۱۰سالگی «دنیای اقتصاد»

جمله‌ای از یک روزنامه‌نگار قدیمی و پر‌سابقه است که روزنامه‌نگاری را به «راه رفتن در میدان مین بدون نقشه» تشبیه کرده است. حتی اگر این اظهارنظر را قدری بدبینانه بدانیم؛ ماندگاری یک روزنامه اقتصادی به مدت یک دهه را باید به فال نیک گرفت. ماه گذشته‌، «دنیای اقتصاد» 10ساله شد. شرایط کار برای یک روزنامه اقتصادی آن قدر دشوار و پیچیده هست که بتوان یک دهه ماندن در عرصه مطبوعات را اتفاقی بزرگ در عرصه ژورنالیسم اقتصادی ایران نام برد. «دنیای اقتصاد» از آن دست روزنامه‌هایی است که به مصداق «آهسته و پیوسته» راه خویش می‌رود و به تعبیر برخی، آگهی‌نامه یا نامه احزاب نشده است. در این 10 سال ترکیب مدیریتی ثابتی داشته و حتی در سخت‌ترین شرایط نیز بر سر مواضع خود ایستاده است. هر چند نقدهایی نیز به نوشتار و عملکرد روزنامه وارد است. اما هر چه که هست؛ «دنیای اقتصاد» در شرایطی پای به دهه دوم زندگانی خویش می‌گذارد که اقتصاد روزهای سختی را می‌گذراند و روزنامه ماندن و رعایت «انصاف و بی‌طرفی» می تواند نقطه اتکای خوانندگانش باشد. «دنیای اقتصاد» در حالی یک دهه از فعالیت را پشت سر می‌گذراند که روزگار روزنامه‌نگاران و روزنامه‌ها در بحبوحه افزایش هزینه‌ها، ناخوش است. شاید باید 10سالگی «دنیای اقتصاد» را به عنوان یک روزنامه اقتصادی متعلق به بخش خصوصی، نقطه عطف بنگاه‌داری در ایران دانست که رفته‌رفته می‌رود به الگویی موفق در میان رسانه‌های کشور بدل شود.