سیاست زیست‌محیطی
دستکاری محاسبات
اقتصاددانان اقلیمی هزینه اجتماعی کربن (SCC) را مهم‌ترین عدد برای بشریت می‌دانند. این عدد هزینه هر تن دی‌اکسیدکربن اضافی آلاینده را بیان می‌کند که در حال حاضر حدود 47 دلار است. با استفاده از این رقم مقررات زیست‌محیطی وضع می‌شوند که تاثیر اقتصادی آنها بیش از یک تریلیون دلار بوده است. اما اکنون که آژانس حمایت از محیط زیست (EPA) تحت ریاست اسکات پروت قرار گرفته است، احتمال دارد که محاسبات دوباره صورت گیرند. اسکات پروت خود به تغییرات اقلیمی باور چندانی ندارد و از سوخت‌های فسیلی حمایت می‌کند. او به تازگی پیشنهاد کرد تا «برنامه انرژی پاک» را که قانونی مربوط به دوران اوباما و با هدف کنترل تصاعد دی‌اکسیدکربن از نیروگاه‌هاست ملغی سازد. آژانس حمایت از محیط زیست هزینه اجتماعی کربن را به شدت پایین آورد. طبق محاسبات جدید این عدد بین یک و شش دلار است که کاهش 87 تا 98درصدی دارد.
آقای پروت که خود را متعهد می‌داند کارهای دولت قبل را بی‌اثر سازد، می‌تواند از عدد جدید بهره ببرد و حذف مقررات زیست‌محیطی مربوطه را توجیه کند.
پس از آنکه دادگاهی در سال 2008 حکم کرد که مقررات‌گذاران باید اثرات خارجی تصاعد دی‌اکسیدکربن را مدنظر قرار دهند، آژانس‌ها برآوردهای مختلفی از هزینه آن به عمل آوردند. این محاسبات به مدل‌سازی همزمان تغییرات اقلیمی و تاثیر آن بر سلامت انسان، مهاجرت و بهره‌وری اقتصادی نیاز دارد. بنابراین محاسبه هزینه اجتماعی کربن کاری بسیار دشوار و پیچیده است. دولت اوباما در سال 2009 کمیته‌ای مرکب از متخصصان را مامور این کار کرد. کمیته در همان سال برآوردهایش را انتشار داد.
دونالد ترامپ در ماه مارس یک آیین‌نامه اجرایی صادر و کمیته را منحل کرد. رهنمودهای فنی کمیته (از جمله برآوردهای هزینه اجتماعی برای سایر گازهای گلخانه‌ای مانند متان و اکسید نیتروژن) نیز کنار گذاشته شدند.
از آنجا که مقررات را می‌توان تحت پیگیری قانونی قرار داد، آقای پروت نمی‌تواند در آژانس حمایت از محیط زیست کار زیادی انجام دهد. بی‌توجهی به هزینه دی‌اکسیدکربن در دادگاه عواقب خوبی نخواهد داشت. امتناع از عدم معرفی جایگزینی برای برنامه انرژی پاک نیز او را با خط قرمز آشکارتری مواجه می‌سازد: دادگاه عالی در سال 2007 حکم داد که گازهای گلخانه‌ای برای سلامت انسانی خطرآفرین هستند. رد یافته‌های مربوط به مخاطره‌آمیز بودن این گازها مستلزم آن است که آژانس حمایت از محیط زیست بتواند استدلال‌های قانع‌کننده‌ای مطرح سازد که تصاعد این گازها ربطی به گرمایش جهانی ندارد؛ امری که چشم‌انداز آن بعید به نظر می‌رسد. طرفداران سوخت‌های فسیلی در دولت ترامپ همواره تلاش می‌کنند مزایای مربوط به صنایع سوخت‌های فسیلی را برجسته سازند. همزمان آنها تلاش می‌کنند با ارقام و استدلال‌های غلط به مکان‌های نامناسب نروند تا مبادا در تله گرفتار و برای همیشه خاموش شوند.
در مقابل، آژانس حمایت از محیط زیست تصمیم گرفت هزینه اجتماعی کربن را کمتر نشان دهد. در این روش به جای استفاده از مزایای جهانی کاهش کربن، مزایای داخلی آن در محاسبات لحاظ شد در حالی که مزایای جهانی معیار محاسبه این هزینه در دوران اوباما بود. از آنجا که آمریکا مسوول 15 درصد از تصاعد جهانی دی‌اکسیدکربن است، به نظر می‌رسد در محاسبات جدید رقم جهانی بر هفت تقسیم شده باشد. روش دیگر آن است که نرخ کاهش را بالا بگیرند. از آنجا که بسیاری از هزینه‌های تغییرات اقلیمی در آینده دور آشکار می‌شوند، این روش به میزان زیادی هزینه برآوردی تصاعد دی‌اکسیدکربن را پایین می‌آورد.
محاسبات قبلی هزینه اجتماعی کربن دقیق و کامل نبود. آکادمی ملی علوم در ماه ژانویه گزارشی 300صفحه‌ای برای اصلاح آن تهیه کرد. مایکل گرین‌استون که در زمان اوباما عضو شورای مشاوران اقتصادی بود، می‌گوید: «همگان بر این عقیده بودند که هزینه اجتماعی کربن باید به‌روزرسانی شود. اما این به‌روزرسانی باید با توجه به بهبود درک ما از اوضاع صورت گیرد. در عوض دولت ترامپ علم را نادیده می‌گیرد و تلاش می‌کند راه‌هایی برای کاهش مقررات بیابد بدون آنکه شواهدی تحلیلی برای این کار داشته باشد.
