شرایط گزینش

بانک‌ها برای اعطای وام به کسب‌و‌کارهای کوچک با بررسی فاکتورهایی درباره آن کسب‌و‌کار، سختگیری می‌کنند. برای واجد شرایط بودن، کسب‌و‌کارها باید فرآیند ارزیابی ریسک بانکداران را پست‌سر گذارند. به این منظور پنج فاکتور مورد بررسی قرار می‌گیرد.

شخصیت
بانک برای اعتماد به وام‌دهنده شخصیت اقتصادی او را مورد بررسی قرار می‌دهد. برای این کار، دانش و تجربه کسب‌و‌کار، سابقه و اعتبار کارهای قبلی، منابع مالی و تحصیلات فرد را مورد بررسی قرار می‌دهد.

ظرفیت
توانایی فردی و بازاریابی در بازپرداخت اعتبار و ظرفیت تعیین‌شده برای کسب‌و‌کار کوچک. بانکداران جریان وجوه نقد و دوره‌های جایگزین دوره اصلی بازپرداخت را بررسی می‌کنند.

وثیقه
برای کاهش ریسک اعطای وام، وثیقه در اشکال مختلف دارایی می‌تواند به عنوان یکی دیگر از روش‌های بازپرداخت عمل کند. وثیقه شامل تجهیزات، املاک، مستغلات، موجودی، مطالبات حساب و اوراق بهادار است. تضمین شخصی (امضای سند) به عنوان راهی برای اطمینان بیشتر در مورد بازپرداخت استفاده می‌شود. اخذ وام و کسب اعتبار و تضمین برای کسب‌و‌کار کوچک امری مشکل به نظر می‌رسد و بانک نمی‌خواهد با توقیف دارایی‌های وام‌گیرندگان موقعیت و چهره خود را خراب کند. در اغلب موارد بانکداران برای پیدا کردن راه‌های بازپرداخت معقول، نهایت پشتکار خود را به کار می‌گیرند.

شرایط
نگاهی به شرایط اعتباری بنگاه یا شرایط بدهکاری آن در مورد وضعیت گستردگی بنگاه و خرید تجهیزات نیز می‌تواند به بانک کمک کند. اینها همچنین شامل بررسی وضعیت پایه مشتری، رقبا، بدهی‌ها و اقتصاد به طور کلی نیز می‌شود.

سرمایه
سرمایه‌گذاری صاحبان کسب‌و‌کار در شرکت خودشان، حاوی پیام اعتماد و توانایی بازپرداخت وام‌ها، برای بانکداران است. خالص ارزش‌ها و حقوق صاحبان سهام دو کلید مالی مورد استفاده است. در نهایت عدم تمایل بنگاه به سرمایه‌گذاری در بنگاه خودشان تمایل بانکداران را نیز برای اعطای وام به آنها از بین می‌برد. هر یک از این پنج مورد توسط بانک برای تامین اعتبار مورد بررسی قرار می‌گیرد. داده‌ها برای ارزیابی از سابقه اعتبار، طرح کسب‌و‌کار، مصاحبه با مالک کسب‌و‌کار و نظرات کارشناس خارجی به دست می‌آید. هرگونه حکم امتناع از وام‌دهی می‌تواند از سوی درخواست‌دهندگان مورد سوال واقع و توضیحات خواسته شود. البته رد درخواست وام ممکن است به دلایلی به جز دلایل بالا - مثلاً عوامل خارجی مانند ریسک ذاتی یک صنعت خاص یا شرایط اقتصادی- باشد. مدیریت ریسک نیز شامل فرآیند شناسایی، اندازه‌گیری، کنترل و کاهش انواع ریسک و همچنین ایجاد یک رویکرد آینده‌نگر نسبت به مسائل و مشکلات احتمالی در حوزه کسب‌و‌کار است. در سال‌های اخیر استفاده از تکنیک‌ها و روش‌های مدیریت موثر ریسک در نهادهای مالی، به خصوص موسسات اعتباری، توسعه بیشتری پیدا کرده است. یکی از روش‌های مربوط به این رویکرد که برای مدیریت موثر ریسک بسیار حائز اهمیت بوده و روش‌های مختلف اجرایی را دربر می‌گیرد، روش آزمون بحران است. این آزمون، یک ابزار تکمیلی در کنار دیگر ابزارهای مدیریت ریسک بوده و میزان آسیب‌پذیری یا مقاومت موسسات اعتباری را در برابر شوک‌های مختلف - مثلاً شوک اعتباری یا نقدینگی- تعیین کرده و همچنین نشان می‌دهد موسسات اعتباری تا چه میزان می‌توانند زیان‌های ناشی از وقوع این شوک‌های احتمالی را پوشش داده و به فعالیت خود ادامه دهند. همچنین، یکی از دستاوردهای انجام این آزمون، تعیین میزان سرمایه مورد نیاز موسسات اعتباری برای رویارویی ایمن و بدون مشکل با شوک‌های احتمالی و شرایط بحران است. در نتیجه، انجام آزمون بحران و استفاده از نتایج آن در تدوین برنامه احتیاطی و پیشگیرانه می‌تواند به حفظ ثبات مالی شبکه بانکی کشور در شرایط وقوع شوک و بحران کمک شایانی کند.
منبع:http://sbinformation.about.com/od/creditloans/a/loanqualifying.htm