شورش برای بقا
آیا لادیسم چیزی بیشتر از یک اندیشه مضحک است؟
از زمان انقلاب صنعتی، همیشه با وارد شدن ماشینآلات جدید و تکنولوژی به صنایع از سوی کارگران و افرادی که زندگیشان وابسته به شکل سنتی کسبوکارها بوده است مخالفت به عمل آمده است.
از زمان انقلاب صنعتی، همیشه با وارد شدن ماشینآلات جدید و تکنولوژی به صنایع از سوی کارگران و افرادی که زندگیشان وابسته به شکل سنتی کسبوکارها بوده است مخالفت به عمل آمده است. مخالفتهایی که گاه خود را در شکایت نشان داده و گاه در شورش. شارلوت برونته در بخشهایی از رمان خود به اسم شرلی، به این مساله میپردازد که کارگران چگونه در انگلیس در اوایل قرن 19 با ماشینیشدن صنایع مخالفت میکردند. شومپیتر در نوشتههای خود مثالهای مختلفی را از شورش اتحادیههای کارگری علیه ماشینها نقل میکند. هنری هازلیت در کتاب اقتصاد در یک درس یک فصل کامل از کتاب خود را به ماشینیشدن، مخالفتهایی که با آن شد، چرایی این مخالفتها و نتایج آن اختصاص داده است. استیون جونز در قرن 21 به لادیسم و نئولادیسم میپردازد و در کتاب در برابر تکنولوژی که در سال 2006 به چاپ رسید به ریشههای لادیسم، نئولادیسم و تفاوتهای آنها با یکدیگر میپردازد. در این پرونده با نقل بخشهایی از رمان شارلی به شورش کارگران انگلیسی علیه ماشینآلات و کارخانهداران میپردازیم. با خواندن این بخش از کتاب شرلی، به عمق این موضوع پی خواهیم برد که انقلاب صنعتی با چه چالشهایی روبهرو بود و چه بر سر کارگران سنتی و کارخانهدارانی که میخواستند هزینههای خود را پایین بیاورند آمده است. همچنین با مطالعه بخشی از کتاب هازلیت به این موضوع پی میبریم که چرا ماشینها بیشتر از آنکه اشتغالزدا باشند، اشتغالزا هستند. هازلیت با ارائه یک مثال فرضی از ماشینی شدن تولید لباس توضیح میدهد که چگونه تکنولوژی میتواند هزینههای تولید را کاهش دهد و اضافه رفاه بیشتری را به مصرفکننده منتقل کند. اینکه چگونه در برابر مشاغلی که با ماشینیشدن از بین میروند، شغلهای بسیار بیشتری به وجود میآیند. همچنین آمار و ارقامی که هازلیت در کتاب خود میآورد هیچ شک و شبههای را باقی نمیگذارد که لادیسم چیزی نیست جز یک اندیشه مضحک.