آمریکا و جهان
بار مشترک بایدن و متحدان
در تمام نقاط جهان و بیش از همه در میان متحدان آمریکا، پیروزی جو بایدن آسودگی خاطر بزرگی را به همراه آورد. در دوران ریاست جمهوری او دیگر از زورگویی و تهدید ترک ناتو خبری نخواهد بود. آمریکا دیگر اتحادیه اروپا را به عنوان یک دشمن تجاری و نیروهای مستقر خود در کره جنوبی را به عنوان موشک محافظتی نخواهد شناخت. به جای کلنگ تخریب دونالد ترامپ، آقای بایدن دست‌ها را باز و در بحران‌های جهانی از ویروس کرونا تا تغییرات اقلیمی با دیگران همکاری خواهد کرد. در زمان آقای ترامپ رتبه مقبولیت آمریکا در میان بسیاری از کشورهای متحد آن به سطوح پایین رسید. آقای بایدن وعده می‌دهد که آمریکا را پرتوی نورانی، سردمدار ارزش‌های متعالی و مدافع حقوق بشر سازد.
متحدان جایگاه ویژه‌ای در دیدگاه بایدن دارند. او به درستی آنها را تقویت‌کننده نفوذ آمریکا می‌داند که می‌تواند با کمک آنها کشوری با یک‌چهارم تولید ناخالص داخلی جهانی را به قدرتی با دو برابر این ظرفیت تبدیل کند.
او همچنین به طور فطری فردی چندجانبه‌گراست. او در اولین روز کاری به توافق‌نامه اقلیمی پاریس خواهد پیوست که آمریکا در 4 نوامبر از آن خارج شد. او برخلاف آقای ترامپ عقیده دارد به جای ترک سازمان بهداشت جهانی بهتر است هدایت آن را در دست گیرد. همچنین او موضوع کنترل تسلیحاتی را دوباره مطرح می‌کند و اولویتش آن است که پیمان نیواستارت آخرین پیمان هسته‌ای باقی‌مانده با روسیه پس از 5 فوریه همچنان معتبر بماند. او مایل است دوباره به برجام که ترامپ از آن خارج شد، بازگردد البته در صورتی که بتواند ایرانیان را به پیروی از آن ترغیب کند.
بدون تردید، دوستان آمریکا فهرستی از اموری دارند که امیدوارند آمریکا پس از به‌دست‌گیری مجدد رهبری جهان آنها را به انجام رساند. تقاضاها دامنه وسیعی از مکان‌ها و سازمان‌هایی مانند سازمان ملل را دربر می‌گیرند که آقای ترامپ از آن سوءاستفاده کرد و متحدانی مانند آلمان تا بخش‌هایی از جهان مانند اکثر مناطق آفریقا که ترامپ به آن بی‌توجهی می‌کرد. با این حال این سفر آسان نخواهد بود. همه کشورها خواستار بازگشت سیاست‌های دوران اوباما نیستند. زمانی‌که آمریکا از پشت صحنه رهبری می‌کرد و خطوط قرمز خود را کمرنگ ساخته بود. چندین کشور عضو ناتو که در خط مقدم قرار دارند علاقه‌مندند اقدامات دفاعی همانند زمان ترامپ افزایش یابند.
متحدان آسیایی نیز از چگونگی رویارویی ترامپ با چین، صحبت درباره اقیانوس هند و آرام آزاد و ایمن و کار بر روی پیمان چهارجانبه با استرالیا، هند و ژاپن تمجید می‌کنند. آقای بایدن باید ثابت کند که موضع نرمی اتخاذ نخواهد کرد.
اولویت او مهار ویروس و بهبود اقتصاد است. اگر آن‌گونه که به نظر می‌رسد سنا تحت کنترل جمهوریخواهان قرار گیرد آنگاه آقای بایدن در هر دو جبهه پشتیبانی اندک و کارشکنی فراوان خواهد دید. این‌گونه مشکلات داخلی احتمالاً به عدم تمایل آمریکا برای پذیرش مسوولیت‌های خارجی بیشتر دامن خواهد زد. چه کسی می‌تواند مطمئن باشد که جمهوریخواهان سال 2024 یکه‌تازی نخواهند کرد و حتی آقای ترامپ بر پشت زین سوار نشود؟
بنابراین متحدان آمریکا به جای آنکه درخواست‌هایی را به درخواست‌های ضروری بیفزایند باید مستقلانه عمل کنند و نشان دهند که می‌توانند بار خود را بر دوش بکشند. به عنوان مثال، شرکای ناتو نباید صرفاً به دلیل پایان زورگویی‌های ترامپ هزینه‌های دفاعی را کاهش دهند. آلمان باید به فرانسه در ساخت ظرفیت دفاعی اروپا کمک کند. این کار را می‌توان بدون تضعیف ناتو انجام داد. اروپا می‌تواند در ساحل (منطقه‌ای وسیع در آفریقا) بیشتر به فرانسه یاری رساند. در آسیا، اعضای پیمان چهارجانبه می‌توانند همکاری‌های دریایی و دیگر همکاری‌ها را عمق دهند. ژاپن و کره جنوبی باید به دشمنی پایان دهند و تایوان سهم بیشتری را به مسائل دفاعی اختصاص دهد.
علاوه بر این، متحدان باید در ترمیم نظم بین‌المللی با آمریکا همکاری کنند. آنها باید از تلاش‌هایی که با هدف جلوگیری از قانون‌شکنی‌های چین و روسیه صورت می‌گیرند پشتیبانی کنند. بسیاری از کشورها علاقه‌مندند در تلاش‌های هماهنگ کاهش کربن به جو بایدن ملحق شوند. آقای بایدن جهانی پر از مشکلات را پیش‌رو دارد اما کار خود را با قدرت شروع می‌کند. او می‌تواند از تحریم‌هایی که ترامپ وضع کرد برای بالا بردن قدرت چانه‌زنی بهره ببرد. در میان دوستان نیز می‌تواند با مشارکت دوباره آمریکا در به دوش کشیدن بارها آرامش خاطر برقرار سازد. متحدان او آنقدر عاقل هستند که با اشتیاق به این تقاضا پاسخ دهند.
