روبات‌ها و مشاغل

قرار بود حمام خون راه بیفتد. وقتی کووید 19 در اوایل سال 2020 منتشر شد اقتصاددانان هشدار دادند که موجی از روبات‌های قاتل مشاغل بازار کار را درمی‌نوردد و بیکاری بالا و ساختاری ایجاد می‌کند. یک اقتصاددان برجسته در جلسه استماع کنگره در پاییز گفت که کارفرمایان ماشین‌ها را جایگزین کارگران می‌کنند. مقاله صندوق بین‌المللی پول که در اوایل سال 2021 انتشار یافت بیان کرد که چنین نگرانی‌هایی توجیه‌پذیر هستند. نظرسنجی از بنگاه‌ها نشان داد که آنها برنامه‌های بزرگی برای سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی دارند. متخصصان دلایل زیادی برای نگرانی داشتند. رکودها درآمد شرکت‌ها را کاهش می‌دهند اما دستمزدها را پایین نمی‌آورند بنابراین هزینه نیروی کار بالا می‌رود. برخی از رکودهای گذشته به موجی از خودکارسازی قاتل مشاغل انجامیدند. آنها افراد را از شغل محروم کردند و حداقل به‌طور موقت آنها را از چرخه اقتصادی خارج کردند. به نظر می‌رسید که کووید تهدید بیشتری را متوجه کارگران کند. انسان‌ها مریض می‌شوند اما روبات‌ها، خیر. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که همه‌گیری‌های گذشته فرآیند خودکارسازی را سرعت بخشیدند.  با وجود این، با گذشت بیش از دو سال نمی‌توان شواهدی از خودکارسازی قاتل مشاغل پیدا کرد. به جای آنکه کارگران از کمبود شغل بنالند این کارفرمایان هستند که از کمبود کارگر گلایه دارند. در کشورهای ثروتمند عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه به‌رغم نزدیک شدن رکود، فرصت‌های خالی شغلی به میزان غیرعادی دیده می‌شود. در بسیاری از کشورها، دستمزد کارگران دارای پایین‌ترین حقوق که بیشترین احتمال بیکار شدن به خاطر روبات‌ها را دارند به سرعت در حال افزایش است.  ما برای سنجش پیش‌بینی‌های بدبینان داده‌های شغلی آمریکا، استرالیا و بریتانیا را به دقت بررسی کردیم. ما با استفاده از روش بانک فدرال‌رزرو سنت لوئیس مشاغل را به دو دسته «معمولی» و «غیرمعمولی» تقسیم کردیم. مشاغل معمولی شامل وظایفی تکراری می‌شوند و یک دستگاه یا کامپیوتر می‌‌تواند به راحتی آنها را یاد بگیرد. این مشاغل در برابر خودکارسازی آسیب‌پذیرترند. در طول زمان و به ویژه در جریان رکودهای گذشته سهم مشاغل معمولی از نیروی کار کاهش یافت اما در دوران همه‌گیری روند این کاهش عملاً آهسته شد. سهم مشاغل قابل خودکارسازی از کل مشاغل در دو سال قبل از همه‌گیری در استرالیا 8 /1 درصد کمتر شد. این کاهش در دو سال پس از آن 6 /0 درصد بود. همین روند در بریتانیا نیز مشاهده می‌شود. تعداد مشاغل معمولی کنونی در آمریکا از آنچه بر مبنای روند همه‌گیری پیش‌بینی می‌شد اندکی بیشتر است. در حال حاضر، اقتصاددانان بر روی نظریه‌هایی کار می‌کنند که دقت بیشتری دارند. شاید خودکارسازی آن دسته از وظایف معمولی که پابرجا می‌مانند آسان نباشد. شاید در برخی موارد فناوری به جای آسیب رساندن عملاً چشم‌انداز کاری کارگران را بهبود می‌بخشد. اکنون یک قاعده ساده کافی است: دفعه بعدی که یک پیش‌بینی درباره روبات‌های قاتل مشاغل‌ می‌شنوید اندکی تامل کنید.