خودکشی شبیه به قتل

پدر آرون شوارتز، نابغه 26ساله علوم کامپیوتر که در زمینه برقراری آزادی اطلاعات فعالیت می‌کرد، در مراسم خاکسپاری پسرش صریحاً ادعا کرد پسرش توسط دولت به قتل رسیده است. این ادعا به بحث‌های پیرامون اثرات جرایم قضایی اعلام‌شده بر علیه شوارتز در تصمیم او به خودکشی دامن زد. آرون شوارتز در حالی هم از دبیرستان و هم از استنفورد اخراج شد که با نبوغ ذاتی خود، در سال 2001 و در حالی که فقط 14 سال سن داشت در گسترش ویرایش جدیدی از فیدهای RSS همکاری کرد که امکان به اشتراک گذاشتن راحت‌تر فایل‌ها، مقالات و پست‌های وبلاگ‌ها را در فضای اینترنت و بدون مراجعه مستقیم به سایت یا وبلاگ اصلی فراهم می‌کرد. یک سال بعد در فعالیتی گروهی با تیم «برنر» ایجاد‌کننده شبکه جهانی وب همکاری کرد و در همان سال در گروهی متشکل از برنامه نویسان وکیل (که البته هیچ کدام به جوانی او نبودند) شرکت کرد که هدف‌شان ایجاد سیستمی برای دسترسی آسان و رایگان به اطلاعات توسط تمام کاربران بود. هر چند که برنامه‌نویسی علاقه اول شوارتز محسوب می‌شد اما او در تمام عمر کوتاهش طرفدار سرسخت آزادی گردش اطلاعات باقی ماند. در سال‌های 2006 و 2008 شوارتز با دسترسی به فایل‌های کتابخانه کنگره و سیستم pacer مقدار زیادی اطلاعات و کتاب‌های مختلف را بر روی سایتOPEN LIBRARY و در دسترس عموم قرار داد. او در سال 2010 با اتصال کامپیوتر خود به سیستم کامپیوتری MIT و از طریق آن به JSTOR‌، توانست از این بانک اطلاعاتی میلیون‌ها مقاله علمی را به صورت غیر‌قانونی دانلود کند (برای دریافت اطلاعات و مقالات از JSTOR باید حق عضویت پرداخت شود و اگر چه انستیتو تکنولوژی ماساچوست عضو JSTOR بود اما شوارتز کاربر قانونی این سایت و یا MIT محسوب نمی‌شد) البته این مقالات هرگز بر روی اینترنت و در دسترس عموم قرار نگرفت. پس از آنکه شوارتز هارد‌دیسک خود و کلیه مقالات دانلودشده را به JSTOR تحویل داد مسوولان این سایت از اعلام جرم و شکایت علیه او خودداری کردند اما دادستان ایالت ماساچوست کارمن اورتیز، با همکاری دانشگاه MIT به پیگیری قضایی این موضوع ادامه دادند. اورتیز دادستان ایالت ماساچوست 13 اتهام به شوارتز وارد کرد که در صورت اثبات می‌توانست 30 سال حبس به همراه جریمه نقدی برای او به دنبال داشته باشد. دادستان در سخنانی پس از مرگ شوارتز اظهار داشت هرچند موظف است به وظایف خود که بخشی از آن به حفظ امنیت اطلاعات در محیط اینترنت بر‌می‌گردد، عمل کند اما هیچ‌گاه قصد نداشته خواستار اشد مجازات برای شوارتز شود و در حقیقت به این فعال اینترنتی پیشنهاد توافقی را داده بوده تا فقط چند ماه را در زندان بگذراند؛ پیشنهادی که به گفته اورتیز، شوارتز آن را رد کرده بود. بنا به گفته لارنس لسیگ، استاد حقوق دانشگاه هاروارد که از دوستان شوارتز بود و در زمینه مشاوره حقوقی با او همکاری می‌کرد، شوارتز به شدت با این موضوع که «مجرم» محسوب شود، مشکل داشت و مسلم بود پس از بیش از یک و نیم سال کشمکش بر سر این موضوع این پیشنهاد دادستانی را رد می‌کرد. ابهامات در مورد این پرونده فراوان است و حتی نمی‌توان احتمال قتل شوارتز را کاملاً رد کرد اما هیچ منبع مستدل و معتبری، ادعایی مبنی بر قتل این نابغه کامپیوتری مطرح نکرده است. می‌توان گفت احتمالاً هیچ شخص حقیقی یا حقوقی «عمداً» شوارتز را نکشته و خودکشی او به دلیل مشکلات روانی و عصبی که به دنبال این فرآیند طولانی دادرسی برای وی به وجود آمده، اتفاق افتاده است. اما همچنان بحث‌هایی جدی در مورد استفاده نادرست دادستان ایالتی از اختیارات خود وجود دارد. می‌توان گفت هم دادستان ایالت ماساچوست و هم دانشگاه MIT نقشی غیرقابل انکار در سوق دادن آرون شوارتز به سمت خودکشی داشته‌اند.