ژنتیک طلاق

همگان به خوبی می‌دانند که احتمال بروز طلاق در میان فرزندان طلاق پس از بزرگ شدن بیشتر است. اما مشخص نیست این تمایل تا چه اندازه از تربیت ناشی می‌شود؛ یعنی فرزندان در زندگی آتی خود رفتارهایی را تکرار می‌کنند که از والدین خود آموخته‌اند و چه مقدار آن از طبیعت سرچشمه می‌گیرد. یعنی فرزندان طلاق ژن‌هایی را به ارث برده‌اند که به رفتار شکننده پیوند ازدواج منجر می‌شوند. با این حال تحقیق جسیکا سالوادور و کنث کندلر (Kenneth Kendler) از موسسه ژنتیک رفتاری و روانی ویرجینیا توانست اهمیت ژن‌ها را به اثبات رساند.

دکتر سالوادور و دکتر کندلر برای بررسی نقش ژن‌ها به دفاتر ثبت احوال سوئد مراجعه کردند. این پایگاه‌های داده‌ها جنسیت، سال تولد، سال مرگ، وضعیت تاهل، سابقه جنایی، تحصیل و اعتیاد به الکل را برای همه شهروندان سوئدی ثبت می‌کنند. آنها همچنین جزئیات اطلاعات مربوط به والدین اصلی و والدین‌خوانده در مورد فرزندانی را که به فرزندخواندگی پذیرفته می‌شوند حفظ می‌کنند. 

محققان با استفاده از این داده‌ها کار دشوار تحلیل ازدواج 19715 فرزندخوانده را آغاز کردند تا بفهمند چه تعداد از آنها به طلاق ختم شده و اینکه آیا نرخ طلاق آنها به طلاق بین والدین اصلی یا والدین‌خوانده آنها ارتباط دارد یا خیر. نتایج نشان داد اگر والدین اصلی طلاق گرفته باشند احتمال طلاق بین فرزندان 20 درصد بیشتر از زمانی است که والدین اصلی با هم زندگی کرده باشند اما این‌گونه احتمال و رابطه‌ای با والدین‌خوانده دیده نشد. 

با وجود این نتایج، دکتر سالوادور و دکتر کندلر به وضعیت فرزندان‌خوانده و فرزندان اصلی در یک خانواده نگاه کردند. همان‌طور که انتظار می‌رفت آنها مشاهده کردند احتمال طلاق در میان فرزندان اصلی از فرزندان‌خوانده بیشتر است. آنها همچنین متوجه شدند که اگر یکی از فرزندان اصلی طلاق بگیرد احتمال بروز طلاق در میان دیگر فرزندان 20 درصد بالاتر می‌رود این امر در مورد فرزندان‌خوانده مصداق پیدا نمی‌کند.  بنابر استدلال دکتر سالوادور و دکتر کندلر این نتایج نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در انتقال طلاق در بین نسل‌ها دارد. بنابراین لازم است هنگام ارائه خدمات مشاوره‌ای به افرادی که فرزندان طلاق هستند این موضوع مورد توجه قرار گیرد حتی اگر این فرزندان والدین اصلی خود را هیچ‌گاه ندیده باشند.