا یک نهاد وابسته و آزاد کمی آرمان‌گرایانه باشد، اما به اعتقاد بسیاری تصویر کردن ایده‌آل‌ها و نقاط اوج، قرار گرفتن در مسیر را میسر و سهل‌تر می‌کند. اما از نظر برخی دیگر این ایده‌آل‌گرایی منجر به این می‌شود که قدر وضعیت فعلی دانسته نشود. «مطلوب» در فرهنگ لغات به معانی نظیر «هر چیز آرزو شده و خوشایند و مرغوب، مقصود و میل و خواهش» و ... آمده است. اخیراً علی میرزاخانی سردبیر روزنامه دنیای اقتصاد در سرمقاله‌ای به موضوع «اتاق بازرگانی مطلوب» اشاره کرده است. سرمقاله با طرح این سوال آغاز شده است که آیا انتخابات پیش‌روی اتاق‌های بازرگانی که قرار است در اسفندماه سال‌ جاری برگزار شود، اهمیت متفاوتی نسبت به دوره‌های قبلی انتخابات این تشکل دارد؟ در ادامه این سرمقاله به دو متغیر برای پاسخگویی اشاره شده است، اول اینکه شرایط ویژه‌ای که از ناحیه تحریم‌ها بر اقتصاد ایران تحمیل شده و مسائل اقتصادی را به دغدغه اول عموم تصمیم‌سازان کشور تبدیل کرده است و دوم، گرایش مثبتی که در سال‌های اخیر برای ارتقای جایگاه اتاق بازرگانی به‌عنوان مهم‌ترین تشکل اقتصادی کشور در فرآیند تصمیم‌سازی ایجاد شده و می‌تواند تقویت شود به عنوان دو متغیر اصلی در پاسخگویی به این سوال مطرح شده است. در ادامه این سرمقاله ذکر شده است «انتظار می‌رود چهره‌های اصلی و تعیین‌کننده اتاق بازرگانی بتوانند مطالبات اقتصادی را از مطالبات رانت‌جویانه پالایش کرده و صدای واحدی را به عنوان صدای اقتصاد در جامعه منعکس کنند.»
در پایان این سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد از همه فعالان اقتصادی دعوت کرد تا با ارائه دیدگاه‌های خود پاسخ دهند که برای رسیدن به یک اتاق بازرگانی مطلوب با این ویژگی‌ها چه مسوولیتی متوجه فعالان اقتصادی است که در انتخابات پیش‌رو هیات نمایندگان خود را انتخاب خواهند کرد؟ بر اساس نظر بسیاری از کارشناسان، اقتصاددانان و فعالان اقتصادی مطرح کردن واژه مطلوب برای نه‌تنها اتاق بازرگانی بلکه برای فعالیت تمام تشکل‌ها و سازمان‌هایی از این دست کارساز نیست. به اعتقاد این گروه در چنین شرایطی همواره ایده‌آل‌ترین حالت‌ها طرح می‌شود و این موضوع در نهایت باعث می‌شود قدر وضعیت فعلی کمتر دانسته شود. دیدگاه‌های حاکم در این گروه به نحوی است که اتاق‌های بازرگانی را صرفاً پلت‌فورمی برای تبادل آرا و برقراری ارتباط و دفاع از منافع جمعی و گروهی فعالان اقتصادی می‌دانند لذا حاکم بودن تفکر رایزنی برای اصلاح ساختار اقتصاد ملی را تفکر حاکم و اصلی نمی‌پندارند.
در مقابل عده‌ای دیگر نیز هستند که به اعتقاد آنها نمایندگان بخش خصوصی در اتاق بازرگانی باید منافع اقتصاد ملی را به منافع شخصی و صنفی خود و موکلان‌شان ترجیح دهند. به اعتقاد این گروه اتاق‌ها به عنوان نمایندگان بخش خصوصی به خوبی می‌توانند بخشی از مشکلات اقتصادی دولت را چاره‌جویی کنند و پیگیری مطالبات صنفی و شخصی شائبه‌ای است که در گذشته به جایگاه اتاق لطمه زده است لذا بهتر است اتاق جایگاه خود را فراتر از این نگرش‌های بخشی و صنفی قرار دهد.