تاریخ انتشار:
ایران در هفتهای که گذشت
یادداشت کیهان مردم را به حرم کشاند
رامین: لاریجانی نگذاشت دروغ بزرگ آمریکا را افشا کنم
پس از یک هفته پرتنش در روابط سران سه قوه، با سفر محمود احمدینژاد به مصر و آزادی تهیهکننده فیلم پخششده توسط رئیس دولت دهم در مجلس،
پس از یک هفته پرتنش در روابط سران سه قوه، با سفر محمود احمدینژاد به مصر و آزادی تهیهکننده فیلم پخششده توسط رئیس دولت دهم در مجلس، انتظار این بود به احترام سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، دو جناح درگیر اصولگرا آتشبس اعلام کنند و در کنار ملت ایران سقوط رژیم استبدادی پهلوی را به جشن بنشینند. بنا بر گزارش رسانههای داخلی هرچند مردم طبق معمول از این مرحله هم سربلند بیرون آمدند، اما نمیتوان با قاطعیت درباره سربلندی برخی از جریانهای اصولگرا در آزمون 22 بهمنماه امسال سخن گفت. شاید همین امر هم سبب شده باشد که مقام معظم رهبری پس از راهپیماییهای سالگرد پیروزی انقلاب بیش و پیش از همه از ملت ایران قدردانی کنند. آیتالله خامنهای در روزهای پایانی هفته در کلاس درس خارج فقه با تقدیر و تشکر از بصیرت، شجاعت و موقعشناسی ملت ایران در خلق حماسه عظیم مردمی و باشکوه ۲۲ بهمن، این حضور گسترده مردمی را حادثهای بزرگ دانستند. ایشان تاکید کردند: «حضور همه اقشار از پیر و جوان، زن و مرد در صحنه آن هم در شرایطی که ۳۴ سال از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته است، بزرگترین نعمت الهی است که باید همه عمر را برای آن شکرگزاری کرد. مقام معظم
رهبری ضمن مقایسه برگزاری سالگرد جشن پیروزی انقلاب اسلامی در ایران با سایر کشورهایی که در آن انقلاب رخ داده است، افزودند: هنر بزرگ و برجسته این است که در ایران مردم خود، صاحبان انقلاب و کشور هستند و کار برگزاری جشن انقلاب بر دوش خود آنان است و به همین دلیل مردم از این ثروت عظیم، که مایه عزت و استقلال آنهاست حمایت میکنند و هر جا که نیاز باشد حضور خود را نشان میدهند.»
این مراسم با حواشی متفاوت همراه بود که برخی از آنان کام علاقهمندان نظام را تلخ کرد. شاید بتوان گفت یکی از بزرگترین حواشی این روز بخشهایی از سخنرانی رئیسجمهور بود که با هر تحلیلی نمیتوان از آن تلاش برای وحدت را استنتاج کرد. وی در این سخنرانی به برخی از برنامههای رقبا اشارهای تلویحی کرد و گفت: «...انشاءالله در آینده نزدیک درباره ابعاد توطئهای که برای ملت ایران در نظر گرفته بودند، توضیحاتی را خواهم داد که اگر برنامهریزیهای دولت نبود وضع چگونه میشد. آنها میخواستند شیرازه امور را از هم بگسلند... برای ادامه راه به وحدت بیشتری نیاز داریم تا خادمان در دولت فشار تحمیلی را از دوش ملت بردارند. در این شرایط انتظار نیست دولت هم از داخل و هم خارج تحت فشار باشد.» وی به انتخابات آتی نیز پرداخت و تصریح کرد: «...کسی فکر نکند رای مردم فقط یک عدد است. آرای مردم تجمع اراده و نظر مردم است که توسط منتخب آنها اجرایی میشود... شنیده شد برخی میخواهند انتخابات را مهندسی کنند. من با افتخار میگویم ملت راه خود را به خوبی میشناسد و باید اخلاق و قانون رعایت شود... امام عزیز فرمود ملت الهی شده است و کسی نمیتواند اراده خود را به ملت تحمیل کند.» وی در پایان سخنرانی خود نیز شعار جدید یاران حلقه خود را بر زبان آورد و گفت: «... زندهباد بهار.»
با همه این رویدادها و تلاش وافر احمدینژاد برای تبدیل شدن به چهره نخست این روز یک اتفاق بیسابقه همه نگاهها را به سمت قم معطوف کرد. از قرار معلوم در هنگام سخنرانی علی لاریجانی به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برخی از چهرههای منتسب به حمایت از دولت با شعارهایی وی را ساکت فتنه خواندند و با سنگ، مهر و کفش به وی هجوم آوردند. این رویداد سبب شد برای نخستین بار در طول عمر نظام سخنرانی یکی از سران سه قوه در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب قطع شود و عملاً مراسم ناتمام بماند.
روز ۲۳ بهمن رسانهها پر بودند از تحلیلها و اخباری درباره حواشی جشن دیروز. ایران-ارگان مکتوب دولت- در خبری از سانسور اظهارات احمدینژاد گلایه کرد و نوشت:... صدا و سیما که وظیفه انعکاس راهپیمایی دیروز و سخنرانی رئیسجمهور را داشت، قسمت آخر سخنان منتخب ملت را باز هم سانسور کرد. رئیسجمهور در قسمتی از سخنان خود تاکید کرد: آرزو دارند بین من و رهبری و ملت گسست ایجاد کنند، این آرزو را به گور خواهند برد... که این بخش صحبتهای دکتر احمدینژاد مورد سانسور رسانه به اصطلاح ملی در بخشهای مختلف خبری قرار گرفت. یا در قسمتی دیگر از سخنرانی رئیسجمهوری اسلامی ایران تصریح کرد: من به خاطر رهبری و تلخ نکردن کام مردم در این یومالله سکوت میکنم... که این بخش از صحبتهای وی نیز در بخشهای خبری با سانسور مواجه شد.
این روزنامه به رسانههای اصولگرا نیز حمله کرد و خبر داد: ... روز گذشته رئیسجمهور در سخنرانی خود به عنوان منتخب ملت به مطالب مهم و متنوعی اشاره کرد؛ اما در کمال تعجب بسیاری از رسانههایی که با هزینه بیتالمال اداره میشوند با بسیج نیروهای خود در روز تعطیل به تولید مصاحبه، ارسال پیامک و حاشیهسازی و ایجاد تنش در جامعه پرداختند. فارس که متعلق به یکی از نهادهای نظامی و امنیتی کشور است تنها در همان ساعات اولیه به تولید مصاحبههایی با تیترهایی از قبیل حجتالاسلام سالک: زندهباد بهار مانند مکتب ایرانی دوام ندارد / شعار باید توحیدی باشد ... حجتالاسلام ابراهیمی در گفتوگو با فارس: طرح شعار انتخاباتی در شأن یومالله ۲۲ بهمن و رئیسجمهور نبود... کوثری: تکرار شعار انتخاباتی نامزد دولت در تریبون عمومی «مهندسی انتخابات» است، پرداخت.
کیهان نیز در یادداشتی به قلم حسین شریعتمداری با اشاره به ناآرامی در سخنرانی رئیس مجلس در قم اعلام کرد: «...اخلالگران کمترین اعتقادی به رهبری انقلاب نداشته و خود را ملزم به پیروی از دستورات و رهنمودهای ایشان نمیدانستهاند... افراد یاد شده با اقدام اخلالگرانه خود» قطعاً به کشور خیانت کردهاند... با هیچ توجیه و توضیحی نمیتوان اخلالگران را در دایره نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ارزیابی کرد. دو روز بعد حسین شریعتمداری در یادداشتی دیگر به تاثیرگذاری این یادداشت پرداخت و نوشت: «...یادداشت دوشنبه نگارنده در ستون نکته کیهان با عنوان «کوک کدام ساز!؟» که به واکاوی اخلال دشمنپسند در مراسم ۲۲ بهمن شهر مقدس قم اختصاص داشت، بعد از انتشار بازتاب وسیع و گستردهای یافت... برخی از کسانی که با عوامل اخلال همراهی کرده بودند در تماس با کیهان میگفتند؛ از برخی مواضع رئیس مجلس ناراضی و حتی عصبانی بودیم و هنگامی که عدهای علیه او شعار دادند، به گمان اینکه آنها نیز فقط انگیزه ابراز مخالفت و نارضایتی از عملکرد رئیس مجلس را دارند، با آنان همصدا شدیم ولی بعد از آنکه مشاهده کردیم تعدادی از شعاردهندگان به سوی رئیس مجلس مهر و... پرتاب میکنند و در پی برهم زدن مراسم باشکوه ۲۲ بهمن هستند، متوجه شدیم فریب خوردهایم. این افراد فردای آن روز وقتی یادداشت کیهان را خوانده بودند احساس گناه کردند و بعد از پی بردن به خطای خویش به زیارت حضرت معصومه (س) رفته و از شهدا به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند، عذرخواهی کردند.»
توقیف مطبوعات توسط من دروغی بزرگ است
در هفته گذشته شرق گفتوگویی با محمدعلی رامین مشاور جنجالی محمود احمدینژاد منتشر کرد. وی در این مصاحبه به نکات جالبی اشاره کرد. رامین در بخشی از این مصاحبه به دفاع از کارنامه خود در معاونت مطبوعاتی ارشاد پرداخت. وی تاکید کرد: «اگر یک شخصی برای تامین زندگی و معیشت همسر و فرزندانش و پرداخت کرایه خانهاش، مواد مخدر یا مشروبات الکلی توزیع و جامعه را آلوده کند یا حتی در موردی شخصی ندانسته و ناخواسته در یک ساختار و باندی قرار گیرد که آن باند جامعه را آلوده کند، صرفاً به دلایل شخصی، نباید با او برخورد کرد؟... شما از عنوان روزنامهنگار استفاده ابزاری نکنید! اگر کسی با عنوان استاد یا دانشجو یا پزشک یا داروساز یا مدیر یا مهندس یا روحانی، جرمی را مرتکب شد، قانونگذار باید میان او و سایر مجرمان تفاوت قائل شود؟ این عناوین مسوولیت میآورد و نه مصونیت... اگر ما بخواهیم حریم رسانهای را پاکسازی بکنیم، آیا کار بدی برای رسانه کردهایم؟ اگر کاری بکنیم که کسی در رسانه، عامل نفاقافکنی در جامعه نباشد، اگر کاری بکنیم که رسانهها علم و آگاهی و روشنگری مفید و سازنده را توسعه بدهند و بتوانند اولویتها و نیازهای اصلی جامعه را ارتقا بدهند و ارزشهای دینی و ملی را تقویت کنند، کار بدی است؟... بستن روزنامهها توسط رامین یک دروغ بزرگ است؛ خیلی بزرگ... در اوج فتنه رسانهها آمدم و با قاطعیت و جدیت دنبال اجرای قانون بودم و جسارت برخورد را هم داشتم، یک فضای جدیدی ایجاد شد و بالاخره کسانی که میخواستند رقبایشان را حذف کنند، به خواستههایشان رسیدند و همهچیز هم به نام بنده تمام شد.»
رامین در بخش دیگری از این مصاحبه به سوابق خود نیز اشاره کرد و گفت: سال 1374 به دعوت آقای پورنجاتی برای همکاری در راهاندازی شبکه چهار سیما وارد سازمان شدم... از زمانی که آمدم ایران موضوعات زیادی را مطرح کردم، بعضی از آنها را آقایان اجازه ندادند منتشر کنم. یکی از آن بحثها این بود که میتوانستم در همان سال 1374 ثابت کنم آمریکاییها با بلوف زندگی میکنند. مثلاً زمانی که در ویتنام به بنبست رسیده بودند و فیدل کاسترو در کوبا و چهگوارا در آمریکای لاتین نفس آنها را گرفته بود، اینها یک مرتبه با چند بلوف تبلیغاتی آمدند فضای جهانی را به نفع خودشان عوض کردند، یکی از آن بلوفها ادعای رفتن به کره ماه بود... یک فیلم مستند نشان میدهد، صحنه فرود آپولوی
۱۱در کره ماه دروغین است و در یک استودیوی فیلمبرداری در آمریکا تهیه شده و بعدها تمام افراد دخیل در آن صحنهپردازی، یکییکی کشته شدند و آخرین بازمانده آنها پس از اعتراف و ارائه مستندات خود در این فیلم، ناگهان گم شد و دیگر هیچ کس از وی خبری نیافت. وقتی موضوع فیلم را به آقای علی لاریجانی گفتم، ایشان با احتمال اینکه کسی این حرف را از صدا و سیما نمیپذیرد، با انتشار آن مخالفت کرد.
این مراسم با حواشی متفاوت همراه بود که برخی از آنان کام علاقهمندان نظام را تلخ کرد. شاید بتوان گفت یکی از بزرگترین حواشی این روز بخشهایی از سخنرانی رئیسجمهور بود که با هر تحلیلی نمیتوان از آن تلاش برای وحدت را استنتاج کرد. وی در این سخنرانی به برخی از برنامههای رقبا اشارهای تلویحی کرد و گفت: «...انشاءالله در آینده نزدیک درباره ابعاد توطئهای که برای ملت ایران در نظر گرفته بودند، توضیحاتی را خواهم داد که اگر برنامهریزیهای دولت نبود وضع چگونه میشد. آنها میخواستند شیرازه امور را از هم بگسلند... برای ادامه راه به وحدت بیشتری نیاز داریم تا خادمان در دولت فشار تحمیلی را از دوش ملت بردارند. در این شرایط انتظار نیست دولت هم از داخل و هم خارج تحت فشار باشد.» وی به انتخابات آتی نیز پرداخت و تصریح کرد: «...کسی فکر نکند رای مردم فقط یک عدد است. آرای مردم تجمع اراده و نظر مردم است که توسط منتخب آنها اجرایی میشود... شنیده شد برخی میخواهند انتخابات را مهندسی کنند. من با افتخار میگویم ملت راه خود را به خوبی میشناسد و باید اخلاق و قانون رعایت شود... امام عزیز فرمود ملت الهی شده است و کسی نمیتواند اراده خود را به ملت تحمیل کند.» وی در پایان سخنرانی خود نیز شعار جدید یاران حلقه خود را بر زبان آورد و گفت: «... زندهباد بهار.»
با همه این رویدادها و تلاش وافر احمدینژاد برای تبدیل شدن به چهره نخست این روز یک اتفاق بیسابقه همه نگاهها را به سمت قم معطوف کرد. از قرار معلوم در هنگام سخنرانی علی لاریجانی به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برخی از چهرههای منتسب به حمایت از دولت با شعارهایی وی را ساکت فتنه خواندند و با سنگ، مهر و کفش به وی هجوم آوردند. این رویداد سبب شد برای نخستین بار در طول عمر نظام سخنرانی یکی از سران سه قوه در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب قطع شود و عملاً مراسم ناتمام بماند.
روز ۲۳ بهمن رسانهها پر بودند از تحلیلها و اخباری درباره حواشی جشن دیروز. ایران-ارگان مکتوب دولت- در خبری از سانسور اظهارات احمدینژاد گلایه کرد و نوشت:... صدا و سیما که وظیفه انعکاس راهپیمایی دیروز و سخنرانی رئیسجمهور را داشت، قسمت آخر سخنان منتخب ملت را باز هم سانسور کرد. رئیسجمهور در قسمتی از سخنان خود تاکید کرد: آرزو دارند بین من و رهبری و ملت گسست ایجاد کنند، این آرزو را به گور خواهند برد... که این بخش صحبتهای دکتر احمدینژاد مورد سانسور رسانه به اصطلاح ملی در بخشهای مختلف خبری قرار گرفت. یا در قسمتی دیگر از سخنرانی رئیسجمهوری اسلامی ایران تصریح کرد: من به خاطر رهبری و تلخ نکردن کام مردم در این یومالله سکوت میکنم... که این بخش از صحبتهای وی نیز در بخشهای خبری با سانسور مواجه شد.
این روزنامه به رسانههای اصولگرا نیز حمله کرد و خبر داد: ... روز گذشته رئیسجمهور در سخنرانی خود به عنوان منتخب ملت به مطالب مهم و متنوعی اشاره کرد؛ اما در کمال تعجب بسیاری از رسانههایی که با هزینه بیتالمال اداره میشوند با بسیج نیروهای خود در روز تعطیل به تولید مصاحبه، ارسال پیامک و حاشیهسازی و ایجاد تنش در جامعه پرداختند. فارس که متعلق به یکی از نهادهای نظامی و امنیتی کشور است تنها در همان ساعات اولیه به تولید مصاحبههایی با تیترهایی از قبیل حجتالاسلام سالک: زندهباد بهار مانند مکتب ایرانی دوام ندارد / شعار باید توحیدی باشد ... حجتالاسلام ابراهیمی در گفتوگو با فارس: طرح شعار انتخاباتی در شأن یومالله ۲۲ بهمن و رئیسجمهور نبود... کوثری: تکرار شعار انتخاباتی نامزد دولت در تریبون عمومی «مهندسی انتخابات» است، پرداخت.
کیهان نیز در یادداشتی به قلم حسین شریعتمداری با اشاره به ناآرامی در سخنرانی رئیس مجلس در قم اعلام کرد: «...اخلالگران کمترین اعتقادی به رهبری انقلاب نداشته و خود را ملزم به پیروی از دستورات و رهنمودهای ایشان نمیدانستهاند... افراد یاد شده با اقدام اخلالگرانه خود» قطعاً به کشور خیانت کردهاند... با هیچ توجیه و توضیحی نمیتوان اخلالگران را در دایره نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ارزیابی کرد. دو روز بعد حسین شریعتمداری در یادداشتی دیگر به تاثیرگذاری این یادداشت پرداخت و نوشت: «...یادداشت دوشنبه نگارنده در ستون نکته کیهان با عنوان «کوک کدام ساز!؟» که به واکاوی اخلال دشمنپسند در مراسم ۲۲ بهمن شهر مقدس قم اختصاص داشت، بعد از انتشار بازتاب وسیع و گستردهای یافت... برخی از کسانی که با عوامل اخلال همراهی کرده بودند در تماس با کیهان میگفتند؛ از برخی مواضع رئیس مجلس ناراضی و حتی عصبانی بودیم و هنگامی که عدهای علیه او شعار دادند، به گمان اینکه آنها نیز فقط انگیزه ابراز مخالفت و نارضایتی از عملکرد رئیس مجلس را دارند، با آنان همصدا شدیم ولی بعد از آنکه مشاهده کردیم تعدادی از شعاردهندگان به سوی رئیس مجلس مهر و... پرتاب میکنند و در پی برهم زدن مراسم باشکوه ۲۲ بهمن هستند، متوجه شدیم فریب خوردهایم. این افراد فردای آن روز وقتی یادداشت کیهان را خوانده بودند احساس گناه کردند و بعد از پی بردن به خطای خویش به زیارت حضرت معصومه (س) رفته و از شهدا به خاطر گناهی که مرتکب شده بودند، عذرخواهی کردند.»
توقیف مطبوعات توسط من دروغی بزرگ است
در هفته گذشته شرق گفتوگویی با محمدعلی رامین مشاور جنجالی محمود احمدینژاد منتشر کرد. وی در این مصاحبه به نکات جالبی اشاره کرد. رامین در بخشی از این مصاحبه به دفاع از کارنامه خود در معاونت مطبوعاتی ارشاد پرداخت. وی تاکید کرد: «اگر یک شخصی برای تامین زندگی و معیشت همسر و فرزندانش و پرداخت کرایه خانهاش، مواد مخدر یا مشروبات الکلی توزیع و جامعه را آلوده کند یا حتی در موردی شخصی ندانسته و ناخواسته در یک ساختار و باندی قرار گیرد که آن باند جامعه را آلوده کند، صرفاً به دلایل شخصی، نباید با او برخورد کرد؟... شما از عنوان روزنامهنگار استفاده ابزاری نکنید! اگر کسی با عنوان استاد یا دانشجو یا پزشک یا داروساز یا مدیر یا مهندس یا روحانی، جرمی را مرتکب شد، قانونگذار باید میان او و سایر مجرمان تفاوت قائل شود؟ این عناوین مسوولیت میآورد و نه مصونیت... اگر ما بخواهیم حریم رسانهای را پاکسازی بکنیم، آیا کار بدی برای رسانه کردهایم؟ اگر کاری بکنیم که کسی در رسانه، عامل نفاقافکنی در جامعه نباشد، اگر کاری بکنیم که رسانهها علم و آگاهی و روشنگری مفید و سازنده را توسعه بدهند و بتوانند اولویتها و نیازهای اصلی جامعه را ارتقا بدهند و ارزشهای دینی و ملی را تقویت کنند، کار بدی است؟... بستن روزنامهها توسط رامین یک دروغ بزرگ است؛ خیلی بزرگ... در اوج فتنه رسانهها آمدم و با قاطعیت و جدیت دنبال اجرای قانون بودم و جسارت برخورد را هم داشتم، یک فضای جدیدی ایجاد شد و بالاخره کسانی که میخواستند رقبایشان را حذف کنند، به خواستههایشان رسیدند و همهچیز هم به نام بنده تمام شد.»
رامین در بخش دیگری از این مصاحبه به سوابق خود نیز اشاره کرد و گفت: سال 1374 به دعوت آقای پورنجاتی برای همکاری در راهاندازی شبکه چهار سیما وارد سازمان شدم... از زمانی که آمدم ایران موضوعات زیادی را مطرح کردم، بعضی از آنها را آقایان اجازه ندادند منتشر کنم. یکی از آن بحثها این بود که میتوانستم در همان سال 1374 ثابت کنم آمریکاییها با بلوف زندگی میکنند. مثلاً زمانی که در ویتنام به بنبست رسیده بودند و فیدل کاسترو در کوبا و چهگوارا در آمریکای لاتین نفس آنها را گرفته بود، اینها یک مرتبه با چند بلوف تبلیغاتی آمدند فضای جهانی را به نفع خودشان عوض کردند، یکی از آن بلوفها ادعای رفتن به کره ماه بود... یک فیلم مستند نشان میدهد، صحنه فرود آپولوی
۱۱در کره ماه دروغین است و در یک استودیوی فیلمبرداری در آمریکا تهیه شده و بعدها تمام افراد دخیل در آن صحنهپردازی، یکییکی کشته شدند و آخرین بازمانده آنها پس از اعتراف و ارائه مستندات خود در این فیلم، ناگهان گم شد و دیگر هیچ کس از وی خبری نیافت. وقتی موضوع فیلم را به آقای علی لاریجانی گفتم، ایشان با احتمال اینکه کسی این حرف را از صدا و سیما نمیپذیرد، با انتشار آن مخالفت کرد.
دیدگاه تان را بنویسید