تاریخ انتشار:
خطر ریزش در کمین تئاتر شهر
خاتمی: امام حسین(ع) خواستار عزت انسان بود
این روزها باز مهمترین بحران پایتخت و بسیاری از شهرهای بزرگ کشور آلودگی هواست. آلودگی هوا در هفته گذشته در تهران به نقطهای رسید که باز مهدهای کودک و مدارس تعطیل شدند و ادارات دولتی ساعاتی زودتر فعالیتهای خود را به پایان بردند شاید هوا برای تنفس مقداری قابل تحمل شود.
انتقاد از نام هیات متوسلین به ذوالجناح
در آستانه محرم امسال مجدداً ایران یکپارچه در سوگ فرزند پیامبر و خاندان او سیاهپوش شده است. با این حال برخی اقدامات دونشأن خاندان نبوت در این ایام سبب رنجش بسیاری از دلسوزان اسلام محمدی و تشیع علوی میشود. به طور نمونه روزنامه جمهوری اسلامی در ابتدای هفته گذشته از وجود هیاتی با نام «متوسلین به ذوالجناح» خبر داد و این نامگذاری را تقبیح کرد و به نقل از یک کارشناس مذهبی نوشت: «افرادی که با اینگونه نامها فعالیت کنند، به طور حتم اهداف انحرافی و خرافی دارند و باید با آنان برخورد شود.» سیدمحمد خاتمی رئیسجمهور اسبق نیز در این ایام از تصویری که از پیشوای سوم شیعیان در بسیاری از مداحیها ترسیم شده است ابراز نارضایتی کرده است. به گزارش سفیر او در انجمن شاعران ایران تصریح کرد: «...امام حسین میخواست انسان عزیز باشد و این عزت سرمایهای است که با هیچ چیز قابل معامله نیست و امام نشان داد برای این عزت حاضر است که بالاترین سختیها را تحمل بکند... جای تاسف و تاثر است که پیش از انقلاب چهره اباعبدالله (ع) درست خلاف واقع در جامعه ما ترویج میشد. شاید آنچه اتفاق افتاده هم با حسن نیت بوده ولی لااقل این انتظار بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که خودش درس گرفته از کربلا بود و از آن سرچشمه آمده بود ما نحوه دیگری نگاه داشته باشیم به اباعبدالله... خیلی نکتهها و پیامهای مهمی در زندگی اباعبدالله هست ولی آنچه آدم میتواند خلاصه کند و بگوید اینکه اباعبدالله مظهر عزت الهی و نیز خواستار عزت انسان بود و این برخلاف چهرهای است که گاه از ایشان تصویر میشود ... امروز خیلی صحبت از عزت و کرامت انسان میشود ولی شوربختانه کرامت و عزت انسان هم امروز به پای منافع نامشروع قدرتها در حال نابود شدن است.»
حسین زمان از هنرمندان کشور نیز در گفتوگو با سایت جماران از نگاهی دیگر به آسیبشناسی برنامههای این ایام پرداخته و تاکید کرد: «...به نظر من مداحیهای غیرمتعارف و شیوه رایج به خصوص از نوع متداول در برخی مداحیها اصولاً مردود و از اساس با ادبیات آیینی و به طور کلی با فرهنگ ایرانی و اسلامی ما منافات دارد. طی چند سال گذشته مشاهده میشود برخی مداحان برای جلب توجه، به شکل غیرمتعارف و ناصحیح از قالبهای مختلف موسیقایی چه غربی و چه ایرانی استفاده میکنند و با بهکارگیری ملودی ترانههای گوناگون از خوانندگان مورد علاقه مردم سعی در جذب مخاطب دارند که این خود نوعی بدعتگذاری زشت و ناشایست میباشد که متاسفانه رو به رشد است.»
ماهنامه «نسیمبیداری» نیز در یادداشتی با عنوان «حسین (ع) کارمند نمیخواهد» در این باره نوشت: «شاید نسل جوان امروز در ذهنش نیز نگنجد که تا چند دهه پیش فضای عزاداریهای این کشور با فضای امروز چه تمایزهایی داشت. هنوز اگر به آرشیوهای گذشته صدا و سیما بنگریم بدون شک مداحی آرمانی را میتوان در صدای دلنشین حاج آقا کوثری در حسینیه جماران به تصویر کشید که در آن سن و سال و با همان صدای معمولی مصائب حسین (ع) و خاندانش را زمزمه میکرد. اصولاً مداحی تا پیش از این، کارکردی کاملاً متفاوت با امروز داشت. در سالهایی نهچندان دور دوستداران فرزندان علی(ع) در هر منطقهای از این کشور به فراخور امکانات خود در دهه نخست محرم خودجوش و بدون انتظار کمک از کسی یا نهادی به عشق حسین و یاران او هیاتی برپا میکردند. ساکنان هر محل نیز به فراخور امکانات خود به یاری این مجالس میپرداختند. برخی مسوولیت نظافت تکیه یا مسجد را بر عهده میگرفتند، افرادی به تهیه و پخت غذای هیات همت میگماشتند، بعضی دیگر نیز که تهصدایی داشتند تلاش میکردند، به مداحی و ذکر مصائب امام بپردازند. در این تقسیم کار شأنیت ویژهای برای جوانی که مداحی میکرد نسبت به جوانی دیگر که علم هیات را به دوش میکشید و یا استکانها را میشست وجود نداشت.» در بخش دیگری از این یادداشت تاکید شده است: «...این روزها برخلاف قرون گذشته به نظر میرسد که ساختار مداحیهای کشور تا حدودی تغییر ماهیت داده و در حال بدل شدن به ساختاری بوروکراتیک و بزرگ مانند دیگر سازمانها و ادارات است. ساختاری که در آن برخی افراد به مداحی نه به عنوان عرض ارادت صرف به خاندان نبوت که به عنوان شغل مینگرند. بحث عشق به خاندان علی (ع) برای همه مسلمانان به ویژه شیعیان امری عاطفی و راهنماست، بدون شک دلیل بقا و گسترش مراسم بزرگداشت پیشوایان شیعه با همه فشارها و بیمهریها در 1400 سال گذشته وجود این عشق بوده است. با این توضیح باید تاکید کرد که ورود این چشمه جوشان به ساختارهای صلب سازمانی به جای جوشش عاشقان و شیفتگان حسین (ع) سبب تولید انبوه کارمندان دستگاهی میشود که به فکر معیشت خود خواهند بود. بدون شک ابراز ارادت یک عاشق به معشوق بسیار تاثیرگذارتر از انجام وظیفه یک کارمند در ازای دریافت حقوق خواهد بود. حسین (ع) عاشق میخواهد نه کارمند!
خطر ریزش در کمین تئاتر شهر
در ماههای اخیر بسیاری نگرانی خود را از وضعیت ساختمان تئاتر شهر بیان کردهاند، ساختمانی که به صورتی آبروی تئاتر این سرزمین است. شرق در گزارشی در این باره نوشته است: ...به لحظه انفجار مشکلات فنی و زیربنایی تئاتر شهر رسیدهایم. این جمله، هشداری جدی است؛ هشداری که قبلاً از سوی اتابک نادری مدیر کنونی تئاتر شهر هم داده شده بود، اما به نظر میرسد حداقل مدیران شهری و هنری به آن توجه نکرده و این ساختمان 41 ساله را به سمت یک فاجعه واقعی بردهاند؛ فاجعهای که اگرچه هنوز رخ نداده اما هیچکسی نمیتواند ضمانت کند که هر لحظه رخ ندهد. اتابک نادری، مدیر تئاتر شهر در آستانه بازسازی دوباره تئاتر شهر بار دیگر این هشدار را به کسانی که در حوالی این ساختمان هستند داده است. او در گفتوگو با ایسنا ضمن تاکید بر خطرناک بودن وضعیت تئاتر شهر گفته است: «نگرانی بسیار زیادی در این زمینه داریم چرا که تئاتر شهر مدتهاست باری به هر جهت فعالیت کرده اما امروز لحظه انفجار مشکلات آن است و باید اقدامی ضربالاجل انجام دهیم.» نادری قبل از آنکه مدیر تئاتر شهر باشد هنرمندی است که سالها در این ساختمان در نمایشهای مختلف حضور داشته است.
کاسبان زلزله ورزقان
درست مثل همین روزها در سال گذشته مناطق شمال غربی کشور دچار قهر زمین شد و با لرزهای بسیاری از هموطنانمان روی در نقاب خاک کشیدند. قانون در سالگرد این زلزله در گزارشی با عنوان کاسبان زلزله ورزقان از مصائب امروز منطقه نوشته است. این روزنامه مینویسد: «...پس از گذشت بیش از یک سال از آن واقعه تلخ هنوز مردم مسکن و کاشانهای مناسب ندارند. مردم ورزقان چشمشان به دست دولتمردان است تا شهرها و روستاهای تخریبشدهشان بازسازی شود، اما دولتمردان گویی تنها آیین سخنرانی و حرف زدن را خوب بلدند و وقتی پای عمل میرسد، دست و دلشان به کار نمیرود.» رحیمی معاون اول وقت رئیس دولت، در بازدید از مناطق زلزله زده شهرستان اهر گفته بود: «اولویت اول در مناطق زلزلهزده تلاش همهجانبه دولت در تامین سرپناه مناسب جهت اسکان دائم روستاییان و ساخت اماکن برای احشام است...تمام هم و غم دولت تسریع در تامین سرپناه برای زلزلهزدگان اهر، ورزقان و هریس است...» با این حال پس از یک سال هنوز در منطقه مردمی هستند که در چادر زندگی میکنند، بخشی هم در کانکس و یا در خانههای نیمهکاره سکونت دارند. انشاءالله مردم این منطقه با کمک مردم و نهادهای دولتی امسال زمستان را در خانههای خود سپری کنند..
دیدگاه تان را بنویسید