رنو جایگزین پراید را می‌آورد

رنو تاکنون سه بار برای بازار ایران خیز برداشته بود. این شرکت بار اول با رنو 5‌، بار دوم با یک حرکت اشتباه و رنو 21 و بار سوم با تندر 90 به سمت بازار ایران آمده بود. بار اول که این شرکت عزم بازار ایران را کرده بود می‌خواست محصولش را جایگزین ژیان کند که البته موفق هم شد. رنو 5 در بازار ایران گل کرد اما انقلاب و پس از آن جنگ باعث شد سایپا از دور شانس خارج شود. بار دوم هم که رنو 21 را آورد نتوانست موفق عمل کند و این محصول ذهنیت مشتریان ایرانی را نسبت به رنو منفی کرد؛ این درست زمانی بود که رقیب هم‌وطنش پژو داشت آرام‌آرام جای پایش را با پژو 405 در بازار ایران سفت می‌کرد. سال‌ها گذشت تا دوباره در اوایل دهه 80 مدیران سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به دنبال یک شریک تازه برای صنعت خودرو ایران رفتند که حاضر باشد در ایران سرمایه‌گذاری مستقیم و بهترین محصول را برای خودرو جایگزین پیکان و پراید معرفی کند. بهترین پیشنهاد را رنو داد و قرار‌داد ال‌90 با سرمایه‌گذاری 51 درصد طرف خارجی و 49 درصد طرف ایرانی منعقد شد.

رنو این بار می‌خواست بازار ایران را فتح کند اما تغییر دولت و تحریم‌ها داستان رنو 5 را برای این شرکت تکرار کرد ولی رنو تسلیم نشد و تنها شرکتی شد که در شرایط تحریم در ایران ماند تا با یک قمار بزرگ در صورت پیروزی ایران در مذاکرات و برداشته شدن تحریم‌ها بتواند بازار ایران را به دست آورد.

رنو و داستان‌های محصولاتش در ایران

در اواسط دهه 50 شمسی آنتوان آیسه بنیانگذار سایپا که فردی ارمنی بود به آرامی از سیتروئن ناامید و به سمت رنو کشیده شد. این شرکت که به دنبال یافتن خودرویی برای قشر متوسط رو به رشد ایران آن زمان بود بعد از ژیان بهترین محصول را رنو 5 تازه‌نفس یافته بود. اما زمانی که سایپا قصد داشت تبدیل به شریک رنو در ایران شود، انقلاب رخ داد و پس از آن سایپا از اختیار بنیانگذار و صاحب این شرکت خارج شد.

شرایط روزهای اولیه انقلاب و به دنبال آن آغاز جنگ و بحران ارزی کشور باعث شد تولیدات سایپا به شکل محسوسی کاهش پیدا کند.

پس از پایان جنگ، سایپا تنوع در تولید را در برنامه قرار داد و به دنبال آن رنو 21 را وارد ایران کرد که پس از تنها دو سال، تولید آن به دلیل عدم توافق دو شرکت خاتمه یافت.

در آن زمان، رنو حاضر نبود نمایندگی انحصاری خود را در ایران به سایپا واگذار کند و سایپا هم به دنبال شریک مورد اعتماد‌تری رفت و با کیا‌موتور همکاری‌اش را آغاز کرد.

در سال 81 با فعالیت‌های تنش‌زدایی دولت سید‌محمد خاتمی چهره بین‌المللی ایران بسیار بهبود یافته بود و سرمایه‌گذاران خارجی هم به دنبال راهی برای ورود به ایران بودند. رنو هم که بازار ایران، خاورمیانه و آسیای مرکزی را بسیار مهم می‌دانست این فرصت را غنیمت شمرد و با طرح سرمایه‌گذاری مشترک در ایران وارد یک قمار خطرناک شد.

این شرکت قصد داشت تقریباً همزمان با رومانی در ایران تولید جدیدترین محصول ارزان‌قیمت خود یعنی لوگان را آغاز کند.

در سال 83 شرکت رنو‌پارس تاسیس شد اما در سال 84 با تغییر دولت پروژه رنو وارد اولین دست‌انداز خود شد.

دولت محمود احمدی‌نژاد پروژه تندر 90 را استعمار نوین فرانسه نامید و جلوی تولید و فعالیت‌های این شرکت تا سال 86 گرفته شد. در ادامه یک اصلاحیه از سوی وزارت صنایع در آن زمان تهیه شد و به امضای دوباره مدیران رنو رسید. جالب آنکه در این اصلاحیه همان موارد قرار‌داد اولیه تنها یک بار دیگر تکرار شده بود.

به عنوان نمونه یکی از ایرادهای گرفته‌شده ساخت داخل پایین بود؛ در حالی که در قرار‌داد اول بر تولید با ساخت داخل 50‌درصدی تاکید شده بود در اصلاحیه هم دوباره تولید با ساخت داخل 50 درصد گنجانده شد.

در سال 86 و با شروع دوباره پروژه به صورت جدی از طرفی چشم مدیران رنو ترسیده بود و از سوی دیگر وضعیت بین‌المللی برای ایران تغییر کرده بود و ایران به آرامی وارد فاز تحریم‌ها می‌شد.

به دلیل این فضا و تاخیرهای رخ‌داده قیمت اولین تندر 90‌ها بسیار بالاتر از پیکان بودند (در تیپ‌های مختلف از 11 تا 14 میلیون تومان) برای همین پراید عملاً جایگزین پیکان شد. واحد طراحی رنو در آسیا به‌جای ایران از هند سر درآورد و فاز دوم برنامه رنو در ایران به فراموشی سپرده شد. با تغییر مدیران دو شرکت ایران‌خودرو و سایپا هیچ‌گاه خودرویی با نشان این شرکت‌ها روی پلت‌فورم تندر 90 طراحی نشد و عملاً تیراژ پایین سبب شد صادرات توجیه‌پذیر نباشد. در سال 89 پیمان کارگر برای نجات پروژه ایران راهی تهران شد. وی از نزدیکان کارلوس گون مدیر‌عامل رنو به شمار می‌رود و از استعدادهای مدیریتی این شرکت است. یک سال پس از ورود پیمان کارگر به ایران تولید رنو به شدت افزایش یافت. او طرح شریک استراتژیک صنعت خودرو ایران برای رنو را پس از ناکامی سال‌های پیش در سر داشت. در سال 91 تحریم‌ها برای صنعت خودرو ایران بسیار جدی شد. در این سال ابتدا پژو ایران را ترک کرد و پس از آن کیا روابطش با شریکش را به حداقل رساند، حتی تویوتا و شرکت‌های خارجی حاضر در بازار ایران هم امتیاز را از نمایندگان فروش‌شان از ایران پس گرفتند. در این وضعیت نقل و انتقال پول پس از تحریم بانکی از ایران به فرانسه غیر‌ممکن شده بود و قیمت مواد اولیه در ایران هم به شدت افزایش یافته بود.

رنو در این سال به دلیل پروژه ایران و زیان‌های سال‌های گذشته اعلام 500 میلیون یورو زیان کرد. اما چه می‌شد کرد این شرکت از یک سو سرمایه‌گذاری بزرگی در ایران کرده بود از طرف دیگر خود را تنها شرکت بزرگ غربی حاضر در بازار ایران می‌دانست که شاید اگر ورق برمی‌گشت قمار بزرگی را برده بود و بازار ایران را از چنگ شریک خانگی خود پژو درآورده بود.

این شرکت به فعالیت‌های خود ادامه داد تا عملاً تحریم‌های جهانی صنعت خودرو ایران را هم شامل شد. حال اگر رنو با ایران همکاری می‌کرد دچار تنبیه‌های شدید مالی می‌شد. از طرفی سرمایه‌هایش در آمریکا مورد خطر قرار می‌گرفت از سوی دیگر ادامه همکاری با ایران می‌توانست نیسان شریکش را هم که در بازار آمریکا دارای بازار بزرگی است، به خطر اندازد. برای همین در یک تصمیم استراتژیک این شرکت تصمیم گرفت اعلام کند فروش قطعه به ایران را قطع می‌کند اما با این شگرد همچنان دفترش را در ایران باز نگه داشت و با قطعات موجود در انبارهایش به صورت جیره‌بندی به تولید ادامه داد به امید آنکه رئیس‌جمهور جدید ایران یعنی حسن روحانی گره مشکل هسته‌ای را باز کند. حالا امید رنو پس از توافق ایران و گروه 1+5 بسیار پر‌رنگ‌تر از قبل شده است.

سرمایه‌گذاری جدید رنو برای بازار ایران

شرکت رنو قصد دارد در چند طرح بزرگ در حدود 500 میلیون یورو در ایران سرمایه‌گذاری مستقیم کند. این طرح‌ها شامل تاسیس کارخانه موتور‌سازی، توسعه خطوط این شرکت در ایران‌خودرو و سایپا و احتمالاً همکاری با یک خودروساز جدید در ایران است.

رنو قصد دارد کارخانه شمالی مگاموتور را بخرد تا در آن علاوه بر موتور تندر 90 به ساخت موتور خودروهای جدید رنو در ایران یعنی کیلیو، کپچر و کوئید که از محصولات آینده این شرکت هستند، بپردازد.

خطوط تولید کنونی که در اختیار رنو است؛ خط شمالی کارخانه ایران‌خودرو و چند خط تولید در شرکت پارس‌خودرو است. این خطوط، تندر 90 را تولید می‌کنند که قرار است با تولید رنو ساندرو در پارس‌خودرو و تندر 90 فیس‌لیفت و وانت تندر 90 در ایران‌خودرو ظرفیت این خطوط تولید تا سال 96 به 300 هزار دستگاه در سال برسد. با رسیدن تولید این خودروها به عدد 300 هزار دستگاه، ظرفیت این خطوط تکمیل می‌شود که برای همین رنو باید خطوط جدیدی را در ایران‌خودرو و سایپا توسعه دهد.

هم‌اکنون رنو حاضر شده سرمایه‌گذاری لازم برای تولید محصولات جدیدش در ایران‌خودرو را که رنو کیلیو و کپچر و در پارس‌خودرو داستر جدید است، بپذیرد. با تولید این سه مدل تیراژ تولید رنو در ایران تا 500 هزار دستگاه افزایش خواهد یافت.

اما گام مهم رنو تولید کوئید به عنوان جایگزین پراید است. هم‌اکنون این شرکت برای تولید این محصول در حال مذاکره با سایپا و ایران‌خودرو است و اگر با این دو شرکت به توافق نرسد یا به سراغ یک شریک جدید در ایران خواهد رفت یا خود اقدام به تولید این خودرو می‌کند. پیش‌بینی اولیه برای تیراژ تولید این خودرو که با قیمت 25 میلیون تومان قرار است عرضه شود 100 هزار دستگاه است که طی پنج سال به 300 هزار دستگاه خواهد رسید.

موتور این خودرو هم مانند خودرو ماتیز سه سیلندر و دارای حجم 800 سی‌سی یعنی نصف خودرو تندر 90 است. این موتور 58 اسب بخار قدرت تولید می‌کند، که 50 اسب بخار کمتر از تندر 90 است.

به اشتباه برخی در بازار ایران گمان می‌کنند این خودرو در ایران جایگزین تندر 90 خواهد شد اما کوئید با موتوری با 50 اسب بخار قدرت ضعیف‌تر و یک سایز کوچک‌تر بدنه، رقیب جدی برای جایگزینی پراید و تیباست.

رنو همچنین قصد تولید رنو سیمبل را در بازه 50 تا 70 میلیون تومان برای بازار ایران دارد.