شمشیر دولبه

هوش مصنوعی در حال رسوخ تدریجی به تمامی حوزه‌های فعالیت بشری است و همانند هر فناوری دیگری جنبه‌های مثبت و منفی زیادی دارد. در این فصل به کاربرد این نوآوری در حوزه آموزش، محیط‌زیست و صنایع نظامی پرداخته‌ایم.

 در یک نگاه کلی، هوش مصنوعی می‌تواند در مقیاس جهانی، به تسریع آموزش و کاهش هزینه‌های یادگیری -حتی مهارت‌های اساسی مانند خواندن، نوشتن و حساب- منجر شود. البته نباید از تبعات منفی آن هم غافل شد به‌طوری که یکی از بزرگ‌ترین انتقادات راجع به الگوهای آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی این است که تنوع فرهنگی را لحاظ نمی‌کنند.

نشست کاپ 27 نشان داد که نه‌تنها تلاش‌ها در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در میان کشورها متعادل نیست بلکه دسترسی به داده‌ها نیز از عدم توازن میان کشورهای مختلف برخوردار است. در همین رابطه هوش مصنوعی می‌تواند کمک شایان توجهی در تلاش متوازن کشورها در رسیدن به اهداف معاهده پاریس ایفا کند.

در یکی دیگر از مقالات این بخش به هم‌پیمانی هوش مصنوعی و اقتصاد اسلحه پرداخته شده است. جیمز جانسون در کتاب «هوش مصنوعی و بمب»، برای آن سناریوی یک جنگ هسته‌ای تصادفی در سال ۲۰۲۵ را ترسیم می‌کند که با هوش مصنوعی، بات‌ها و دیپ فیک‌ها، دنیا را از مرگ و نابودی می‌ترساند. بی‌شک تمامی افراد درگیر در اقتصاد اسلحه و هوش مصنوعی می‌دانند که تسلیحات خودمختار در بعد مثبت، نوید دستاوردهایی را در کارایی، اقتصاد و برتری تاکتیکی می‌دهند.