آزمون سخت

مذاکره ایران با آمریکا آغاز شده و نمایندگان دولت ایران با نمایندگان دولت آمریکا به گفت‌وگو نشسته‌اند. با اینکه گفته می‌شود این مذاکرات غیرمستقیم است و طرف ثالث منتقل‌کننده پیام‌های دو طرف خواهد بود اما همین که اساساً ایران پذیرفته است با آمریکا، آن هم آمریکای ترامپ مذاکره کند، یک تغییر قابل‌توجه در سیاست خارجی محسوب می‌شود.

هر اندازه مسئولان دولت و حاکمیت در ایران از اظهارنظر درباره مذاکره با آمریکا اجتناب می‌کنند و تمام تلاششان هیچ نگفتن است، دونالد ترامپ به‌تنهایی بار رسانه‌ای کردن همه اتفاقات را به دوش گرفته است، گرچه در این شرایط ما فقط سخنان یک طرف میز را می‌شنویم. از طرفی به نظر می‌رسد روند مذاکرات طولانی باشد و مدت زیادی باید بگذرد تا از این نشست و برخاست‌ها، نتیجه‌ای رسمی حاصل شود اما ترامپ پیش از این گفته بود که مذاکرات باید حداکثر ظرف 60 روز به نتیجه برسد.

مذاکره‌کنندگان ایران برای نشستن پشت میز مذاکره کارت‌های زیادی در دست ندارند، حداقل شاید نسبت به ابتدای دهه 90 دستشان خالی‌تر باشد و این آزمونی سخت برای آنهاست. اما نکته این است که طرف مقابل هم نسبت به آن زمان تغییر کرده و کمتر به دنبال دستاوردهای سیاسی است و احتمالاً پیشنهاد‌هایی از قبیل سرمایه‌گذاری مشترک، قراردادهای پیمانکاری و اقتصادی جذاب‌تر باشد و بتواند برگ برنده مذاکره‌کنندگان ایرانی در عمان باشد.