سیاست ارزی، ارز سیاسی

تحولات قیمتی بازار ارز تهران در سه سال اخیر بیش از هر چیز تحت تاثیر جو روانی ناشی از اخبار و تحولات سیاست داخلی و خارجی بوده است. در ادامه، بالاترین و پایین‌ترین قیمت ارز در هر یک از این سه سال و همزمانی آن با تحولات سیاسی داخلی و خارجی را مرور می‌کنیم.

2 اردیبهشت 1391
بازار ارز تهران کمترین قیمت سال 91-‌ و کمترین قیمت سه سال اخیر خود- را تجربه کرد. قیمت دلار در پایان این روز به 1580 تومان رسید. خوش‌بینی‌های هسته‌ای پس از برگزاری مذاکرات «استانبول 2» در اواخر فروردین آن سال (میان سعید جلیلی و کاترین اشتون، مذاکره‌کنندگان وقت ایران و گروه 1+5) عامل اصلی این کاهش قیمت شناخته می‌شد.

14 بهمن 1391
دلار در این روز بالاترین رکورد تاریخ خود را به ثبت رساند. در پایان این روز قیمت دلار در سطح 3910 تومان بسته شد، هرچند در طول روز برخی صحبت از قیمت‌های چهار هزار‌تومانی و بالاتر هم می‌کردند. حدود یک ماه قبل از این روز، باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا مصوبه تحریم بانک مرکزی ایران را امضا کرده بود. بسیاری از معاملات ارزی در آن روزها، تحت تاثیر حضور نیروهای انتظامی در بازار، به صورت پنهانی و زیرزمینی صورت می‌گرفت.

7 خرداد 1392
دو هفته مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و با تشدید تردیدها درباره شخص پیروز این انتخابات، قیمت دلار بالاترین رکورد سال 92 خود را به ثبت رساند: 3665 تومان. البته تنها دو هفته بعد، وقتی نام حسن روحانی به عنوان پیروز انتخابات اعلام شد، قیمت دلار یک‌روزه بیش از 150 تومان ارزان شد.

30 دی 1392
نزدیک به دو ماه پس از به دست آمدن توافق ژنو میان ایران و گروه 1+5 که خوش‌بینی‌ها برای رفع تحریم‌های بین‌المللی را افزایش داده بود، قیمت دلار به پایین‌ترین رکورد خود در سال 92 دست یافت. دلار در پایان این روز به قیمت 2900 تومان رسید. ولی‌الله سیف، رئیس‌ کل بانک مرکزی حدود سه ماه قبل از آن، زمانی که دلار به حدود سه‌هزار تومان رسیده بود، این نرخ را کف قیمت دلار برشمرده بود، اما عملکرد بازار نشان داد کف قیمت را 100 تومان کمتر می‌دانسته است.

5 فروردین 1393
اولین روز کاری سال 93 و آغاز روند صعود آرام قیمت ارز در این سال بود؛ بنابر‌این کمترین قیمت سال جدید در همان روز به ثبت رسید: 3030 تومان برای هر دلار.

10 دی 1393
قیمت دلار به بالاترین رکورد امسال خود دست یافت و رقم 3552 تومان را به ثبت رساند. احتمالاً به ‌نتیجه نرسیدن یک‌سال گفت‌وگوی ایران و گروه 1+5 در آذرماه و تمدید دوباره توافق ژنو -که خوش‌بینی‌های ایجادشده در مورد رفع قریب‌الوقوع تحریم‌ها را از بین برد- یکی از عوامل روند صعودی‌ای بود که در این روز به اوج خود رسید.