پول بگیر و بدو
مزایای کارکنان دارای تناسب اندام
یک عبارت لاتین که تمام مدیران قدیمی مدارس بریتانیا عاشق آن هستند می‌گوید عقل سالم در بدن سالم است. با توجه به این موضوع بود که در برنامه آموزشی مدارس پسربچه‌هایی که از سرما می‌لرزیدند با شورت و رکابی ورزشی مجبور بودند سه مایل در فضای آزاد بدوند. اکنون معلوم شده است که آن مسوولان آموزش حق داشتند.
یک عبارت لاتین که تمام مدیران قدیمی مدارس بریتانیا عاشق آن هستند می‌گوید عقل سالم در بدن سالم است. با توجه به این موضوع بود که در برنامه آموزشی مدارس پسربچه‌هایی که از سرما می‌لرزیدند با شورت و رکابی ورزشی مجبور بودند سه مایل در فضای آزاد بدوند. اکنون معلوم شده است که آن مسوولان آموزش حق داشتند. هرچه فعالیت بدنی بیشتر باشد علاوه بر سلامت جسمی، سلامت ذهنی بیشتری ایجاد می‌کند. همچنین ممکن است فعالیت‌های ورزشی با بهره‌وری بیشتر کارکنان و در نتیجه رشد سریع‌تر اقتصادی همراه باشد. این نتیجه گزارش جدید اندیشکده راند (RAND) اروپاست که با هزینه شرکت بیمه بریتانیایی وایتالیتی (Vitality) تهیه شد.
همگان به طور منطقی پذیرفته‌اند که فعالیت‌های بدنی خطر بروز بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2، سکته و برخی از سرطان‌ها را کاهش می‌دهد. همچنین گزارش کمیته مشاورتی فعالیت‌های بدنی بریتانیا در سال 2018 نشان داد که 30 دقیقه فعالیت ورزشی در روز احتمال بروز افسردگی را 40 درصد کمتر می‌کند. اندیشکده راند پژوهشی را در محل کار در هفت کشور انجام داد و متوجه شد کسانی که طبق خوداظهاری سطوح بالاتری از فعالیت‌های ورزشی (150 دقیقه در هفته ورزش سبک یا 75 دقیقه ورزش سنگین) داشتند به طور میانگین از سلامت روانی بیشتری برخوردار بودند.
آیا این امر باعث می‌شود آنها کارکنان بهتری باشند؟ مطالعات گذشته حاکی از آن است که کسانی که بیشتر ورزش می‌کنند به طور میانگین 5 تا 10 درصد بیشتر از دیگران درآمد دارند. اما چند عامل در این موضوع دخیل هستند. افرادی که در ورزش‌های تیمی شرکت می‌کنند ممکن است در اتاق‌های تعویض لباس با کسانی آشنا شوند که در کار و حرفه به آنها کمک می‌کنند یا ممکن است افراد پردرآمد توانایی مالی استفاده از امکانات ورزشی و عضویت در باشگاه‌ها را داشته باشند.
مطالعه اندیشکده راند دو معیار را لحاظ می‌کند: «غیبت» به معنای زمانی که کارگران به خاطر بیماری مرخصی می‌گیرند و «حضور» به معنای زمانی که آنها سر کار حاضرند اما به خاطر بیماری بهره‌وری کمتری دارند. کارکنان خود درباره معیار دوم نظر می‌دادند. از آنها پرسیده شد آیا بیماری بر کار آنها تاثیر منفی می‌گذارد؟ پژوهش بیان می‌کند که هر سال 3 تا 5 /4 روز کاری به خاطر عدم فعالیت فیزیکی کارگران هدر می‌رود. این مقدار معادل 3 /1 و 2 درصد زمان کاری سالانه است. بخش اعظم این اتلاف محصول «حضور» است.
فایده دیگر بهبود سلامت افراد را می‌توان در کاهش هزینه‌های مراقبت بهداشتی مشاهده کرد. در بسیاری از کشورها این هزینه‌ها بر دوش دولت هستند اما در آمریکا که مراقبت‌های بهداشتی اغلب از طریق طرح‌های کارفرمایی ارائه می‌شوند کاهش هزینه‌های آن به نفع بنگاه‌ها خواهد بود. نمی‌توان گفت چه مقدار از این هزینه‌ها قابل کاهش دادن هستند اما اندیشکده‌راند برآورد می‌کند کل صرفه‌جویی آمریکا در بخش سلامت تا سال 2025 به سالانه شش میلیارد دلار بالغ خواهد شد (این برآورد با توجه به تعاریف ورزش سبک و سنگین انجام شده است).
هنگام گرد کردن عدد هزینه سالانه 5 /3 میلیارددلاری مراقبت‌های بهداشتی در آمریکا اشتباهی روی داد اما نویسندگان مقاله با استفاده از اقتصادسنجی به این نتیجه رسیدند که اگر مردم آن اهداف زمانی ورزشی (سبک و سنگین) را رعایت کنند تا سال 2050 رشد تولید ناخالص داخلی جهان بین 17 /0 تا 24 /0 درصد بیشتر می‌شود. در جهانی که رشد اقتصادی کندی دارد نباید به این ارقام بی‌توجهی کرد هرچند که ابهامات مربوط به پیش‌بینی در این بازه طولانی الزام می‌کند که برآوردها با احتیاط بسیار زیاد انجام شوند.
چگونه می‌توان کارکنان را به فعالیت بدنی بیشتر تشویق کرد؟ عوامل انگیزشی در صورتی مفید هستند که با شرط و شروط همراه باشند. ارائه عضویت یارانه‌ای در باشگاه‌ها به همه کارکنان کارایی نخواهد داشت. اندیشکده راند برنامه‌ای را بررسی کرد که در آن یک ساعت اپل به صورت قسطی به کارکنان داده می‌شد و اقساط آن مشمول تخفیف می‌شد اما تخفیف فقط برای کسانی بود که اجازه می‌دادند فعالیت ورزشی‌شان پایش شود. تخفیف ماهانه به میزان ورزش آنها بستگی داشت. اگر فرد به نقطه هدف می‌رسید فقط 10 درصد از قسط ساعت را می‌پرداخت در حالی که افرادی که ورزش نمی‌کردند مجبور بودند قسط کامل را بپردازند. این رویکرد بر مبنای یک «تورش رفتاری» (behavioural bias) قرار دارد که با عنوان «اجتناب از ضرر» شناخته می‌شود. در این مفهوم افراد تلاش می‌کنند از پرداخت هزینه بیشتر اجتناب کنند. در این آزمایش شرکت‌کنندگان به طور میانگین 30 درصد بیشتر از گذشته ورزش کردند.
مشکل آنجاست که افرادی که خیلی نسبت به سلامتی خود خوش‌بین هستند خطرات پیش‌رو را کم‌اهمیت می‌دانند. به همین دلیل نرخ مشارکت در طرح‌های ورزشی محل کار پایین است. در مطالعه اندیشکده راند این نرخ حدود هفت درصد بود.
بنگاه‌ها تنها کسانی نیستند که می‌توانند مشوق زندگی سالم باشند. دوستان و خانواده نقش مهمی دارند. اما کسب‌وکارها می‌توانند نقش مهم‌تری ایفا کنند. اگر نتیجه‌گیری اندیشکده راند درست باشد ورزش کارکنان منافع مالی برای شرکت‌ها به بار می‌آورد. روسای شرکت‌ها همانند مدیران مدارس سابق می‌توانند عاشق یک عبارت جدید شوند: «عقل سالم در شرکت سالم است.»
منبع: اکونومیست
