بریده روزنامه‌ها (سیاسی)
واکنش جهانگیری به استعفای نجفی
نوشت: اسحاق جهانگیری با اشاره به استعفای نجفی از شهرداری تهران گفت: اگر آقای نجفی خودش نمی‌خواست استعفا دهد هیچ‌کس نمی‌توانست او را وادار به استعفا کند. اینکه گاهی گفته می‌شود ایشان در فشار استعفا داده صحیح نیست؛ چراکه ممکن است هر کدام از ما مسوولان فشارهای کاری داشته باشیم. من هم ممکن است صدها مورد قابل گفتن در این زمینه داشته باشم، اما زمانی که مسوولیت را پذیرفتیم باید بمانیم و کار کنیم و قرار نیست با یک فشار بگوییم نیستیم. آقای نجفی خودشان به خاطر بیماری درخواست استعفا دادند. من از ایشان خواستم بمانند، اما ایشان گفتند به‌دلیل بیماری که دارم مصلحت نیست که در مسوولیت خود بمانم.
♦♦♦
آخرین وضعیت حصر مهدی کروبی
در گفت‌وگو با محمدحسین کروبی نوشت: در ابتدای حصر حاج‌آقا در آپارتمانی بودند اما هفت یا هشت ماه از آغاز دولت روحانی ایشان به منزل خودشان در جماران منتقل شدند. امسال عید به حاج‌آقا پیشنهاد سفر شد که قبول نکردند. نوروز امسال با دیدار خویشاوندان با پدر موافقت شد. بعد از پنج سال از گذشت ریاست‌جمهوری روحانی گشایش‌هایی در این زمینه به‌وجود آمده. به فرزندان، عروسان و نوه‌ها اجازه دادند هر زمان می‌خواهند با حاج‌آقا دیدار کنند و حتی در صورت تمایل شب را در آنجا بمانند. در چند ماه گذشته ما هر زمان که بخواهیم می‌توانیم به دیدار حاج‌آقا برویم. مادرم نیز با پدر زندگی می‌کنند.
♦♦♦
گفت‌وگوی ملی با خشونت‌طلبان!
در گفت‌وگو با ناصر ایمانی، چهره اصولگرا، نوشت: مقاله‌ای از یکی تئوریسین‌های اصلاحات خواندم. ایشان گفت‌وگوی ملی را رد کرده چون معتقدند اصولگرایان افرادی جنگ‌طلب، خشونت‌بار و بی‌عقل هستند و اصلاً نمی‌شود با اینها گفت‌وگو کرد. این پیام‌ها از سوی اصلاح‌طلبان صادر می‌شود، درحالی‌که برخی از آنان از گفت‌وگوی ملی حرف می‌زنند. ما کدام‌یک را باور کنیم؟ اگر چنین نگاهی نسبت به جریان اصولگرا وجود دارد، طبق فرمایش این تئوریسین، پس راه هر گفت‌وگویی بسته است. از آن طرف، برخی چهره‌های اصلاح‌طلب تمامی اصول انقلاب و نظام را رد می‌کنند. ادعا هم دارند که اکثر اصلاح‌طلبان چنین دیدگاهی دارند. تعجب می‌کنم چرا اصلاح‌طلبان راجع به صحبت‌های ایشان سکوت کرده‌اند.
♦♦♦
کشور «قم» تشکیل شود!
در یادداشتی به قلم حجت‌الاسلام احمد زادهوش، مدیر جامعه‌المرتضی، نوشت: زمان آن فرا رسیده که حوزه علمیه قم به کشوری مستقل تبدیل شود. کشوری با مرزهای جغرافیایی مشخص، پرچمی مخصوص، قانون اساسی، پذیرفته‌شده در مجامع بین‌المللی و پذیرنده سفیران کشورهای مختلف و بتواند نقش رهبری دینی در دنیای اسلام را ایفا کند. در هنگام استقلال «کشور قم» که باید به تصویب مجلس یا مردم برسد، اختصاص یک یا چند واحد اقتصادی مانند پالایشگاه یا پتروشیمی بخشی از نیازهای مالی آن را تامین می‌کند. از همه اندیشمندان به‌خصوص حوزویان درخواست می‌شود با حمایت‌های نظری و تکمیل این طرح در تحقق چنین اتفاق مبارکی سهیم باشند.
