آب‌نبات‌های مرگبار برادفورد

ماجرای آب‌نبات‌های برادفورد در سال 1858، به مسموم شدن تصادفی آب‌نبات‌های یک شیرینی‌فروشی در شهر برادفورد با سم آرسنیک اشاره دارد. بر اثر این حادثه، 20 نفر جان باختند و بیش از 200 نفر به شدت بیمار شدند. آب‌نبات‌های موسوم به لوزنج، توسط فردی به نام هامبوگ بیلی در گرین‌مارکت در مرکز برادفورد به فروش می‌رسید. در آن دوران، به علت بالا بودن قیمت شکر در انگلستان، آن را با نوعی مکمل مخلوط می‌کردند تا کیفیت و در نتیجه قیمتش پایین بیاید و آماده فروش به طبقه کارگر شود. این مکمل شامل موادی چون آهک و گچ پاریس می‌شد. در آن روزها، اینها مواد رایج و ایمنی برای تکمیل شکر به حساب می‌آمدند. بنابراین، تولیدکننده آب‌نبات‌های هامبوگ بیلی مثل سایرین از این مکمل‌ها استفاده می‌کرد. متاسفانه این بار، به علت اشتباهی که در داروخانه رخ داد، به جای مکمل بی‌ضرر، 12 پوند آرسنیک تریوکسید خریداری شد. هم مکمل شکر و هم آرسنیک تریوکسید، هر دو سفید هستند. آرسنیک‌های داروخانه به درستی برچسب نخورده و در کنار مکمل‌ها انبار شده بودند، به همین دلیل، آشفتگی پیش آمد. اشتباه پیش‌آمده،‌ در حین ساخت آب‌نبات‌ها آشکار نشد. جیمز اپلتون این آب‌نبات‌ها را تولید کرد. وی برای این کار، به اشتباه، 40 پوند شکر، 12 پوند آرسنیک تریوکسید و چهار پوند صمغ و عرق نعناع را با هم ترکیب کرد. می‌گویند اپلتون پس از آماده شدن آب‌نبات‌ها، متوجه تغییر شکل اندکی در آنها شده است. همچنین، گفته می‌شود وی در حین ساخت آب‌نبات‌ها حال خوبی نداشته و نشانه‌هایی از بیماری در او آشکار شده بود. هامبوگ بیلی نیز که اولین نفری بود که آب‌نبات‌ها را چشیده بود، بیمار شد. گزارش‌ها حاکی از این است که آرسنیک موجود در آب‌نبات‌ها، برای مرگ دو نفر به ازای هر آب‌نبات کافی بوده است. علاوه بر این، به تعدادی از این آب نبات توزیع شده بود که می‌توانست موجب مرگ دو هزار نفر شود. از میان خریداران، 20 نفر جان باختند و بیش از 200 نفر به بیماری‌های شدیدی دچار شدند. پس از وقوع چند مرگ اول، تصور می‌شد علت این مرگ‌ها وباست. اما با گسترش مرگ‌ها، نظرات تغییر کرد. دکتر جان بل اولین کسی بود که آرسنیک را عامل مرگ اعلام کرد؛ فلیکس رمینگتون، شیمیدان و داروساز مشهور نیز این یافته دکتر بل را تایید کرد. به دنبال این وقایع، همه افراد درگیر در این ماجرا به آدم‌کشی متهم شدند، اما هیچ‌کدام حکم قضایی دریافت نکردند. همه این افراد در تاریخ 21 دسامبر 1858 تبرئه شدند. بحران مسمومیت برادفورد منجر به تصویب قوانین جدیدی به منظور حفاظت از مردم در برابر هر‌ گونه فاجعه مشابه شد. لایحه 1860 جعل غذا و نوشیدنی، شیوه مناسب استفاده و ترکیب مواد سازنده را تغییر داد. قانون دارویی سال 1868 انگلستان،‌ قواعد و مقررات دقیق‌تری بر مبادله و فروش سم‌ها و داروهای نام‌گذاری‌شده توسط داروسازان و دارو‌فروشان اعمال کرد. الغای مالیات بر شکر در سال 1874 موجب شد شکر برای همگان در دسترس باشد.