شکل انزوا

چین و  14کشور دیگر روز یکشنبه هفته گذشته در پایان سی‌وهفتمین اجلاس آسه‌آن (اتحادیه کشورهای جنوب‌شرق آسیا) توافق‌نامه‌ای برای شکل دادن به بزرگ‌ترین بلوک تجارت آزاد در جهان امضا کردند؛ کشورهایی که یک‌سوم اقتصاد جهان را شامل می‌شوند. این توافق بین چین، ژاپن، کره‌جنوبی، استرالیا و نیوزیلند و 10 کشور جنوب‌شرق آسیاست و امضاکنندگان، در مجموع، 30 درصد اقتصاد جهان را در دست دارند.

اقتصاددانان تا همین اواخر توجه سیاستگذاران را به مزیت‌های تجارت با همسایگان جلب می‌کردند. آن‌قدر تعلل کردیم که اکنون تجارت با بیشتر همسایگان نیز غیرممکن شده است. خیلی از کشورها یا تحت فشارهای آمریکا یا به میل خودشان رابطه با ایران را به حداقل رسانده‌اند یا رسماً شرایطی ایجاد کرده‌اند که عملاً تجارت با آنها امکان‌پذیر نیست. اخیراً ارمنستان از ایران به خاطر مواضعش در جنگ اخیر دلخور است. با نفوذ اسرائیل به امارات‌ متحده‌عربی و بحرین و دیگر کشورهای منطقه و همکاری نزدیک با آذربایجان، شانس تجارت با این کشورها به شدت کاهش یافته است. افغانستان و عراق تحت نفوذ آمریکا هستند و ...

ما کجای جهان ایستاده‌ایم؟

معنی انزوا این نیست که با آمریکا رابطه نداریم، این است که نه تنها عضو هیچ اتحادیه درست و حسابی نیستیم که دیگر توان تجارت با همسایگان را هم نداریم. مردم از خود می‌پرسند اینکه دیگر چین است و آمریکا نیست پس چرا ما عضو هیچ اتحادیه‌ای نیستیم؟

در این پرونده تلاش می‌کنیم به این پرسش پاسخ دهیم اگر بخواهیم با همسایگان تجارت رسمی داشته باشیم، با کدام همسایه می‌توانیم تجارت کنیم؟