زندان زنان

در بحران بی‌سابقه‌ای گرفتار شده‌ایم. کرونا اقتصاد را زمین‌گیر کرده، خانواده‌ها در حبسی ملال‌آور گرفتار شده‌اند و اغلبِ مکانیسم‌های آرام‌بخش جامعه از دست رفته است. در میانه این بحران اما، زنان، آسیب‌پذیرتر از همیشه در صدر فهرست شوک‌دیدگان کرونا قرار گرفته‌اند. بازار کارِ همیشه مردانه با آنها نامهربان شده، کار بدون حقوق خانگی تصاعدی افزایش یافته و مسوولیت نگهداری از فرزندان و نظارت بر آموزش آنان زنان شاغل را با چالش‌های متعددی روبه‌رو ساخته است.

به شواهدی بیش از این نیاز نیست تا دریابیم بال شکسته مشارکت اقتصادی زنان، با تداوم شرایط بحران، می‌رود که پرواز بلند اقتصاد را به رویا تبدیل کند. تصویر ساده اما هشداردهنده است. زنان دارند کارهای خود را از دست می‌دهند یا رها می‌کنند.گرچه کرونا هنوز به پایان راه نرسیده تا بتوانیم به‌طور قطع درباره آثار ویرانگر آن بر جامعه -و به ویژه زنان و دختران- به قضاوت بنشینیم اما دست‌کم، از بحران‌های پیشین جهانی درس‌هایی گرفته‌ایم. در جریان بحران اقتصادی سال 2008 انحراف بودجه دولتی به سمت اقدامات درمانی و امدادی، به کاهش عمده خدمات و مزایای اجتماعی منجر شد که تاثیرات منفی زیادی بر زنان داشت. در مدت شیوع ابولا نیز قرنطینه، به‌طور قابل توجهی فعالیت اقتصادی زنان را کاهش داد و باعث افزایش فقر و ناامنی غذایی شد. در پایان همه‌گیری ابولا، در حالی که فعالیت اقتصادی مردان به سرعت به شرایط قبل بازگشت، زنان نتوانستند از این احیای سریع بهره‌مند شوند. بدتر آنکه به‌طور کلی افزایش بیکاری باعث ترغیب مردم به بازگشت به نقش‌های سنتی جنسیتی می‌شود. جهان نگران از دست رفتن دستاوردهای چندین دهه مبارزه برای برابری جنسیتی است.

خروج آنان از بازار کار چه پیامدهایی برای اقتصاد و جامعه دارد؟