شروط یک عضویت

حادثه فرو ریختن رعنا پلازا در بنگلادش، علاوه بر آنکه بسیاری از شرکت‌های تولید لباس را وادار به امضای توافقنامه‌ای برای تامین امنیت کاری کارگران خود در این کشور کرد، باعث شد سازمان بین‌المللی کار و بانک جهانی تقاضای این کشور برای عضویت در برنامه‌ای موسوم به «نظارت بر صنعت نساجی» را رد کند. این برنامه که به طور مشترک توسط دو نهاد بین‌المللی مذکور هدایت می‌شود شامل بازرسی‌های سرزده از کارگاه‌ها و توسط کارشناسان مستقل خارجی و همچنین کمک‌های فنی برای بهبود شرایط فنی تولید و آموزش نیروی کار است. بنگلادش سال گذشته تقاضای پیوستن به این برنامه را کرده بود که حالا پس از چند آتش‌سوزی و ریزش رعنا پلازا در ماه گذشته، سازمان بین‌المللی کار و بانک جهانی پذیرش عضویت این کشور را منوط به بهبود قوانین مربوط به نیروی کار در این کشور و همچنین ایجاد اتحادیه‌های کارگری و تسهیل قوانین برای آنها عنوان کرده‌اند. در واقع نهادهای مذکور اعلام کرده‌اند قوانین مربوط به نیروی کار در این کشور به حدی ضعیف است که هیچ نوع کمکی برای بهبود شرایط کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی در این کشور ممکن نیست. مقامات این دو نهاد که از بنگلادش بازدید کرده‌اند طی سفری به ایالات متحده و در دیداری که در واشنگتن با وزیر خارجه و دیگر مقامات این کشور داشته‌اند، خواستار همکاری جدی ایالات متحده در بهبود شرایط کارگران بنگلادش شده‌اند. کری نیز ضمن ابراز همدردی با کشته‌شدگان حوادث اخیر در بنگلادش، از همکاری دولت اوباما در بهبود شرایط کار در این کشور خبر داد. وی همچنین عنوان کرد دولت ممکن است معافیت‌های مالیاتی را که بر محصولات وارداتی بنگلادش به ایالات متحده وضع کرده بود به منظور فشار بر دولت برای بهبود شرایط کار لغو کند. البته نمی‌توان تمام مسوولیت‌ها را بر عهده دولت بنگلادش دانست، چون دولت این کشور نگران است با افزایش فشار بر گردانندگان و مالکان این کارگاه‌ها باعث تعطیل شدن آنها و بیکاری عده زیادی از کارگرانی شود که نه‌تنها در سایر بخش‌های اقتصاد بنگلادش نمی‌توانند کاری پیدا کنند، بلکه اکثریت آنها زنانی هستند که هم سواد لازم را برای یافتن شغل دیگری ندارند و هم در صورت نداشتن درآمد ممکن است مورد انواع و اقسام آزارها قرار گیرند. همچنین حتی با فرض بازسازی کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولید پوشاک در این کشور و مجهز شدن آنها به سیستم آژیر خطر برای بروز آتش‌سوزی، باز هم مشکلی حل نخواهد شد چون ایراد تنها این نیست که این ساختمان‌ها خروج اضطراری یا سیستم اعلام حریق ندارند بلکه مشکل عمده‌تر این است که در سراسر کشور بنگلادش تنها مراکز اطفای حریق معدودی وجود دارد که توانایی مقابله با تمام تهدیدها را نخواهند داشت. همچنین عده‌ای از قانونگذاران این کشور در‌صدد اعمال فشارهایی بر کمپانی‌های آمریکایی برای پیوستن به تفاهم‌نامه‌ای هستند که توسط بسیاری از مارک‌های معتبر اروپایی با هدف بهبود شرایط کار و امن‌سازی کارگاه‌ها در بنگلادش امضا شده است. به‌رغم امضای تفاهم‌نامه توسط بسیاری از شرکت‌های اروپایی، شرکت‌های بزرگ آمریکایی مانند والمارت از امضای آن خودداری کرده‌اند. به نظر می‌رسد چند حادثه پی‌درپی در صنعت نساجی این کشور که از ماه نوامبر 2012 تا 10 ماه می سال جاری باعث کشته شدن بیش از 1500 نفر و زخمی شدن هزار نفر شد، تغییراتی را حداقل در بخش پوشاک بنگلادش ایجاد خواهد کرد اما اینکه این تغییرات که از دیدگاه اروپایی‌ها بهبود تلقی می‌شود، چه تعبیری در میان مردم بنگلادش خواهد داشت، هنوز معلوم نیست.