ناکجاآباد

تا قبل از آغاز قرن بیستم میلادی، نسبت درآمد مالیاتی به درآمد ملی در کشورهایی نظیر ایالات‌متحده، بریتانیا، سوئد و فرانسه کمتر از 10 درصد بود. تا قبل از دهه 1920 و تا پایان جنگ جهانی اول، درآمدهای مالیاتی در این کشورها بسیار پایین بود. اما بعد از جنگ جهانی اول همه چیز تغییر کرد و نسبت درآمدهای مالیاتی به درآمد ملی در این کشورها به‌طور قابل توجهی رو به افزایش گذاشت. بین دوره 1920 تا 1980 این سهم در ایالات‌متحده، بریتانیا، فرانسه و سوئد بیش از دو برابر شد. در واقع افزایش مخارج دولت‌ها به ویژه در حوزه آموزش و بهداشت آنها را وادار می‌کرد که پایه‌های مالیاتی جدید تعریف کنند و نرخ‌های مالیاتی را افزایش دهند. برای مثال مالیات بر ارزش افزوده تا دهه 70 میلادی در تقریباً هیچ کدام از کشورهای دنیا وجود نداشت اما سپس شروع به شایع شدن کرد. به‌طوری که در سال 2000 میلادی 127 کشور مالیات بر ارزش افزوده را به سیستم مالیاتی خود اضافه کرده بودند. عددی که در سال 2016 به 166 مورد رسید. همچنین مالیات بر درآمد که سهم بسیار زیادی از کل درآمد مالیاتی دولت‌ها دارد، بعد از جنگ جهانی اول به‌طور قابل توجهی افزایش یافت. در حال حاضر در کشورهای عضو OECD، به‌طور میانگین، نسبت درآمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی، نزدیک به 35 درصد است. از کل این درآمد مالیاتی، سهم مالیات بر درآمد افراد 24 درصد، سهم مالیات بر درآمد شرکت‌ها 9 درصد، سهم پرداختی‌ها به تامین اجتماعی 26 درصد، سهم مالیات بر دارایی شش درصد، سهم مالیات بر ارزش افزوده 20 درصد، سهم دیگر انواع مالیات بر مصرف 12 درصد و سهم دیگر مالیات‌ها نیز نزدیک به سه درصد است. اما این مالیات‌ها کجا خرج می‌شود؟ برای مثال در ایالات‌متحده، 15 درصد مالیات‌ها صرف مخارج دفاعی، 28 درصد صرف بهداشت و خدمات پزشکی، شش درصد صرف پرداخت بهره بدهی‌های دولت، 37 درصد صرف تامین اجتماعی و امنیت درآمدی، پنج درصد صرف کهنه‌سربازان ارتش، سه درصد صرف آموزش، یک درصد صرف کمک‌های خارجی و پنج درصد صرف هزینه‌های دیگر می‌شود.