آیا فضای مدارس کشور برای پرورش کودکان ناامن شده است؟
مکتب خشونت
پرونده تجاوز به ندای ۹ساله در زنجان بالاخره روی میز وزیر آموزش و پرورش رفت. ماجرای آزار و اذیت یک دختربچه توسط معلم مرد مدرسه پس از جنجالها و کش و قوسهایی که طی دو هفته در فضای مجازی به راه انداخت، بالاخره وزیر آموزش و پرورش را به واکنش وا داشت.
پرونده تجاوز به ندای 9ساله در زنجان بالاخره روی میز وزیر آموزش و پرورش رفت. ماجرای آزار و اذیت یک دختربچه توسط معلم مرد مدرسه پس از جنجالها و کش و قوسهایی که طی دو هفته در فضای مجازی به راه انداخت، بالاخره وزیر آموزش و پرورش را به واکنش وا داشت. علیاصغر فانی گفته است با خاطیان طبق قانون برخورد خواهد شد و ما همچنان پیگیر این حوادث هستیم. چندی پیش یک روزنامه محلی در استان زنجان با انتشار گزارشی تکاندهنده، مدعی تعرض یک معلم به دانشآموزی 9ساله در مدرسهای روستایی شد. در این گزارش که به روایت سردبیر روزنامه محلی مردم نو بود، آمده بود که «معلم مدرسه مردی 36ساله است که هم معلم و هم مدیر مدرسهای کوچک در تنها مدرسه روستای قرهمحمد در زنجان است. این مدرسه 13 دانشآموز دارد که 11 نفر آن پسر و دو نفر آن دختر هستند.» گرچه بعداً بغض ترکخورده ندا، نیت شوم «نامعلم» را برملا کرد اما در این گزارش آمده که ماجرا از سوی ندا به مادر و سپس به دایی گفته میشود و پدر نیز در تهران باخبر میشود. دایی این کودک بلافاصله ماجرا را به رئیس پاسگاه منطقه اطلاع میدهد و ندا به پزشکی قانونی فرستاده میشود و بعد از تایید این ماجرا
از سوی پزشکی قانونی دستور بازداشت «ی.ن» صادر میشود. در حالی که دایی دخترک بعداً مدعی شد که «این فرد به قید ضمانت آزاد شده و به روستا بازگشته. او جلوی خانه ما رژه میرود و ما را مسخره میکند. دیگر خسته شدهایم. ندا انگشتنمای اهالی منطقه شده است. هر کجا میرویم حرف این ماجراست، اما کسی پاسخگو نیست!» جامعهشناسان معتقدند تشخیص کودکآزاری به علت حساسیت مساله، بسیار مشکل است به طوری که تجربه نشان داده جامعه بسیار سریع نسبت به آزار کودکان واکنش نشان میدهد و اگر این آزارها از نوع جنسی، به ویژه در دختران باشد، میزان جریحهدار شدن جامعه بیشتر خواهد بود. در حالی که از منظر حقوقی اینکه در نهایت به پرونده ندا عنوان رابطه نامشروع داده میشود، از چند منظر سوالبرانگیز است و چگونه میتوان قائل شد به اینکه کودک ۹ساله دارای اراده آزاد برای برقراری رابطه جنسی با فرد بالغ بوده است؟
در همین روزهایی که ماجرای تجاوز معلم مرد به ندا خبر داغ رسانهها بود، ویدئویی در برخی شبکههای مجازی منتشر شد که در آن دانشآموز اهوازی توسط دبیر یک دبیرستان به طرز شدیدی تنبیه بدنی شده بود. گرچه رئیس آموزش و پرورش شوش گفته است این معلم پس از این اتفاق ابراز پشیمانی کرده و از خانواده این دانشآموز قبل از انتشار این فیلم عذرخواهی کرده بود، اما تنبیه بدنی دانشآموز را توسط معلم تایید کرده و عنوان کرده شیطنتهای مکرر دانشآموز باعث عصبانیت معلم در کلاس درس شده و معلم با از دست دادن کنترل رفتاری خود اقدام به تنبیه بدنی دانشآموز کرده است. در حالی که با گذشت سالها و پیشرفت تکنولوژی و وسایل ارتباطی دیگر تنبیه بدنی موضوع پذیرفتهشدهای درون مدارس نیست و در سالهای اخیر هم تمامی مدیران و مسوولان آموزش و پرورش به این موضوع تاکید داشتهاند، اما به راستی چرا مدارس کشور برای کودکان ناامن شده است؟ جامعهشناسان بر این باورند موضوعی که جای نگرانی بسیاری دارد این است که چرا کودکان ما به بدن خود حساسیت لازم را ندارند و پدر و مادرهای نسل امروز نتوانستند به کودکان دختر و پسر خود آموزش دهند که چگونه نسبت به بدن خود حساسیت
داشته باشند. آنها معتقدند این آموزشها در هیچ سیستم دولتی که ساختاری فراگیر دارد، دیده نمیشود و به همین دلیل کودکی که تازه به جامعه وارد شده، یکباره در نقش دانشآموز با برخی تهاجمها به بدنش روبهرو میشود که دیگر نمیتواند در برابر این خشونتها واکنشی از خود نشان دهد. در صورتی که کارشناسان معتقدند قانون تنبیه دانشآموزان شرایطی را برای مدیران مدرسه جهت تنبیه فراهم کرده که شامل تذکر، اخطار شفاهی در حضور دانشآموزان، تغییر کلاس، اخطار کتبی، اخراج موقت و انتقال به مدرسه دیگر است و تنبیه بدنی همواره باید از خطوط قرمز آموزش و پرورش محسوب شود. اما با وجود این اتفاقات ناخوشایند در مدارس، آیا میتوان در اذهان عمومی تصویر نامناسبی را که از فضای مدارس کشور به وجود آمده تغییر داد؟
دیدگاه تان را بنویسید