بریده روزنامه‌ها

نوشت: آخرین آمار سازمان ثبت‌احوال حکایت از بالا رفتن سن متعارف ازدواج دارد. اگر تا پیش از این پسران در ۲۰ تا ۳۴ سالگی و دختران در ۱۵ تا ۳۰ سالگی ازدواج می‌کردند، حالا نرخ ازدواج‌هایی که بالاتر از ۳۵ سالگی برای مردان و ۳۰سالگی برای زنان صورت می‌گیرد، افزایش قابل توجهی پیدا کرده است... سن ازدواج در تهران 1 /31 سال، کرج ۳۰ سال و شیراز 1 /30 سال برای مردان و در همین شهرها برای زنان به ترتیب 2 /27، 9 /25 و 9 /25 سال ثبت شده است. اما ماجرا تنها به اینجا ختم نمی‌شود، در میان تمام این آمار و ارقام، سقط سالانه ۲۲۰ هزار جنین قابل توجه‌تر است...همچنین در سالی که گذشت، یک میلیون و ۵۷۰ هزار و ۲۱۸ نوزاد در کشور به دنیا آمد.

نوشت: سیدحسن قاضی‌زاده‌هاشمی؛ وزیر بهداشت با اشاره به ریشه‌های خودکشی در کشور تاکید کرد: «زمانی که صحبت از نشاط اجتماعی می‌شود برخی فکر می‌کنند منظور برگزاری کنسرت است و مساله به سمت و سوی سیاسی پیش می‌رود ولی آمار افسردگی در کشور بالاست و بیش از ۱۲ درصد از مردم دچار افسردگی بوده و نیاز به درمان دارند. کشور ما آنقدر سیاست‌زده بوده که گاهی از مسائل اصلی غافل هستیم.» سید‌کاظم ملکوتی، رئیس انجمن علمی پیشگیری از خودکشی نیز گفت: «طبق تحقیقات انجام‌‌شده، افسردگی، احتمال وقوع خودکشی را در کشور شش برابر کرده و اعتیاد و الکل نیز به سه برابر شدن احتمال بروز این معضل اجتماعی منجر می‌شود. فقر و بیکاری و استعمال سیگار هم احتمال خودکشی را دو برابر کرده است.»

نوشت: متخصصان جراحی پلاستیک، قربانیان اسیدپاشی و بیماران سوختگی را به‌طور رایگان درمان می‌کنند. این اقدام جراحان پلاستیک داوطلبانه بوده و مصطفی ده‌مرده‌ای؛ رئیس بیمارستان سوختگی شهید مطهری خبر داد که با همکاری جراحان پلاستیک و انجمن حمایت از بیماران سوختگی، هر بیمار سوختگی که دارای تابعیت ایرانی بوده و دفترچه بیمه داشته باشد، در صورت عدم استطاعت مالی در بیمارستان شهید مطهری و حضرت فاطمه(س) به صورت رایگان تحت درمان قرار می‌گیرد. به گفته وی درمان هر درصد سوختگی در بیمارستان‌های خصوصی حدود پنج میلیون تومان است که در بیمارستان‌های دولتی این رقم یک میلیون تومان بوده که شش درصد آن را نیز دولت می‌پردازد.

در یادداشتی به قلم صادق زیباکلام، استاد دانشگاه تهران نوشت: «در ایران به‌واسطه نگاه برخی مسوولان چندان احساس کمبود دانش و آگاهی وجود ندارد یا دقیق‌تر گفته باشیم در ایران نگاه دولتمردان به انسان و جامعه‌اش، به گذشته‌اش، امروزش یا آینده‌اش، به تحولات منطقه یا دنیا و...جایی برای ابهام و شک و تردید و در نتیجه نیاز به آگاهی باقی نمی‌گذارد. برخی مسوولان ما برای همه ابهامات جواب دارند. بنابراین نیازی به بررسی، تحقیق و مطالعه در هیچ زمینه‌ای باقی نمی‌ماند که در قالب کتاب و نوشته منتشر شود و مردم هم آن آثار را تهیه و مطالعه کنند... به زبان ساده‌تر، در ایران اساساً چندان نیازی به مطالعه نیست تا انسان دانش و آگاهی‌هایش را بالا ببرد. مسوولان تقبل زحمت کرده و همه پرسش‌ها را پاسخگو هستند.»