گفتوگو با رضا رضایی درباره قرارداد جدید رنو
روز نو
تفاهمنامه رنو و ایدرو در شرایطی چند هفته پیش امضا شد که طبق آن قرار است رنو به صورت مستقل از دو خودروساز بزرگ کشور، در ایران فعالیت کند.
تفاهمنامه رنو و ایدرو در شرایطی چند هفته پیش امضا شد که طبق آن قرار است رنو به صورت مستقل از دو خودروساز بزرگ کشور، در ایران فعالیت کند. در این مورد، رضا رضایی رئیس انجمن قطعه‌سازان ایران معتقد است هدف رنو و ایدرو از امضای تفاهمنامه، انتقال دانش فنی به خودروسازی و قطعه‌سازی ایران است. به گفته وی، رنو نیز مانند سایر خودروسازان خارجی که قصد حضور در ایران را دارند، باید 30 درصد از محصولاتش را صادر و کارش را با 40 درصد ساخت داخل آغاز و آن را به 60 درصد و حتی بیشتر برساند.
شما به عنوان رئیس انجمن قطعه‌سازان در سفر چندی پیش وزیر صنعت، معدن و تجارت به پاریس و امضای تفاهمنامه با رنو، حضور داشتید. آیا می‌دانستید که برای امضای این تفاهمنامه راهی فرانسه می‌شوید؟
سه هفته قبل شنیدیم آقای نعمت‌زاده، وزیر صنعت می‌خواهد به نمایشگاه خودرو پاریس برود و از آنجا که برنامه‌ریزی این سفر را انجمن قطعه‌سازان فرانسه انجام داده بود، بنده نیز در این سفر حضور پیدا کردم. با این حال واقعاً نمی‌دانستم که قرار است در حاشیه نمایشگاه خودرو پاریس، تفاهمنامه‌ای بین ایدرو و رنو نیز امضا شود. به هر حال در جریان این سفر، وزیر صنعت از یکی از قطعه‌سازان فرانسه نیز بازدید کرد و در طول این بازدید تاکید زیادی داشت که قطعه‌سازان فرانسوی اگر می‌خواهند به ایران بیایند و مشارکت کنند، باید دانش فنی و استانداردهای روز را نیز همراه خود بیاورند تا در یک فاصله زمانی معقول، قطعه‌سازان داخلی بتوانند قطعات روز را طراحی و تولید کنند. پس از این بازدید، آقای وزیر با انجمن قطعه‌سازان فرانسه نیز جلسه گذاشت و تا آن زمان نیز صحبتی از تفاهمنامه با رنو نشد. در نهایت وزیر صنعت روز بعد از غرفه رنو بازدید کرد و
آنجا بود که متوجه شدیم شب قبل و به دنبال تعاملات از پیش صورت‌گرفته، تفاهمنامه همکاری مشترک میان ایدرو و رنو امضا شده است.
پس وزیر صنعت و همراهانش در اصل به نیت امضای تفاهمنامه با رنو راهی پاریس شده بودند، نه؟
به نظرم بیشتر برای بازدید از نمایشگاه خودرو به پاریس رفتند.
مگر می‌شود مقامات ارشد وزارت صنعت برای موضوعی به این مهمی (امضای قرارداد با رنو)، بدون هماهنگی به فرانسه رفته باشند؟
هماهنگ که قطعاً کرده‌اند، منتها منظورم این است که بازدید از نمایشگاه هم جزو اهداف سفر بوده و وزیر صنعت می‌خواسته با فناوری‌های روز دنیا در صنعت خودرو آشنا شود.
چرا مدیران ایران‌خودرو و سایپا در مراسم امضای تفاهمنامه حضور نداشتند؟
اتفاقاً این پرسش را خیلی از بنده پرسیده‌اند ولی واقعاً دلیل خاصی برای آن وجود نداشته است. مهم این است که هدف اصلی ایدرو از عقد تفاهمنامه با رنو، انتقال دانش فنی به خودروسازی ایران بوده و این سازمان به نیابت از وزارت صنعت می‌خواهد تنوع و رقابت را در بازار خودرو کشور بالا ببرد.
با این شرایط هنوز راه برای مذاکره رنو با ایران‌خودرو و سایپا باز است؟
بله، این دو شرکت می‌توانند در مدل‌های دیگری از محصولات رنو، با این خودروساز همکاری کنند. رنو هم بسته به حفظ منافعش، به همکاری با ایران‌خودرو و سایپا رغبت دارد. این را هم در نظر بگیرید که ایدرو برای سودجویی سراغ رنو نرفته و در راستای هدایت بازار داخل، امتیاز بی‌مورد به رنو نخواهد داد و همچنان هوای دو خودروساز بزرگ داخلی را دارد.
از جزییات تفاهمنامه رنو و ایدرو خبر دارید؟
آن‌طور که بنده متوجه شدم، دو طرف با سهام 60درصدی (برای رنو) و سهام 40درصدی (برای ایدرو) با یکدیگر توافق کرده و قرار است در مراحل اولیه، سیمبل و داستر در ایران تولید شود.
گفته می‌شود این خودروها قدیمی‌اند، همین طور است؟
اتفاقاً من خودم هم ابتدا دچار اشتباه شدم و فکر می‌کردم قدیمی‌اند اما واقعاً این‌طور نیست. این خودروها پلت‌فورم‌شان به چند سال پیش تعلق دارد، ولی با شکل و شمایلی جدید و فقط در ایران عرضه می‌شوند. رنو به لحاظ کیفی محصولات خوبی دارد و در آینده نیز خودروهای جدیدی روانه بازار ایران خواهد کرد. این شرکت نیز مانند سایر خودروسازان خارجی که قصد حضور در ایران را دارند، باید 30 درصد از محصولاتش را صادر و کارش را با 40 درصد ساخت داخل آغاز کند و آن را به 60 درصد و حتی بیشتر برساند.
تکلیف تندر90 چه می‌شود؛ می‌رود یا می‌ماند؟
این محصول در زمان خودش که خیلی طولانی نیست، جمع شده و ساندرو به‌‌طور کامل جایگزین آن خواهد شد. طبق صحبت‌هایی که شد، رنویی‌ها می‌خواهند محصولات روز خود را راهی بازار ایران کنند.
از کوئید (محصول ارزان رنو) چیزی نگفتند؟
بسیار علاقه‌مند هستند که این خودرو را به ایران بیاورند و به نظرم کوئید قطعاً در کشور به تولید خواهد رسید. حتی متوجه شدم برای تولید قطعات کوئید با قطعه‌سازان فرانسوی مذاکره کرده بودند. حالا اینکه کوئید در ایران‌خودرو تولید شود یا سایپا، هنوز خیلی مشخص نیست. این خودرو دو مدل دارد که یکی از آنها ساده و دیگری دارای آپشن‌هایی مانند ایربگ است.
ممکن است رنو بخواهد این محصول را به صورت مستقل در بن رو تولید کند؟
هنوز تکلیف بن رو قطعی نیست. برخی می‌گویند رنو «بن رو» را خریده و برخی معتقدند سازمان گسترش این سایت را به جای طلب خود از سایپا، به عنوان آورده‌اش در همکاری با رنو، به این شرکت واگذار خواهد کرد. از مدیران رنو پرسیدم محصولاتتان را کجا می‌خواهید تولید کنید، که وی گفت شاید در بن رو و شاید هم در ایران‌خودرو.
ایران‌خودرو؟ این شرکت که در تفاهمنامه رنو و ایدرو دخیل نیست.
اتفاقاً من هم همین را به آن مسوول رنو گفتم و وی هم تاکید می‌کرد که هنوز هیچ چیز در این مورد مشخص نیست.
بن رو چقدر می‌ارزد؟
دقیقاً نمی‌دانم، اما آن زمان که بن رو به سایپا واگذار شد، فکر می‌کنم حدود 240 میلیارد تومان قیمت داشت و الان حداقل یک و نیم برابر شده است.
ایدرو می‌خواهد بن رو را به عنوان آورده در اختیار رنو قرار دهد رنو در مقابل چه خواهد کرد؟
کل سرمایه دو طرف در تفاهمنامه، 800 میلیون یورو است که سهم هر یک معادل 400 میلیون یورو خواهد بود.
تیراژی که رنو و ایدرو در نظر گرفته‌اند چقدر است؟
رنو در میان‌مدت تا 450 هزار دستگاه برنامه تولید دارد که فکر می‌کنم تا چهار، پنج سال دیگر به این رقم خواهد رسید.
خب اگر بن رو محل تولید محصولات رنو باشد، این شرکت تنها 150 هزار دستگاه ظرفیت دارد.
بله، اما رنو خطوط تولیدش را توسعه خواهد داد. این را هم در نظر بگیرید که سازمان گسترش احتمالاً در آینده سهام خود در تفاهمنامه با رنو را به این شرکت واگذار خواهد کرد.
در مورد قطعه‌سازان چه اتفاقی در این تفاهمنامه رخ خواهد داد؟
به دستور رنو، قرار است قطعه‌سازان رنو با شرکت‌های قطعه‌سازی ایرانی به صورت جوینت‌ونچر با هم مشارکت کنند، همان کاری که در پروژه ال 90 انجام دادند.
این شرکت برای آنکه بتواند بازارش را در ایران بهبود بخشد، نیاز دارد با قطعه‌سازان ایرانی مشارکت کند و در کیفیت و خدمات پس از فروش، توان آنها را بالا ببرد، چون سودش در این کار است. رنو می‌داند که بازار ایران در آینده میزبان شرکت‌های خارجی مانند فولکس‌واگن و هیوندایی خواهد بود، بنابراین باید خود را برای رقابتی سنگین آماده کند. در این شرایط دیگر نمی‌توان با خودروهای قدیمی در بازار کشور رقابت کرد و از همین رو شرکت‌هایی که به ایران می‌آیند مجبورند دانش فنی خود را نیز انتقال دهند. در واقع خودروسازان خارجی می‌دانند که باید مانند بازارهای چین و ترکیه در ایران رفتار و به صورت جوینت‌ونچر کار کنند و این موضوع به خصوص برای صنعت قطعه بسیار راهگشاست، زیرا با جوینت‌ونچر و انتقال دانش فنی، قطعه‌سازان زودتر و راحت‌تر مسیر توسعه را طی خواهند کرد.
دیدگاه تان را بنویسید