خداحافظی با متخصص نابرابری

آنتونی اتکینسون، اقتصاددان بریتانیایی که از سال 2014 با یک سرطان بدخیم دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد روز اول ژانویه 2017 در 72 سالگی درگذشت. اتکینسون که همواره بر اصطلاح «وقت طلاست» تاکید داشت، یکی از اصلی‌ترین عوامل گزارش فقر کمیسیون بانک جهانی بود و طی سه ماه کتاب «‌نابرابری: چه می‌توان کرد» را نوشت. اما در اولین روزهای سال جدید وقت او به پایان رسید. در طول زندگی خود او بارها به عنوان شانس جایزه نوبل شناخته شد. با مرگ اتکینسون، بسیاری از اقتصاددانان او را یکی از بهترین اقتصاددانان جهان دانسته و بر نجابت، انسانیت و صداقت فوق‌العاده او تاکید می‌کنند. برای او، اقتصاد راهی برای بهبود زندگی مردم بود. دوره شش‌ماهه داوطلبانه اتکینسون به عنوان یک پرستار در بیمارستانی در بخش محروم هامبورگ یک تاثیر اولیه بود. او فقر را دید و زندگی خود را صرف جدال با آن کرد. جدال سر آنتونی با فقر به آرامی و دور از هر گونه سبک خصمانه‌ای انجام شد، جدالی دقیق که با حسی تمام‌نشدنی از عدالت اجتماعی همراه بود. در حالی که اقتصاددانان در دهه‌های 1980 و 1990 عاشق بازارها بودند، او به همراه جوزف استیگلیتز، بهترین کتاب مرجع را در خصوص شکست آنها نوشت. در مواجهه با جهان غیرکامل، او نشان داد که چگونه می‌توان به سازش دست یافت. فخرفروشی نظری اقتصاددانان سیاسی قرون هجدهم و نوزدهم در خصوص رفاه و نابرابری دیگر از مد افتاده بود. سر آنتونی به سرعت مانع بزرگ این مشکل را شناسایی کرد: کمبود داده‌های خوب. او روندهای گذشته در نابرابری درآمدی را از دل منابع تاریخی بیرون آورد و دسته‌ای از داده‌ها را بر اساس بالاترین درآمدها ایجاد کرد، یافته‌هایی که به شعار پلاکاردهای معترضان تبدیل شد. آنتونی اتکینسون در کتاب معروف پیکتی «‌سرمایه در قرن بیست‌ویکم» به عنوان همکار و مربی با او همکاری کرده است. پیکتی می‌گوید تمامی کارها در حوزه نابرابری ثروت و درآمد از تلاش‌های سر آنتونی نشات می‌گیرد. اتکینسون در دوران فعالیتش به عنوان یک اقتصاددان به طور متوسط در یک کتاب در سال همکاری داشت و در کمیسیون‌های دولتی متعددی فعالیت داشت. میراث مقاله سال 1970 او که بارها به آن استناد شده است، شاخص نابرابری است که نام او را یدک می‌کشد. او برای درست‌کردن دنیا به چیزی فراتر از تجزیه و تحلیل دست زد، راه‌هایی که بسیاری از آنها رد شدند. ایمان او به قدرت دولت به منظور اصلاح بیماری‌های جهانی منجر به پیشنهادهای رادیکالی شد. آخرین کتاب او در خصوص نابرابری به بحث در مورد درآمد مشارکت (‌پولی که به همه کسانی که در جامعه مشارکت می‌کنند پرداخت می‌شود) و مالیات روی ثروت به منظور تامین مالی تمامی وارثانی که به 18 سال می‌رسند، می‌پردازد. او همچنین مخالف کاهش مالیات و اولویت قرار دادن تورم نسبت به بیکاری بود. هفته‌نامه تجارت فردا در شماره 133 خود، گفت‌وگویی اختصاصی را با این اقتصاددان برجسته بریتانیایی انجام داده بود.