فلسطین و سازمان ملل

محمود عباس رئیس‌جمهور فلسطین عادت دارد از یک اقدام تغییردهنده بازی به اقدامی دیگر بپرد و سپس با مقاومت مواجه شود. پس از اینکه بیش از دو هزار فلسطینی در جنگ اخیر غزه کشته شدند -که حداقل نیمی از آنها غیرنظامی بودند-‌ آقای عباس تهدید کرد که به دادگاه بین‌المللی جنایی مراجعه و اسرائیل را به جنایات جنگی متهم می‌کند اما پس از آن عقب نشست. دو هفته پیش و پس از مرگ یک وزیر فلسطینی به دنبال درگیری با نیروهای اسرائیلی در رام‌الله او تهدید کرد که همکاری امنیتی خود با اسرائیل را قطع می‌کند اما بلافاصله حرف خود را پس گرفت. بنابراین فلسطینیان دلیل کافی دارند که در مورد اظهارنظر اخیر عباس و تدوین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای خاتمه اشغال نواحی فلسطینی ظرف سه سال بی‌اعتماد باشند و مطمئن نباشند که آیا او این روند را با قاطعیت دنبال خواهد کرد یا خیر.
رئیس‌جمهور کهنسال فلسطین نمی‌تواند بر یک موضوع متمرکز بماند. او با قاطعیت اعمال خشونت علیه اسرائیل را رد کرده بود اما هنوز هیچ چشم‌اندازی از یک دولت فلسطینی دیده نمی‌شود.دولتی که در نواحی اشغالی سال 1967 قرار گیرد و بیت‌المقدس شرقی را به عنوان پایتخت انتخاب کند. به نظر می‌رسد در جهان خارج، کشورها و قدرت‌های غربی درگیر مسائل و مشکلات دیگری مانند مبارزه با داعش در سوریه و عراق باشند. در داخل کشور نیز متحدان آقای عباس از مانورهای دیپلماتیک او خسته شده‌اند. اقداماتی که ظاهراً هیچ‌گاه نتیجه نمی‌دهند. پیش‌نویس قطعنامه فلسطین، اسرائیل را ملزم می‌سازد تا به اشغال مناطق فلسطینی تا سال 2016 پایان دهد و بپذیرد که فلسطینیان تحت حمایت بین‌المللی قرار گیرند. بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل عقیده دارد هر نوع عقب‌نشینی اسرائیل را به خطر انداخته و مبارزان مسلح فلسطینی را به حومه تل‌آویو می‌رساند. رهبران اروپایی پیشنهادهای دیگری مانند تعیین پارامترهایی برای مذاکرات و اجبار به رسیدن به توافق (نه عقب‌نشینی) ظرف دو سال را مطرح کرده‌اند.
آمریکایی‌ها در این مورد اختلاف‌نظر دارند. از یک طرف آنها می‌توانند از حق وتوی خود برای دفاع از رهبری اسرائیل استفاده کنند که باراک اوباما او را «مانع» می‌نامد. همزمان از این نگرانند که اسرائیل خودداری آمریکا از استفاده از حق وتو را نشانه‌ای برای دخالت در انتخابات ماه مارس تفسیر کند. شاید آمریکا در این موضوع به سمت اروپا متمایل شود.
آقای عباس 17 دسامبر را به عنوان آخرین مهلت برای طرح موضوع تعیین کرد اما بحث‌های پیرامون آن ممکن است هفته‌ها به طول انجامد. دیپلمات‌های اروپایی امیدوارند این بحث‌ها تا پس از انتخابات اسرائیل به طول انجامد. سفیر اردن در سازمان ملل، به عنوان نماینده اعراب در شورای امنیت مسوول مطرح کردن پیش‌نویس فلسطینیان است. اکنون مقامات فلسطینی این سوال را مطرح کرده‌اند که اگر آقای عباس واقعاً قصد دارد کار را پیش ببرد آیا بهتر نیست تا زمانی که اعضای منعطف‌تر شورای امنیت در جایگاه خود قرار می‌گیرند صبر کند؟
انتقادها از آقای عباس در حال فزونی است. به جز دو سال از 10 سال او همیشه با صدور حکم بر منصب مانده است و مرتب پس از پایان دوره‌اش در پنج سال قبل انتخابات را به تاخیر می‌اندازد. دیپلمات‌های غربی تلاش دارند عباس را به عنوان بهترین امید برای صلح مطرح کنند اما حتی آنها نیز نگرانند مبادا او خود به بخشی از مشکل تبدیل شود.
منبع: اکونومیست