پول زور
آیا دولت چهاردهم اصلاح سیاست‌های مالیاتی را کلید می‌زند؟
چند سالی است که دولت، به‌طور خاص دولت سیزدهم، به خاطر کاهش درآمدهایشان از طریق نفت، روی افزایش درآمدهای مالیاتی تمرکز کرده است. تمرکز بر دریافت بیشتر مالیات در زمانی که شرایط اقتصادی سخت است و چه بنگاه و چه خانوار در دوران عسرت به سر می‌برند، موجب تحمیل سختی مضاعف بر آنها می‌شود و نارضایتی از نظام مالیاتی را به دنبال دارد؟ پس دولت در این شرایط باید چه مسیری در پیش بگیرد؟
طبیعی است که هیچ مالیات‌دهنده‌ای با رغبت و رضایت مالیات نپردازد و بخشی از پولش را به دولت ندهد؛ مگر در برابرش خدمات ملموس دریافت کند و دولت در برابر آنچه می‌گیرد شفاف و روشن به مردم پاسخ بدهد. مسئله‌ای که حداقل در ایران سابقه ندارد. در چنین شرایطی اضافه کردن انواع و اقسام مالیات‌ها چون مالیات بر عایدی سرمایه، مالیات بر خانه‌های خالی، مالیات بر مجموع درآمد و... بعید است اثر مثبتی حداقل از نظر ذهنی بر شهروندان و صاحبان کسب‌وکار داشته باشد، گرچه برخی از آنها هم با وجود تبلیغات فراوان عملاً به نتیجه‌ای نمی‌رسد.
دولت چهاردهم در حوزه مالیات باید مسیری طی کند که با بهبود درآمدهای مالیاتی، به مالیات‌دهندگان هم فشار بیشتری وارد نکند و احتمالاً راه آن کاهش معافیت‌ها، جلوگیری از فرارها و هزینه‌کرد بهتر درآمدها باشد.
