استعاره نردبان
کاهش خشونت و قتل در روزگار کرونا
«تغییرات اقلیمی با زمین چه می‌کند؟» عنوان مقاله‌ای است که پیام اصلی آن این است: تغییرات آب‌وهوا و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای که عامل اصلی گرمایش جهانی است، می‌تواند تا قبل از پایان قرن، ۵۴ تریلیون دلار و در سال 2100، حدود 69 تریلیون دلار، خسارت مالی به بار آورد و با شش برابر شدن هزینه‌های اقتصادی، تولید ناخالص داخلی جهانی، 37 درصد کمتر شود. ترسناک است اما با گرم شدن هوا و عبور از آستانه دو درجه سانتی‌گراد، یخ‌های تابستانی در اقیانوس منجمد شمالی برای همیشه آب می‌شوند و عصر یخبندان تکرار خواهد شد. مقاله دیگر درباره کاهش خشونت در عصر کووید 19 است. نویسندگان این مقاله تاکید دارند: برخلاف بسیاری از گزارش‌های رسانه‌ای و ادعای مخالفان تعطیلی و قرنطینه در دوران کرونا، شواهد نشان می‌دهد حوادث مربوط به خشونت خانگی به‌شدت کاهش یافته است. همچنین بررسی‌های موجود نشان می‌دهد در دوران قرنطینه، قتل‌های خانگی و خودکشی تغییر معناداری نداشته است. «چرا آموزش حضوری بهره‌وری بیشتری دارد؟» مقاله دیگری است که به سیاستگذاران آموزش یادآوری می‌کند که تمرکز بر دانش‌آموزانی که آموزش حضوری نداشتند حیاتی است. مقاله نشان می‌دهد آموزش مجازی یا از راه دور نمی‌تواند کارایی مدل حضوری را داشته باشد. بنابراین، در همه‌گیری‌ها یا اختلالات آینده باید یک عامل کلیدی در واکنش‌های سیاسی، در نظر گرفتن اثرگذاری الگوهای مختلف آموزشی بر عملکرد دانش‌آموزان باشد. «آیا تجارت بین‌الملل همیشه به رشد منجر می‌شود؟» این پرسش را نویسندگان مقاله این‌طور توضیح داده‌اند: اگر از عینک مدلی که در مقاله به کار برده شده استفاده کنیم، در نتیجه آزاد شدن تجارت، همه کشورها به سمت تولید آن دسته از محصولاتشان سوق پیدا خواهند کرد که آن محصولات پیچیدگی بیشتری دارند. اما از طرف دیگر، برعکس اثری که بالا بردن کشورها روی نردبان دارد (اینکه باعث می‌شود کشورها توسعه یابند) تجارت بین‌الملل باعث می‌شود که بسیاری از کشورها در مسیر توسعه، عقب نگه داشته شوند.
