توصیه دیوید کرپس به روحانی و اوباما

تاثیر نظریه بازی در علوم گوناگون آنقدر گسترده شده که اکنون دیگر نمی‌توان آن را تنها مختص علم اقتصاد یا هر علم دیگری دانست. مدیریت، علوم اجتماعی، علوم سیاسی، روان‌شناسی و به طور خلاصه علوم انسانی و رفتاری، در زمره علومی هستند که تحلیل کنش‌ها و واکنش‌های بازیگران درگیر در آنها، استفاده از نظریه بازی را به امری ناگزیر مبدل ساخته است. این استفاده فراگیر موجب شده که تکامل نظریه بازی سرعت بیشتری پیدا کند؛ به طوری که انواع و اقسام بازی‌های گوناگون تاکنون تعریف شده است. یکی از انواع بازی، بازی تکرارشونده است، یعنی بازی‌ای که با یک مرحله کنش و واکنش بازیکنان به پایان نمی‌رسد و دارای چندین مرحله است. خود بازی‌‌های تکرارشونده نیز به دو گونه با افق زمانی معین (محدود) و افق زمانی نامعین (نامحدود) تقسیم می‌شوند. در این میان مفهوم دیگری نیز وارد برخی بازی‌ها می‌شود که از آن با عنوان «شهرت» یاد می‌شود. در حقیقت شهرت را می‌توان به منزله سابقه پایبندی بازیکنان به تعهدات‌شان دانست. به این ترتیب موضوع پرونده این هفته باشگاه اقتصاددانان به شاخه‌ای خاص از نظریه بازی، یعنی «بازی‌های تکرارشونده» و نقش «شهرت» در آنها اختصاص یافته است.
در این پرونده ابتدا مروری داریم بر مفهوم بازی‌های تکرارشونده و انواع آن، سپس نقش شهرت را در این بازی‌ها بررسی می‌کنیم، در ادامه مصادیقی از کاربرد شهرت در بازی‌های تکرارشونده را معرفی می‌کنیم و در نهایت به عنوان حُسن ختام پرونده، پاسخ‌های اختصاصی پروفسور دیوید کِرِپس به پرسش‌های اختصاصی تجارت فردا را آورده‌ایم.