شکاف بزرگ

برایان بوکیست (Boquist) سناتور ایالت اورگان، طرفداران خود را جدی می‌گیرد. او از مخفیگاهش که ظاهراً در آیداهو قرار دارد پیام داد جوانان خود را بفرستید و مسلح شوید. من قصد ندارم یک زندانی سیاسی در ایالت اورگان باشم. آقای بوکیست و دیگر همکاران جمهوریخواهش از 20 ژوئن مجلس سنای ایالتی در سالم (Salem) را در تلاش برای جلوگیری از تصویب لایحه تغییرات اقلیمی ترک کردند. کیت براون فرماندار دموکرات علاقه‌مند به تصویب لایحه از اختیارات قانونی خود استفاده کرد تا قانونگذاران را فراخواند و دموکرات‌ها بتوانند به حد نصاب برسند. اما تهدیدات شبه‌نظامیان مسلح باعث شد مجلس به‌طور کامل تعطیل شود.

وقتی این رویارویی‌های سبک غربی به پایان برسد اورگان آخرین ایالتی خواهد بود که قانون جاه‌طلبانه کاهش تصاعد گازهای گلخانه‌ای را تصویب می‌کند. قانون اورگان برنامه‌ای برای تعیین سقف و کنترل مبادلات کالاهای کربنی با هدف مهار آلودگی کربنی است. ایالت نیویورک قصد دارد اهداف بلندپروازانه برق بدون کربن تا سال 2040 و اقتصاد با کربن خنثی تا سال 2050 را به تصویب برساند. امسال طیف وسیعی از ایالات شامل کلرادو، واشنگتن و نیومکزیکو قوانین انرژی پاک را به تصویب رساندند. همه این تحولات در حالی روی می‌دهد که سیاست زیست‌محیطی فدرال تحت تاثیر دولتی قرار دارد که تغییرات اقلیمی را مشکل شایسته توجه نمی‌داند و علاقه‌مند است قوانین مربوط به کاهش فرآیند آن را لغو کند.

پس از آنکه کالیفرنیا در چند دهه قبل مقررات سختگیرانه محیط زیستی را به تصویب رساند سایر ایالت‌ها از آن پیروی کردند. اعمال استانداردهای شدید کارایی برای ماشین‌آلات، کسب‌وکارها و وسایل نقلیه باعث شد میزان تصاعد آلاینده‌ها در ایالات طلایی کاهش یابد. طی سال‌های 2000 تا 2016 میزان تصاعدها در ایالت کالیفرنیا 9 درصد پایین آمد در حالی که اقتصاد و جمعیت این ایالت رشد کرد.

استانداردهای انرژی تجدیدپذیر که الزام می‌دارند درصد فزاینده‌ای از برق باید از منابع تجدیدپذیر تامین شود باعث شد از سال 2002 به بعد نوآوری‌های زیادی در این عرصه صورت گیرد. همچنین از سال 2013 کالیفرنیا برنامه تعیین سقف و مبادله را به اجرا گذاشت که از طریق سقف گذاشتن بر تصاعدهای حداکثری کربن را قیمت‌گذاری می‌کند. این طرح 85 درصد از تصاعدات گازهای گلخانه‌ای را تحت پوشش قرار می‌دهد. در حال حاضر بهای یک تن دی‌اکسید کربن 45 /17 دلار تعیین شده که مبلغی بزرگ اما از هزینه کلی آلودگی کربنی کمتر است. برآورد می‌شود که هزینه کلی آلودگی کربنی 50 دلار برای هر تن باشد. دالاس برتراو (Burtraw) از نهاد «منابع برای آینده» که ریاست کمیته مشاوره بازاری برنامه را برعهده دارد می‌گوید هنوز نمی‌توان نقش خاص طرح تعیین سقف و مبادله را بر کاهش تصاعدها اندازه گرفت اما هرچه سقف کوتاه‌تر شود و قیمت‌ها بالاتر رود اهمیت نقش آن بیشتر خواهد شد.

اما سیاست‌ها در میان اعضای جدید ائتلاف ایالت‌های  سبز تفاوت زیادی دارند. در کرانه غربی برنامه‌ها با جزئیات بیان می‌شوند. جی اینسلی (Jay Inslee) فرماندار ایالت واشنگتن که با دستور کار اقلیم‌محور در درازمدت به ریاست‌جمهوری می‌اندیشد در ماه می لایحه‌ای را به امضا رساند که طبق آن عرضه انرژی در ایالت تا سال 2025 عاری از زغال‌سنگ خواهد بود. واشنگتن که از مدت‌ها قبل از برق‌آبی استفاده می‌کند قصد دارد با تجدید سازمان تولید برق به این هدف دست یابد. برنامه از این هم پیشتر می‌رود. عرضه انرژی در ایالت باید تا سال 2030، 100درصد غیروابسته به کربن و تا سال 2045 عاری از کربن باشد.

در ایالت‌هایی مانند واشنگتن که در آن فرمانداران و قانونگذاران بیشتر از حزب دموکرات هستند بیشتر از آنکه به سمت قیمت‌گذاری کربن بروند به اهداف تجدیدپذیر و یارانه‌های انرژی پاک گرایش پیدا کرده‌اند. در دوره شش‌ساله فرمانداری آقای اینسلی، اهالی واشنگتن دو بار در همه‌پرسی مالیات کربن را رد کردند. آقای اینسلی صنعت نفت و گاز را مقصر می‌داند که هنوز نتوانسته خود را با نیاز به تحول و گذار وفق دهد. اگرچه اقتصاددانان از مالیات کربن حمایت می‌کنند اما این مالیات در میان رای‌دهندگان طرفداری ندارد.

اگر طرح اورگان به خاطر خروج قانونگذاران جمهوریخواه کنار گذاشته نشود می‌تواند این فرآیند گذار را هدایت کند. نقطه مرکزی این طرح برنامه تعیین سقف و مبادله‌ای شبیه برنامه کالیفرنیاست که در نهایت می‌تواند در همان بازار برق منطقه‌ای ادغام شود. طبق این طرح سطوح تصاعدها تا سال‌های 2035 و 2050 به ترتیب به 45 و 80 درصد کمتر از سطوح سال 1990 خواهند رسید.

اجرای طرح تعیین سقف و مبادله برای یک ایالت کوچک به‌تنهایی دشوار است. شاید در صورت افزایش بهای انرژی خروج از کالیفرنیا برای کسب‌وکارها سخت باشد اما آنها به آسانی می‌توانند از ایالت‌های کوچک خارج شوند. همچنین هزینه‌های اجرایی و احتمال بروز اختلال در بازارهای کوچک کربن بالاتر است.

سیب بزرگ سبز

نیویورک رویکردی متفاوت دارد. هم به این دلیل که اهدافی بلندپروازانه دارد و هم به این خاطر که روش‌های آن برای دستیابی به اهداف نامشخص هستند. ایالت نیویورک از قبل انبوهی از قوانین و برنامه‌هایی دارد که از انرژی پاک و مزارع برق خورشیدی و بادی حمایت می‌کنند. اندرو کومو (Cuomo) فرماندار ایالت قصد دارد لایحه جدیدی را به قانون تبدیل کند. این لایحه قوانین قبلی را تقویت می‌کند. طبق این لایحه تا سال 2030 باید 70 درصد از تولید برق از طریق منابع تجدیدپذیر انجام شود. تا سال 2040 نیز تمام فرآیند تولید برق باید بدون تصاعد گازهای گلخانه‌ای باشد. همچنین، تا سال 2050 در کل اقتصاد نیویورک سطوح تصاعد باید 85 درصد کمتر از سطوح سال 1990 باشد و 15 درصد باقی‌مانده را نیز باید از طریق برنامه‌هایی مانند فناوری استحصال کربن از بین برد.

قانونگذاران وارد جزئیات نمی‌شوند و وظیفه آن را برعهده «شورای اقدام اقلیمی» می‌گذارند که باید توصیه‌های لازم را تدوین کند. کاترین وایلد رئیس گروه تجاری «مشارکت برای نیویورک» می‌گوید او از تلاش‌های مربوط به مقابله با تغییرات اقلیمی حمایت می‌کند اما نگران آن است که وقتی یک نیروگاه بزرگ هسته‌ای تعطیل می‌شود چالش‌های عملی مهمی در تامین برق شهر نیویورک آشکار شوند. ماه گذشته این ایالت پروژه خط لوله گاز طبیعی جدید را رد کرد. مخالفان می‌گفتند این طرح اهداف اقلیمی ایالت نیویورک را تضعیف می‌سازد.

ایالت‌ها در واکنش به بی‌تفاوتی دولت ترامپ به تلاش‌هایشان سرعت داده‌اند. از سال 2007 که یک حکم دادگاه عالی دی‌اکسید کربن را به عنوان یک آلاینده خطرناک طبقه‌بندی کرد آژانس حمایت از محیط زیست (EPA) به‌طور قانونی موظف شده است تا بر تصاعد دی‌اکسید کربن نظارت کند. این آژانس در زمان دولت باراک اوباما مقرراتی با چشم‌انداز درازمدت با عنوان برنامه انرژی پاک تدوین کرد. هدف از این برنامه کاهش تصاعد آلاینده‌ها در تولید برق از طریق حذف زغال‌سنگ بود. البته این قانون در دادگاه‌ها معطل ماند و هیچ‌گاه به اجرا گذاشته نشد.

چند هفته قبل، رئیس‌جمهور دونالد ترامپ جایگزینی با عنوان قانون انرژی پاک مقرون به صرفه (ACE) را برای برنامه انرژی پاک معرفی کرد. طبق ادعای ترامپ، این قانون به معنای احیای صنعت زغال‌سنگ نیست اما هر رئیس‌جمهور دموکرات آینده که قصد حذف آن را داشته باشد مجبور خواهد شد فرآیند طولانی قانونگذاری چندساله را بپیماید. علاوه بر این، از آنجا که تدوین قانون ACE با بی‌دقتی تمام انجام گرفت احتمالاً این قانون برای صاحبان نیروگاه‌ها دردسرآفرین خواهد شد.

همچنین دولت ترامپ تلاش می‌کند اجرای استانداردهای سوخت اتومبیل‌ها را که در دولت اوباما تدوین شدند به تاخیر اندازد و جلو تدوین استانداردهای بالاتر در ایالت کالیفرنیا را بگیرد. خودروسازان که متهم این قضایا هستند در برابر استانداردهای جدید واکنشی نشان نمی‌دهند یا با آن مخالف‌اند. اما تولیدکنندگان نفت خوشحال‌اند. اقدامات دولت ترامپ در حالی انجام می‌گیرند که آژانس حمایت از محیط زیست مرتب مزایای همکاری فدرالی در سیاست‌های محیط زیستی و عدم مطلوبیت الزام یک راه‌حل برای همه را گوشزد می‌کند. معمولاً در گذشته این اتفاق زمانی رخ می‌داد که ایالت‌ها قصد داشتند مقررات را دور بزنند نه زمانی‌که قصد افزودن مواردی را به آنها دارند.

15 درصد از تصاعد گازهای گلخانه‌ای جهان در آمریکا انجام می‌شود. ایالت‌ها و شهرهایی که برنامه‌های بلندپروازانه‌ای در ارتباط با تحولات اقلیمی دارند مسوول بخش کوچکی از این تصاعدها هستند. کاهش چشمگیر تصاعدها در آمریکا عمدتاً ریشه در قیمت‌ها دارد. گاز طبیعی ارزان‌تر شده و هزینه انرژی‌های تجدیدپذیر به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است. در دهه گذشته هزینه انرژی‌های بادی و خورشیدی به ترتیب 50 و بیش از 80 درصد کاهش یافت. ایالت‌ها و شهرها می‌توانند اندکی مانع این روند ملی شوند.

کشوری با دو موضع‌گیری که در آن ایالت‌های پیشرفته دموکرات با قوانین سختگیرانه زیست‌محیطی یک راه را در پیش می‌گیرند و ایالت‌های جمهوریخواه راهی دیگر، تصویر مطلوبی ندارد. اما سروین بورنشتاین (Severin Borenstein) اقتصاددان دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید برنامه‌های ایالات دانش ارزشمندی خلق می‌کنند قبل از آنکه کل کشور در این مسیر قرار گیرد. آنها همچنین نمونه‌ای مطالعاتی را برای بقیه نقاط جهان فراهم

می‌سازند. تولید گازهای گلخانه‌ای در چین تقریباً دو برابر آمریکاست. دیوانسالاران چینی چندین بار به منظور بررسی برنامه کالیفرنیا از این ایالت بازدید کرده‌اند.

منبع: اکونومیست