معجون فرانسوی محافظه‌کاری روستایی و تاچریسم

تپه‌هایی با شیب ملایم و کلیساهای قرون وسطایی: افسون‌های استان سارت در غرب روستایی فرانسه به اندازه مردمش معتدل و محتاط است. هیچ چیز آنقدر بزرگ نیست که ناگهان نظرها را جلب کند، و نه آنقدر کثیف و شلخته که باید از آنها پرهیز کرد. در شهر کوچک لافِرته-برنار یک قلمرو کلیسایی فعال و یک گروه پیشاهنگی حضور دارد. در رستوران لودوفن، خوراک خرگوش غذای روز است. با این حال، بحث محلی‌ها عمدتاً درباره جدیدترین تخفیف بقالی‌هاست. هفتاد داوطلب انجمن خیریه Secours Catholique برای خانواده‌های فقیر لباس گرم، غذای کنسروی و کار خانگی هفتگی تامین می‌کنند. مونیک بوشه، که مدیریت این خیریه را بر عهده دارد، می‌گوید: «ما کمک‌های کوچکی می‌کنیم تا کرامت انسان‌ها حفظ شود.»

کرامت و احترام واژه‌هایی هستند که اغلب در لافرته-برنار تکرار می‌شوند. و همین می‌تواند توضیح دهد که چرا در این شهر، فرانسوا فیون رای بسیار بزرگ 89 درصد را در انتخابات مقدماتی برای تعیین نامزد حزب راست میانه «جمهوریخواه» در انتخابات ریاست‌جمهوری از آن خود کرد. فیون رقیب خود و نخست‌وزیر سابق، آلن ژوپه را شکست داد. فرانسوا فیون که از استان سارت می‌آید، با بخش کاتولیک و محافظه‌کار رای‌دهندگانی که فکر می‌کنند نهاد ریاست‌جمهوری فرانسه در یک دهه گذشته از سوی نیکولا سارکوزی راستگرا و فرانسوا اولاند چپگرا نابود شده، همخوانی بسیاری دارد. حالا پرسش اینجاست که آیا فیون می‌تواند حمایت مردمی‌اش را افزایش دهد تا با چالشی که از سوی مارین لوپن -‌نامزد راست افراطی و رهبر جبهه ملی فرانسه‌-‌ در برابر نهاد ریاست‌جمهوری فرانسه در بهار آینده پیش کشیده می‌شود مقابله کند؟

در برخی جهات، فیون یک نامزد معیوب است. این مرد 62‌ساله که در زمان سارکوزی پنج سال نخست‌وزیر بود، نه می‌تواند ادعای نوآفرینی کند و نه ادعای نوسازی. فیون همچنین در برابر این اتهام لوپن که همواره چهره‌های یکسانی بر اروپا حکم رانده‌اند، دفاعی ندارد. فیون که پسر یک دفتردار رسمی است، نگاهی مندرس به شکوه کشور دارد و محافظه‌کاری اجتماعیِ برخاسته از کاتولیسیسم او نیز با این نکته هماهنگ است. فیون علیه تصویب قانون ازدواج همجنس‌خواهان رای داده، با این حال وعده نداده که این قانون را تغییر می‌دهد. او همچنین شخصاً مخالف سقط جنین است. تاکید او بر ارزش‌ها و اصول خانواده با گرایش‌های ضدهمجنس‌گرایانه بخش بزرگی از رای‌دهندگان فرانسوی هماهنگ است. اما همین نکته او را برای چپگرایان به سمی مهلک بدل می‌کند. اگر قرار باشد در مرحله دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فیون با لوپن روبه‌رو شود، بسیاری از چپگرایان احتمالاً از رای ‌دادن کنار می‌کشند.

علیه سیاست‌های اقتصادی فیون نیز ممکن است شورش مشابهی رخ دهد. او برای آزاد کردن اقتصاد و تشویق ایجاد شغل، یک برنامه اقتصادی لیبرالی طرح کرده است که حامی کاستن از قدرت اتحادیه‌های کارگری، کاهش قانون کار از سه هزار صفحه به 150 صفحه، پایان دادن به هفته‌ای 35 ساعت کار، و کوچک کردن بخش دولتی -‌‌دربردارنده 57 درصد تولید ناخالص داخلی‌-‌ با کاهش 500 هزار شغل خدمات دولتی است. او علناً می‌گوید: «دوست دارم با بانو تاچر مقایسه شوم.» این در حالی است که تاچریسم در فرانسه فحش به حساب می‌آید.

این شاید چیزی باشد که فرانسه به آن نیاز دارد. اما چیزی نیست که پیروزی در انتخابات را تضمین کند. این وعده‌ها دقیقاً نقطه مقابل بی‌اعتمادی دور و دراز فرانسوی‌ها به بازار آزاد و اعتمادشان به دولت و همین‌طور نقطه مقابل احساسات ضد جهانی ‌شدن است. این سیاست‌ها و برنامه‌ها فیون را آماج حملات اتحادیه‌های کارگری خشمگین و کارمندان هراسان دولت می‌کند. یک نماینده سوسیالیست در مجلس سیاست‌های فیون را «خشونت‌بار و خطرناک» دانست. برنامه‌های فیون همچنین موضع لوپن را در سیاست‌های حمایت از تولید داخلی تقویت می‌کند تا او بتواند رای طبقه‌ کارگر را به ویژه در کمربند زنگار فرانسه در شرق و شمال کشور جذب کند. لوپن که پیشتر هم نامزد مرجح در میان طبقه کارگر بوده است، هشدارهایش را نسبت به اینکه فیون می‌خواهد تور حمایت اجتماعی فرانسه را «نابود کند» آغاز کرده است.

با این حال، در شهر فیون، پویش‌ها و مناسبات سیاسی تا حدی متفاوت به نظر می‌رسند. کارل گرلیه، شهردار راست معتدل در شهر لافرته-برنار می‌گوید: «مردم در اینجا می‌گویند می‌دانند اوضاع باید تغییر کند، و این که این تغییر دشوار خواهد بود. آنها احساس می‌کنند که رویاهایشان به حراج رفته، و از این رو ناامیدند.» مردم محلی در کافه‌ها از «عقل سلیم» و «صداقت» فیون سخن می‌گویند. گرلیه ادعا می‌کند که مردم از آنچه سیاستمداران پاریس‌نشین تصور می‌کنند، حاضرند کاهش هزینه‌ها را بپذیرند، اگر بخشی از برنامه‌ای منسجم برای احیای اقتصاد و احیای حس غرور در فرانسه باشد. فرانسوا فیون، که در سال 2007 هشدار داده بود که دولت فرانسه در شرایط «ورشکستگی» است، مدت‌هاست استدلال می‌کند که فرانسوی‌ها «آماده شنیدن حقیقت‌اند». او که ادعا می‌کند هیچ کاری لازم نیست، می‌گوید صرف رسیدن به قدرت به «ریاکاری در قلب بحران سیاسی و اخلاقی» در فرانسه می‌افزاید.

محافظه‌کاری اجتماعی فیون، در ترکیب با پیوندهای نزدیک او با روسیه ولادیمیر پوتین، لیبرال‌ها را بسیار آشفته کرده است. با این حال، نامزدی فیون می‌تواند به شکستن آرای لوپن در بخش‌های محافظه‌کار روستاهای فرانسه کمک کند. به ویژه در جنوب فرانسه، او می‌تواند بسیاری از رای‌دهندگانی را که ممکن است به خاطر برادرزاده مارین لوپن -‌‌نماینده جبهه ملی در مجلس که حامی ارزش‌ها و اصول خانوادگی و نزدیک به کلیسای کاتولیک است‌-‌ به لوپن رای بدهند، به خود جذب کند. فیون در طول کارزار انتخاباتی خود اعلام کرد که «دشمن اصلی تمامیت‌خواهی اسلامی است» و خواستار کنترل‌های «شدید» بر مهاجرت شد. او توانست 77 درصد آرا در شهر کودازور -‌‌شهری که برادرزاده لوپن از آنجا به مجلس راه یافت‌-‌ را به دست آورد.

در طول شش ماه آتی، نامزدی فیون آزمونی خواهد بود برای این که آیا رهبران سیاست جریان اصلی می‌توانند بدیلی انتخاباتی در برابر پوپولیسم درون مرزهای سیاست لیبرال دموکراتیک بیابند یا نه. فیون در کتابی که سال گذشته نوشت از مشاهده اینکه سیاست‌های دولت‌گرایانه در فرانسه کارایی نداشته‌اند و نیز از این باور که خوشبختی پیش‌شرط حفظ حاکمیت ملی است، به یک ایدئولوژی لیبرالی رسید. فیون می‌کوشد تجسم رهبری باشد که غرور ملی فرانسه را به آن بازگردانده، بر استقلال آن صحه گذاشته و احترام آن را بازیافته است. او می‌خواهد تجسم کسی باشد که وقتی بچه بود عکسش را بر دیوار اتاقش می‌چسباند: شارل دوگل. در لافرته-برنار، ارجاع فیون به دوگل بسیار تکرار می‌شود. آخرین رئیس‌جمهور فرانسه که از این شهر دیدار کرد دوگل بود، در سال 1965؛ تنها رهبر سیاسی دیگری که چنین کرد فیون بود. نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که فیون احتمالاً کسی است که فرانسه می‌خواهد: او اکنون در صدر نظرسنجی‌های مربوط به دور اول انتخابات است، و همچنین پیش‌بینی می‌شود در دور دوم لوپن را شکست دهد. با این حال، رهبر جبهه ملی فرانسه به آرامی نوبت خود را انتظار می‌کشد، و تاکنون چندان کارزار خود را شروع نکرده است. او هنوز شکست نخورده است.

منبع: اکونومیست