کودکان خیابان

تعداد کودکان بی‌خانمان ایالات متحده در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته و به بالاترین رقم در طول تاریخ این کشور رسیده است. بر اساس آمار منتشر شده از هر 30 کودک یکی بی‌خانمان محسوب می‌شود. فقر اقتصادی، خشونت خانگی و کمبود خانه‌هایی که افراد با درآمد اندک بتوانند هزینه و اجاره‌بهای آن را بپردازند از عوامل اصلی این موضوع عنوان شده است. این گزارش که با عنوان «جوان‌ترین رانده‌شدگان آمریکا» توسط مرکز ملی بی‌خانمانی خانواده منتشر شده، محاسبه کرده است که حدود 5/2 میلیون کودک آمریکایی در پایان سال 2013 بی‌خانمان محسوب می‌شده‌اند. از این تعداد 3/1 میلیون نفر رسماً و به دلیل ثبت‌نام در مدارس دولتی سرشماری شده‌اند و 2/1 میلیون نفر دیگر تخمینی است که این سازمان در مورد تعداد کودکان بی‌خانمان زیر سن مدرسه و کودکان بی‌خانمانی دارد که حتی امکان ثبت‌نام در مدرسه را نداشته‌اند. مشکل در ایالت کالیفرنیا بیشتر از بقیه مناطق ایالات متحده نمایان است. این ایالت یک‌هشتم جمعیت آمریکا و یک‌پنجم کودکان بی‌خانمان ایالات متحده را در خود دارد؛ به عبارت دیگر حدود 530 هزار کودک بی‌خانمان تنها در این ایالت ساکن هستند. البته آمار فوق حداقل از نظر تهیه‌کنندگان این گزارش عجیب نیست، آنها علت این موضوع را هزینه بالای زندگی در کالیفرنیا در کنار تعداد اندک خانه‌های ارزان‌قیمت موجود در این ایالت می‌دانند که باعث می‌شود خانواده‌های کمتری توانایی پرداخت اجاره‌بها و در نتیجه در اختیار داشتن منزلی برای سکونت را داشته باشند. مدیر موسسه منتشرکننده گزارش همچنین ذکر می‌کند دولت فدرال اگرچه روش سازمان‌یافته‌ای برای کاهش بی‌خانمانی در بین بزرگسالان دارد اما برنامه‌ای مختص خانواده‌ها و کودکان تعریف نکرده است. در حالی که هزینه اقتصادی و اجتماعی که باید برای این افراد در آینده پرداخت شود، بسیار بیشتر از بزرگسالان است. تنها در سال 2013 تعداد کودکان بی‌خانمان نسبت به سال قبل از آن، حدود هشت درصد افزایش داشته است. بی‌خانمانی علاوه بر جنبه‌های بسیار دیگر می‌تواند روی تحصیلات و سلامت روانی کودکان اثر شدیدی داشته باشد که موجب خواهد شد هزینه‌های آن تا آخر عمر این کودکان ادامه داشته باشد. در رده‌بندی انجام‌شده از سوی این سازمان، کالیفرنیا همچنان که پیشتر گفتیم، بدترین وضعیت را در مورد کودکان بی‌خانمان دارد و مهم‌تر اینکه دولت ایالتی هیچ برنامه‌ای برای کاستن از تعداد این کودکان ندارد. بسیاری از والدینی که در این ایالت نمی‌توانند سرپناهی برای فرزندان‌شان فراهم کنند، خود نیز در کودکی دوره‌های کوتاه یا طولانی بی‌خانمانی را از سر گذرانده‌اند. بسیاری از بی‌خانمان‌هایی که در سال 2013 با آنها برای تهیه این گزارش مصاحبه شده است به دلیل از دست دادن شغل دچار مشکل شده‌اند و عده‌ای از آنها بیش از چهار سال است در لیست افراد واجد شرایط دریافت خانه‌های دولتی قرار دارند اما هنوز نوبت آنها نرسیده است.