تمرکز بر کم‌ریسک‌ها

سرمایه‌ها، داراﯾﯽﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﮐﺴﺐ ﺳﻮد ﻧﮕﻬـﺪاری می‌شوند و دارایی‌ﻫﺎ ﯾﮏ فرآیند دو‌ﺑﻌﺪی رﯾﺴﮏ و ﺑﺎزده هستند. ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﺳﻬﺎم ﯾﺎ ﺳﺎﯾﺮ داراﯾﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬار اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده، ﺳﺒﺪ ﯾﺎ ﭘﺮﺗﻔﻮی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری بهینه ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ﻫـﺪف از اﻧﺘﺨـﺎب ﯾـﮏ ﭘﺮﺗﻔـﻮی، ﺗﻨـﻮع‌ﺑﺨﺸـﯽ در سرمایه‌گذاریﻫﺎ و داﺷﺘﻦ دارایی‌های ﻣﺨﺘﻠـﻒ در ﯾـﮏ ﺳـﺒﺪ سرمایه‌گذاری اﺳـﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزده ﯾﺎ ارزش ﭘﺮﺗﻔﻮی ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺷﺪه و رﯾﺴﮏ آن ﺣﺪاﻗﻞ شود. افراد حقیقی و حقوقی مختلفی در در بازار پول و سرمایه هستند که اقدام به نگهداری این سبدهای سرمایه‌گذاری می‌کنند که یکی از مهم‌ترین این نهادها، صندوق‌های بیمه و بازنشستگی است. استراتژی مرسوم در بین غالب بیمه‌ها سرمایه‌گذاری در بخش اوراق‌هایی با درآمد ثابت است که ریسک نوسانات را پوشش دهند. در ایران، به دلیل نبود اوراق قرضه، صندوق‌های بیمه پول خود را در سپرده‌های بانکی ذخیره می‌کنند. در این حالت با وجود کاهش ریسک‌های نوسانات، صندوق‌ها قابلیت رقابتی خود را تا حدودی از دست داده و نرخ بازده اندک بانک‌ها با در نظر گرفتن تعدیلات تورمی از بین خواهد رفت. سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه ریسک‌های بیشتری را برای صندوق‌های بیمه به همراه دارد که می‌تواند ساختار بیمه‌ها را متلاشی کند. مانند آنچه در سال 2008 اتفاق افتاد و با بحران مالی، صندوق‌های کشورهای توسعه‌یافته در حدود چهار میلیارد دلار متضرر شدند. در اینجاست که مهم‌ترین موضوع در انتخاب سبدهای سرمایه‌گذاری بیمه‌ها مطرح می‌شود، چه نوع ریسک و به چه مقدار می‌تواند صندوق‌های بیمه را یک سیستم آینده‌سنجی مناسب به سر‌منزل مقصود برساند. از طرف دیگر سرمایه‌گذاری در بازارهای پر‌ریسک‌تر، ریسک نقدیندگی و تجاری را در ساختار صندوق‌ها افزایش می‌دهد. زیرا نقدشوندگی و سریع‌الوصول بودن عاملی است که صندوق‌ها را به سوی نگهداری دارایی‌های خود به صورت پول و شبه‌پول کشانده است. تجربه سرمایه‌گذاری در کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد سهم بخش بانکی آنها از سرمایه‌گذاری‌های صندوق‌ها، بین 5 تا 10 درصد، و بخش دیگر سرمایه‌گذاری آنها در بخش اوراق قرضه دولتی بلند‌مدت اختصاص یافته است و بین 30 تا 40 درصد پرتفوی سرمایه‌گذاری این صندوق‌ها را تشکیل می‌دهد و عمده توجهات آنها به سهم‌های عادی کم‌ریسک که به فراخور آن قابلیت نقدشوندگی بالاتری نیز دارند وجود دارد. با این ‌حال تجربه صندوق‌ها نشان می‌دهد آنها در مواقع افزایش ریسک، نسبت به معضلات نقدیندگی خود توجه می‌کنند. افزایش سرمایه‌گذاری این شرکت‌ها در بخش ساختمان در سال‌های گذشته و رکود این بخش شرکت‌ها را ترغیب به سرمایه‌گذاری در بخش بانکی کرده است. این است که این ترکیب کم‌ریسک نباید صندوق‌ها را به سمت سرمایه‌گذاری بدون ریسک سوق دهد. هماهن‌گونه که در بالا اشاره شد سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری کم‌ریسک عاملی برا بقا بلند‌مدت بیمه‌ها و سودآوری است.