اصلاحات ارضی در ینگه دنیا

فصل تحقیق این هفته محصول چهار اقتصاددان از چهار گوشه دنیاست. جیمز رابینسون اقتصاددان و استاد علوم سیاسی اهل بریتانیا، سورِش نایدو اقتصاددان هندی‌الاصل، پاسکوال رسترپو اقتصاددان کلمبیایی و دارون عجم اوغلو اقتصاددان ترک-ارمنی در مقاله «دموکراسی به رشد منجر می‌شود» که در سال 2019 در ژورنال اقتصاد سیاسی (JPE) به چاپ رسید نوشته‌اند: یک رابطه علی قوی و معنادار میان دموکراسی و رشد اقتصادی برقرار است. کشوری که یک گذار موفق به دموکراسی را تجربه می‌کند حدود 20 تا 25 درصد رشد اقتصادی (سرانه) بیشتر در بازه زمانی 25ساله بعد از گذار نسبت به کشوری که چنین گذاری را تجربه نکرده کسب می‌کند.

«چرا اصلاحات ارضی فیلیپین به نتیجه نرسید؟» عنوان مقاله دوم این فصل است که Tasso Adamopoulos و Diego Restuccia نوشته‌اند. این مقاله تلاش می‌کند با تمرکز بر یک کشور و یک طرح و استفاده از داده‌های خرد تاثیر تخصیص نامناسب ناشی از مداخلات دولت را برآورد کند. وجود مداخله مستقیم دولتی در این پژوهش کمک می‌کند تا بتوان تاثیر تخصیص نامناسب زمین را از سایر روندهای همزمانی که در کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود تفکیک کرد.

مقاله سوم این فصل تحقیق درباره اینکه آیا مشاوران مالی هرچه برای خود می‌پسندند، برای دیگران هم می‌پسندند؟ را اقتصاددانان برجسته آمریکایی با نام‌های جانی لینانما، برایان ملِزر و الَساندرو پریوایترِو در «مجله مالی»، یکی از معتبرترین مجلات اقتصاد مالی جهان، به چاپ رسانده‌اند. این مقاله بیان می‌کند که مشاوران همان پورتفولیویی را که به مشتریان خود پیشنهاد می‌دهند برای سرمایه‌گذاری شخصی خود انتخاب می‌کنند و مشاوره ضعیف آنها اغلب به خاطر عقاید نادرستشان است.